Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται

“Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται”, έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τα “Φεστιβάλ του Κόσμου” και βραβείο σκηνοθεσίας για τη Γαλλίδα Σελίν Σιαμά στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία άνοιξε και για το ελληνικό κοινό σε επιλεγμένους κινηματογράφους,  στις 10 Οκτωβρίου. Σε αντίθεση με την  πλειοψηφία των κριτικών, έχουμε μια διαφορετική άποψη για την αξία του έργου.  Η ιστορία διαδραματίζεται στη Βρετάνη της Γαλλίας το 1770. Το πορτρέτο μιας καταπιεσμένης  γυναίκας από μία νεαρή ζωγράφο, μετατρέπεται σε  υπόγεια έντονη έλξη των δύο προσώπων. Η Μαριάννα προσλαμβάνεται από την  κοντέσα( Βαλέρια Γκολίνο) να ζωγραφίσει τη θυγατέρα της για να στείλει το πορτρέτο στον μέλλοντα σύζυγο της κόρης της,  που αγνοεί την εμφάνισή της.

Η Γαλλίδα σκηνοθέτις έχει κάποιους σεναριακούς άσσους στο μανίκι, αλλά μέχρι να τους βγάλει… θα μας βγάλει τη ψυχή. Κοφτοί διάλογοι, ληθαργικού τύπου τέμπο και μια επί μακρόν μονότονη αφήγηση, η οποία δημιουργεί απόσταση μεταξύ του κοινού και των χαρακτήρων.

Η ταινία διασώζεται μερικώς, από την έξυπνη κλιμάκωση στα τελευταία της στάδια και από τη δυναμική παρουσία της Noémie Merlant( ως Μαριάννα) και τη συναισθηματική ερμηνεία της Adèle Haenel( ως Ελοίζα).

Δεν φαίνεται να προσδίδει το έργο κάτι νέο,  ούτε στην  ίδια την πολυφορεμένη θεματική του , ούτε στην σκηνοθετική του ματιά,  από άλλες ταινίες που καταπιάνονται με τον έρωτα δύο γυναικών. “Κάρολ” και “Αντέλ” αποτελούν ταινίες αναφοράς  των τελευταίων χρόνων για την  ερωτική έλξη μεταξύ γυναικών,  που βεβαίως θεωρείται ακόμα ταμπού.