01
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 390 Views

Συνέντευξη με τη Ρηνιώ Δραγασάκη. Το δικό της «Προαύλιο» που ταξιδεύει μέχρι το Βερολίνο

rhnio

rhnio

Γράφει η Βάλυ Μουκανάκη

Μερικά χρόνια μετά την επιτυχία του «Ο Μπαμπάς μου, Ο Λένιν και ο Φρέντυ», η Ρηνιώ Δραγασάκη ετοιμάζεται για νέα ταξίδια, αυτή τη φορά με το «Προαύλιο», το οποίο θα προβληθεί στην κατηγορία 14plus του προγράμματος Generation του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο. Έχοντας στο ενεργητικό της τέσσερις ταινίες μικρού μήκους και ένα ντοκιμαντέρ, ετοιμάζεται να γυρίσει την πρώτη της μεγάλου μήκους, ενώ παράλληλα ασχολείται και με την παραγωγή, ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη της εταιρείας «GUANACO».

SCHOOLYARD

Το σενάριο της ταινίας προϋπήρχε σε κάποιο συρτάρι ή ήταν μια έμπνευση της στιγμής;

Γράφτηκε στο πλαίσιο μιας ανάθεσης από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε συνεργασία με το Athens Open Air Film Festival. Ανατέθηκε σε πέντε σκηνοθέτες η δημιουργία ταινιών μικρού μήκους με θέμα «Καλοκαίρι στην Αθήνα: Φόβος και Ελπίδα» με σκοπό να παιχτούν στις Νύχτες Πρεμιέρας. Ήταν για μένα μια ευκαιρία να πειραματιστώ λίγο , δεν ήθελα να κάνω κάτι κλασικά αφηγηματικό.

 Σκέφτηκα την ιδέα του προαυλίου ενός σχολείου, όπου τα παιδιά ξεκινάνε να παίζουν μπουγέλο, το οποίο στην πορεία γίνεται πιο βίαιο, σαν ένας μεταξύ τους πόλεμος, σαν κατά κάποιο τρόπο να υπάρχει μια αόρατη απειλή. Στηρίζεται στο slow motion, ώστε με μια απλή κίνηση να καταγράφονται όλες οι εκφράσεις, και να δημιουργείται ένα πιο εικαστικό αποτέλεσμα.

Υπάρχουν ομοιότητες,  είτε θεματολογικές είτε τεχνικές μεταξύ του «Προαυλίου» και της προηγούμενης σου  μικρού μήκους «Ο Μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ»;

 Κάποιες υπάρχουν. Κατά μια έννοια υπάρχει το κοινό στοιχείο της ηλικίας, δηλαδή της προ-εφηβείας. Αρχικά ήθελα να πειραματιστώ με την τελευταία ταινία και να την κάνω πιο αφηρημένη, νομίζω ότι εν τέλει είναι πιο συγκεκριμένη παρά την αρχική μου πρόθεση.

SCHOOLYARD 2

Πόσο δύσκολη είναι η μετάβαση από τις μικρού μήκους ταινίες στις μεγάλου. Ένας σκηνοθέτης πρέπει να περάσει κι από αυτό το στάδιο;

Καλό είναι ένας δημιουργός να δοκιμάζει πρώτα με μικρού μήκους ,αλλά κάποτε πρέπει να βρει τη χρυσή τομή. Είναι άλλο πράγμα να στήσεις μια μεγάλου μήκους και αυτό καλό είναι να γίνεται έγκαιρα. Είναι δύσκολη η μετάβαση. Ίσως να  μπορούσα να είχα κάνει και νωρίτερα το βήμα αυτό.

Υπάρχει μια μεγάλου μήκους στα σκαριά αν δεν κάνω λάθος.

Ναι, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση γιατί ξεκίνησε από τους παραγωγούς. Μετά το «Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ» με προσέγγισαν η Φένια Κοσοβίτσα και ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, οι οποίοι συνεργάζονται με την Agat films, μια γαλλική εταιρεία παραγωγής. Το σενάριο είναι της Κατερίνας Κακλαμάνη, θα είναι ελληνογαλλική συμπαραγωγή και η ταινία θα είναι γυρισμένη στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι είναι μια ταινία προσιτή στο κοινό, δεν θα είναι art-house ούτε καθαρά εμπορική , και αυτό με ιντριγκάρει.

Σε ενδιαφέρει ένα συγκεκριμένο είδος κινηματογράφου ή θα ήθελες να δοκιμαστείς σε πολλά είδη; Θα σε ενδιέφερε για παράδειγμα να ασχοληθείς με το ντοκιμαντέρ;

Ναι σαφώς, με ενδιαφέρει ο κινηματογραφικός πειραματισμός. Έχω γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Βαρκελώνη. Ήταν όμως μια ομαδική δουλειά, ασχολήθηκα κυρίως με κάμερα και παραγωγή όχι με τη σκηνοθεσία. Κατάλαβα όμως ότι μου αρέσει περισσότερο, δηλαδή να δημιουργώ έναν δικό μου καινούργιο κόσμο, παρά να διαχειρίζομαι μια πραγματική ιστορία.  Θα με ενδιέφερε να κάνω ταινία με στοιχεία  ντοκιμαντέρ, όπως για παράδειγμα να χρησιμοποιήσω πρόσωπα που δεν είναι ηθοποιοί. Μου αρέσει το φιξιόν-ντοκιμαντέρ.

SC

Πόσο επηρεάζουν τα προσωπικά βιώματα και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση έναν δημιουργό;

Είναι δεδομένο ότι σε κάθε ταινία υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία του δημιουργού, κάποτε είναι εμφανή κάποτε είναι κρυμμένα. Σίγουρα επηρεάζει και  η κοινωνικοπολιτική κατάσταση , αλλά όχι απαραίτητα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Μπορεί να μην επηρεάζεται πάντα το θέμα αλλά και οι χώροι, οι τοποθεσίες που θα επιλέξεις ή να σε οδηγήσει να κάνεις κάτι το ακριβώς αντίθετο. Είναι δράση- αντίδραση. Στο  νέο ρεύμα ελλήνων σκηνοθετών παρατηρείται το εξής φαινόμενο. Υπάρχουν οι λεγόμενες σινεφίλ  ταινίες και από την άλλη οι καθαρά εμπορικές κωμωδίες. Δεν υπάρχει κάτι ανάμεσα τους, είναι λίγες οι παραγωγές που θα καλύψουν και μια άλλη ανάγκη του κοινού που θα κινείται στη μέση αυτών των δύο.

 

Τι διαφοροποιεί τη νέα γενιά των ελλήνων σκηνοθετών από τις προηγούμενες και εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια μεγαλύτερες επιτυχίες σε σχέση με το παρελθόν; Είναι θέμα συγκυριών ή οι νέοι δημιουργοί αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο το σινεμά;

Νομίζω και τα δύο.  Από τη δεκαετία του εβδομήντα κι έπειτα, υπήρξε κινητικότητα κι ανοδική πορεία του ελληνικού σινεμά, και σε αυτό το γεγονός σημαντική ήταν η συνεισφορά σκηνοθετών όπως ο Βούλγαρης, ο Πανουσόπουλος, ο Παναγιωτόπουλος, ο Νικολαΐδης… Τη δεκαετία του ενενήντα ο ελληνικός κινηματογράφος ήταν τόσο τεχνικά όσο και  θεματολογικά πιο περιορισμένος.

Τώρα είναι πιθανόν η δικιά μας γένια να διαθέτει περισσότερες γνώσεις, είτε λόγω σπουδών στο εξωτερικό, είτε λόγω της τεχνολογίας που διευκολύνει την πρόσβαση σε πληροφορίες. Υπάρχει βέβαια ποικιλομορφία σ’ αυτή τη γενιά, υπάρχουν παραδείγματος χάριν κάποιοι που θέλουν να κάνουν art-house ταινίες , άλλοι που έχουν σαν πρότυπο τους γαλλικές ή αμερικάνικες παραγωγές. Έγινε ένα μεγάλο μπαμ με την κρίση και νιώσαμε όλοι αυτή την υπαρκτή δυσκολία. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου όταν περιόρισε τις χρηματοδοτήσεις, τότε είπαμε ότι ή τώρα θα παράγουμε έργο ή ποτέ. Έτσι οι καλλιτέχνες βρέθηκαν σε εγρήγορση και δημιούργησαν ταινίες που είχαν άλλη ορμή και δυναμική, συγκριτικά με αυτές της προηγούμενης δεκαετίας.

Πιστεύεις  ότι η συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα σου ανοίξει καινούργιες πόρτες;

Η συμμετοχή σε ένα μεγάλο φεστιβάλ λογικά ανοίγει πόρτες , ποτέ όμως δεν ξέρεις αν αυτό θα συμβεί . Σίγουρα είναι ένα καλό όχημα αλλά πρέπει να αξίζει και η ταινία για να προχωρήσει. Για μένα είναι σημαντικό το ότι το «Προαύλιο» παίζεται στο πρόγραμμα Generation, το οποίο απευθύνεται σε νέα άτομα που τους ενδιαφέρουν τέτοιου είδους ταινίες.

 

About the author:
Has 9 Articles

Η Βάλυ σπούδασε Νομική αλλά το πάθος της κρυβόταν αλλού. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεωρίας κινηματογράφου και ιστορίας της τέχνης και συνεργάζεται ερασιτεχνικά με ηλεκτρονικά περιοδικά κινηματογραφικού ενδιαφέροντος. Εργάζεται ως δικηγόρος. Στο μέλλον; Σκοπεύει να συνδυάσει σπουδές πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα με την αγάπη της για την τέχνη. Τον τρόπο ακόμα τον ψάχνει…

RELATED ARTICLES

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top