Σύνοψη από το Φ. Tribeca και τέσσερις ακόμα κριτικές

 Ανταπόκριση από Νέα Υόρκη  Μερόπη Κυριάκου-Κακόπιερος

Με την προσέλευση του απλού κινηματογραφόφιλου κοινού να ξεπερνά το μισό εκατομμύριο, τις προβολές που πραγματοποιήθηκαν στις 400, τα πάνελς να συμπλήρωσαν  95% συμμετοχής, τις ξεχωριστές προβολές για τον Τύπο σχεδόν πάντα γεμάτες, με παράλληλες εκδηλώσεις και πάρτυ, έκλεισε το 13ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Tribeca. Για πρώτη φορά, για μια ολόκληρη ημέρα χάριν στην  AT & T, μέγα χορηγό της διοργάνωσης,  οι προβολές την Παρασκευή 25 Απριλίου πραγματοποιούνταν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Ζητήθηκαν πάνω από 8.000 πάσα εισόδου. Η ταινίες που διακρίθηκαν, που σχολιάστηκαν και που ξεχώρισαν, ήταν πολλές. Μεταξύ αυτών όσες ήδη παρουσιάστηκαν αλλά και θα παρουσιαστούν ακόμα από το Screeneye, τις μέρες που ακολουθούν. Σε μια πιο συνοπτική παρουσίαση επιλέγουμε επίσης τις όσες περιλαμβάνονται στην σημερινή μας αναφορά.

Bad Hair(2013)

O Τζούνιορ(Samuel Lange) ένα εννιάχρονο αγόρι, που ζει στα συστήματα στέγασης του Καράκας, μαζί με τη μητέρα και την μερικών μηνών μικρή του αδελφή και που δεν θέλει τίποτα περισσότερο από το να ισιώσει απ’το κεφάλι του το πυκνό νέγρικο του μαλλί, για να εξασφαλίσει μια φωτογραφία έτσι, για τη σχολική επετηρίδα. Μια επιθυμία που συνορεύει με εμμονή και προκαλεί τον ομοφοβικό πανικό στην μητέρα του Μάρτα(Samantha Castillo), η οποία μετά την απώλεια του συζύγου της, στην προσπάθεια της να δώσει τα σωστά πρότυπα στο γιο της, μη αφήνοντας τον να αισθανθεί πως ζει με μια ευάλωτη γυναίκα παρουσιάζεται σκληρή και απόλυτη. Η ίδια αναλώνεται σε έναν αγώνα για την εξασφάλιση εργασίας και ο μικρός σε έναν αγώνα για την επίτευξη του στόχου του ο οποίος καταφέρνει να βρει την αποδοχή και τα ίσια μαλλιά, στην αγκαλιά της γιαγιάς του, που όμως ποτέ δεν φτάνουν ως τέτοια στην πολυπόθητη φωτογραφία. Η συγγραφέας-σκηνοθέτης Mariana Rondon, δημιουργεί μια όμορφη ιστορία, με άρτια απόδοση και με την ερμηνεία του μικρού Samuel να ξεχωρίζει, που σε πολλά σημεία της δράσης γίνεται σχόλιο στις κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής και κυρίως στο ρόλο και την αντιμετώπιση του γυναικείου φύλου μέσα σε αυτές.

Below Dreams(2014)

Δημιουργώντας ένα σκηνικό με τον έντονο συνδυασμό ήχου και εικόνας ο Garrett Bradley, αφηγείται την προσπάθεια των τριών κεντρικών του χαρακτήρων να πλησιάσουν ο καθένας το όνειρο του. Ο Elliott, αφιχθείς από τη Νέα Υόρκη, η Leann ανύπαντρη μητέρα και ο Jamaine άνεργος πατέρας, προερχόμενοι από διαφορετικά μέρη έχουν μόνο κοινό το νέο τους προορισμό, τη Νέα Ορλεάνη, στους δρόμους της οποίας ψάχνουν να βρουν την άκρη ή καλύτερα την νέα τους αρχή. Όμως ο κάθε χαρακτήρας βιώνει τη πόλη και την πραγματικότητα της ίδιας του της ζωής αντιλαμβανόμενος πως τα όσα ποθεί δεν είναι πλέον δυνατά, το μόνο που τους μένει είναι η αλλαγή η οποία όμως απαιτεί θυσίες. Ο τρόπος με τον οποίο ο Bradley προσέγγισε ξεχωριστά τις πραγματικότητες των τριών ηρώων του αλλά και τεχνικά το πώς προσέγγισε το φιλμ του προσπάθησε να δώσει μέσα από την αφήγηση μια ντοκιμαντερίστικη διάσταση στη δουλειά του που καμιά φορά η κίνηση με την κάμερα στον ώμο κουράζει τα μάτια του θεατή. 

 Below Dreams trailer

Zero Motivation(2014)

Έχοντας άλλες δυο ταινίες στο ενεργητικό της η σκηνοθέτης Talya Lavie έρχεται και πάλι στο προσκήνιο με μια μαύρη κωμωδία η οποία περιγράφει την καθημερινή ζωή σε μια γυναικεία μονάδα Ισραηλινών στρατιωτών. Το γραφείο του ανθρώπινου δυναμικού σε μια απομακρυσμένη βάση στην έρημο χρησιμεύει ως το σκηνικό για να εκτυλιχθεί η δράση των χαρακτήρων της ιστορίας. Η εντός των στρατιωτικών κανόνων ζωή, με τον χρόνο για δουλειά να τρέχει ασταμάτητα αλλά πάντα να βρίσκεται το κενό όπου τα λεπτά χαραμίζονται στο βωμό των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και όλα αυτά ενώ η ουσία βρίσκεται στο πως θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην πολιτική ζωή. Οι συγκρούσεις των χαρακτήρων που συμβαίνουν μέσα στην ανία τους έρχονται να προσδιορίσουν τα όσα θέλει η σκηνοθέτης να διηγηθεί, την αγάπη και τη φιλία. Τοποθετώντας τις ηρωίδες της μέσα σε ένα συνήθως ανδροκρατούμενο περιβάλλον, όπως είναι αυτό του στρατοπέδου αλλά και με τις δράσεις τις οποίες περιγράφει αφήνει να διαφανεί η κάμψη των ρόλων των δύο φύλων και όλα αυτά με ένα πραγματικά διασκεδαστικό τόνο.

Lucky Them(2013)

Πρεμιέρα έκανε στο Tribeca η τέταρτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία της Megan Griffiths μια κομεντί που θυμίζει κάτι από Velvet Goldmine και Almost Famous. Μια δημοσιογράφος η Ellie Klug(Toni Collette ) η οποία ενδιαφέρεται περισσότερο για διασκέδαση και φλερτ παρά για την επαγγελματική της προοπτική, απολαμβάνει τις γνωριμίες τις οποίες πραγματοποιεί στα πλαίσια της δουλειάς της με νέους μουσικούς. Τώρα όμως της δίνεται μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξει την αξία της ως συντάκτης στον εκδότη του μουσικού περιοδικού Stax, στο οποίο δουλεύει. Καθόλου πρόθυμα αναλαμβάνει το άρθρο που της ανατίθεται και ξεκινά την έρευνα για να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβει στο εξαφανισμένο επί μια 10ετία αστέρι της τοπικής ροκ σκηνής, τον Matt Smith, ο οποίος τυγχάνει επίσης να ήταν το αγόρι της τον καιρό εκείνο της εξαφάνισης. Έχοντας ανάγκη από οικονομική ενίσχυση αποδέχεται την πρόταση του πλούσιου, ερασιτέχνη κινηματογραφιστής Charlie, να της δώσει τα χρήματα αφού αυτός θα γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ με την ιστορία της. Έτσι οι δυο τους βγαίνουν στο δρόμο. Η ιστορία της Griffiths ευχάριστη με το καστ να την ενισχύει κατά πολύ με προεξέχουσα την άκρως απολαυστική ερμηνεία του Thomas Haden Church, στο ρόλο του Charlie. Toni Collette, Oliver Platt, Ryan Eggold συμπληρώνουν το καρέ και σε ένα μικρό ολιγόλεπτο πέρασμα ο Johnny Depp.