Sunset( Δύση Ηλίου)

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Απογοητευτική είναι η Ουγγρική ταινία ” Sunset” του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη για το έργο ” Ο Γιος του Σαούλ” Λάζλο Νέμες, η οποία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες και προβλήθηκε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Βενετίας το καλοκαίρι. Ο νεαρός σκηνοθέτης δημιουργεί την παραλλαγή της προηγούμενης του ταινίας και -ίσως- αυτό το γεγονός, αποδείχθηκε η παγίδα,  για τους 70 και πλέον διανομείς ανά τον κόσμο, που αγόρασαν από την πρώτη στιγμή  τα δικαιώματα της ταινίας.

Ο Νέμες αφήνει πίσω του, το ολοκαύτωμα και καταπιάνεται με μια επίσης τραυματική περίοδο για τη χώρα του, λίγες μέρες προτού ξεσπάσει ο ‘Α Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ακολουθεί κυριολεκτικά κατά πόδας, την ηρωίδα του, μια ορφανή νεαρή γυναίκα( την ερμηνεύει μια νεοφερμένη ηθοποιός, η Τζούλι Τζέικομπ),, η οποία ψάχνοντας εργασία στη Βουδαπέστη-στο παλάτι ενός προύχοντα- ανακαλύπτει ότι έχει έναν αδερφό.
Η αναζήτηση της τύχης του αδερφού της, γίνεται για την ηρωίδα, ο μοναδικός σκοπός της ύπαρξής της. Τα στόματα είναι ερμητικά κλειστά, ενώ ταυτόχρονα την απειλούν και την εκφοβίζουν.
Ο Νέμες για 144 λεπτά δεν αφήνει ούτε δευτερόλεπτο την νεαρή κοπέλα,από την προσοχή του, ξεκινώντας η κάμερα να την κινηματογραφεί σε κάθε σκηνή, ακριβώς από πίσω της.
Το περιορισμένο σεναριακό υπόβαθρο της ταινίας και παράλληλα ο συγκεκριμένος και επαναλαμβανόμενος τρόπος κινηματογράφησης της, δημιουργούν μια αφόρητη κατάσταση, δεσμεύοντας το κοινό να παρακολουθεί ξανά και ξανά, ένα πανομοιότυπο κάδρο.
Η περιπλάνηση της νεαρής γυναίκας στους δρόμους της πόλης και στα μεγάλα σαλόνια, αποκαλύπτει την παρακμή της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και τον καιροσκοπισμό των ανθρώπων της, όπως επίσης και την αυταρχική αντιμετώπιση των ανδρών προς τις γυναίκες. Αυτά είναι και τα φωτεινά σημεία του έργου, αλλά δεν αναδεικνύονται στην ολότητά τους, εξαιτίας της εμμονής του δημιουργού, να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής( με τα σκηνοθετικά του τεχνάσματα), εξουδετερώνοντας το ιστορικό πλαίσιο και τους ήρωές του.

Βραβείο Κριτικών Φεστιβάλ Βενετίας