Border

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Θρίλερ ενός Σουηδού σκηνοθέτη με ιρανικές καταβολές, του Αλί Αμπάσι, ο οποίος είναι λάτρης των ταινιών τρόμου. Σκηνοθέτησε τ0 2016 ένα αντισυμβατικό έργο τρόμου , το   ” Shelley”, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Το νέο του έργο,  στηρίζεται σε μυθιστόρημα του Αγβιντέ, ο οποίος είχε γράψει το επιτυχημένο μυθιστόρημα,  ” Άσε το Κακό να Μπει”, που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη.

Στο ” Border”( Σύνορο) η Τίνα είναι  μια γυναίκα με  αποκρουστική εμφάνιση, η οποία εργάζεται ως συνοριακή υπάλληλος. Βρίσκεται εντελώς αποκομμένη από το σύντροφό της, αν και μοιράζονται το ίδιο σπίτι. Οι επισκέψεις της  στον   κατάκοιτο πατέρα της,   της ξυπνούν μνήμες από τα ζοφερά παιδικά της χρόνια. Την μειώνει και την αποκαλεί ακόμα και “άσχημη”.

Στη δουλειά της, είναι “άπιαστη”.

Με την όσφρηση της και μόνο, τεντώνοντας τα ρουθούνια, μπορεί να εντοπίσει οτιδήποτε παράνομο κυκλοφορεί, ακόμα και να καταλάβει ανθρώπινα συναισθήματα. Οι απίστευτες ικανότητες της, θα μαθευτούν στα υψηλά κλιμάκια των μυστικών υπηρεσιών, αναθέτοντας της,  επιπρόσθετες ευθύνες.

Ο Βορέ, είναι ένας επίσης αποκρουστικός κι άγριος τύπος, που θα περάσει τον εξονυχιστικό έλεγχό της τελωνειακής υπαλλήλου. Η Τίνα θα τον υποπτευθεί,  αλλά τελικά  θα τον αφήσει ελεύθερο.Αργότερα, οι  δυο τους θα συναντηθούν ξανά, η Τίνα θα τον ερωτευτεί αλλά ο Βόρε θα την εξαπατήσει. Όμως “το έξυπνο πουλί …από το μύτη πιάνεται”.

Ο Αμπάσι δημιουργεί μια ταινία, όπου ο τρόμος υπονοείται και  υπάρχει διαρκώς στην ατμόσφαιρα, αλλά ποτέ δεν παίρνει σάρκα και οστά.  Το έργο δεν έχει πάντα ρεαλιστικά στοιχεία,  έχει και φιλοσοφικές αναφορές, θυμίζοντάς  το ” The Shape of Water” του Ντελ Τόρο, πάνω στη βάση της ανάγκης για τον  έρωτα αλλά και για την ανάγκη για αλληλοκατανόηση, ακόμα κι σε όσους κι όσες θεωρούνται από την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου… υποδεέστεροι. Έχει να κάνει και με τον ψυχιατρικό όρο  “borderline personality disorder”(οριακή-μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας,) δηλαδή τη γεμάτη αντιφάσεις λειτουργία της προσωπικότητας ενός ατόμου. Καταλήγει η ιστορία του Αμπάσι κι ως ένας προσωπικός αυτοπροσδιορισμός, για το ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε και τι είμαστε στην πραγματικότητα. Είναι σκοτεινό, είναι νωχελικό στο ρυθμό, είναι κι  άρτια επιμελημένο.  Τρομερές οι φιγούρες και οι μεταμορφώσεις των ηθοποιών Eva Melander-Eero Milonoff.

Πρώτο βραβείο στο Παράλληλο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών 2018