Βρεθήκαμε στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ενθουσιώδης η υποδοχή του έργου” Βικτώρια”, του Σεμπάστιαν Σίπερ
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης και ο παρουσιαστής της τελετής, ηθοποίος Αντίνοος Αλμπάνης
Ανταπόκριση-Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, άνοιξε την 56 αυλαία του, την Παρασκευή, το βράδυ, στο κατάμεστο θέατρο Ολύμπιον, σε μια ακόμη διοργάνωση με περιορισμένο προϋπολογισμό, όμως το πρόγραμμα του, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε, το πιο αξιόλογο των τελευταίων χρόνων.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της διοργάνωσης, Δημήτρης Εϊπίδης, στον ολιγόλεπτο εναρκτήριο του χαιρετισμό, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον μεγάλο αριθμό ταινιών που θα προβληθούν-ξεπερνώντας τις 200,από κάθε γωνιά του πλανήτη-και ταυτόχρονα στάθηκε στο επίκαιρο θέμα της εποχής, στο προσφυγικό, με το θλιβερό κοινωνικό φαινόμενο, να αποτελεί μια άτυπη θεματική, σε όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ.
Μήνυμα του Υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, ανέγνωσε η σκηνοθέτις Κυριακή Μάλαμα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ελληνικό και βαλκανικό σινεμά, που προβάλλεται στη διοργάνωση, αλλά και μια υπόσχεση στους κινηματογραφιστές, για την επαναφορά του Ειδικού Φόρου επί των εισιτηρίων των κινηματογραφικών αιθουσών.
Μικρής διάρκειας θεατρικό δρώμενο, τιμής ένεκεν στο βωβό σινεμά, έδωσε η ομάδα σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Ταινία Έναρξης κι ενθουσιώδης υποδοχή
Η αυλαία άνοιξε με το έργο “Victoria”, του Γερμανού σκηνοθέτη Σεμπάστιαν Σίπερ, ένα μονοπλάνο 144 λεπτών, γεμάτο σασπένς και αδρεναλίνη, που πρωτοπαίχτηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2015, ενθουσιάζοντας το κοινό, όπως ακριβώς είδαμε να συμβαίνει και τώρα, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Την ταινία προλόγισε ο συν-σεναριογράφος της Φρέντερικ Σουλτς.
Πιο κάτω, θυμόμαστε τι είχαμε γράψει για το έργο αυτό στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η Κριτική μας & Τρέιλερ
Η ταινία ξεκινά μέσα σε ένα Βερολινέζικο μπαρ του Κρόιτσμπεργκ, με τη Βικτώρια να λικνίζεται στους ρυθμούς της ηλεκτρονικής μουσικής, φλερτάροντας ακόμα με τον μπάρμαν. Η βραδιά για τη νεαρή Ισπανίδα δεν τελειώνει εκεί, κατά την έξοδο της από το μαγαζί θα συναντήσει μια παρέα μεθυσμένων συνομηλίκων της αγοριών, που την προτρέπουν να τους ακολουθήσει, σε μια βόλτα με το αμάξι τους. Το όχημα αποδεικνύεται πως δεν είναι δικό τους, προσπαθούσαν να το διαρρήξουν. Η Βικτώρια θα αφεθεί στο κόσμο του φλερτ και της εφηβικής τρέλας. Ακολουθεί μια μικροκλοπή από περίπτερο της γειτονιάς, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, και θα βρεθεί οικειοθελώς μπλεγμένη σε ένα μεγάλο κόλπο. Ταυτόχρονα αρχίζει να συνδέεται με έναν από τη παρέα, τον Σον.
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Σεμπάστιαν Σίπερ ανήκει στο νέο Γερμανικό ρεύμα. Έχει γυρίσει 4 ταινίες μεγάλου μήκους, όλες έχουν να κάνουν με τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τη κοινωνική θολούρα της νέας γενιάς.
Το ατού του τελευταίου του έργου, βρίσκεται στη δική του σκηνοθετική μαγκιά, να κινηματογραφήσει σερί 2 και κάτι ώρες, χωρίς αλλαγή πλάνου. Το σενάριο είναι χωρίς παρακλάδια και διακλαδώσεις , η διάρκεια των 140 λεπτών φαντάζει πελώρια, η λογοδιάρροια των νεαρών παραβατών του νόμου είναι ακατάσχετη, αλλά θα πετύχει με τον τρόπο που ξεδιπλώνει την ιστορία να μας κρατήσει κολλημένους στην μεγάλη οθόνη, με το ερώτημα να πλανάται για ώρα στην ατμόσφαιρα ” που τελικά το πάει;”. Στα πρώτα 40 λεπτά ο θεατής μπορεί να εικάσει πολλά, επί παραδείγματι ότι η Βικτώρια θα βρεθεί παγιδευμένη, ένα ακόμα θύμα βιασμού. Προσεγγίζει τους ήρωες του μακριά από τη γνώριμη ατζέντα του κοινωνικό-πολιτικού περιβάλλοντος ( όπως είδαμε στο ” Μίσος” του Κάσσοβιτς) ,που σπρώχνει μερίδα των νέων στις συμμορίες και στην παραβατικότητα. Εδώ δεν μιλάμε για μαύρους, δεν μιλάμε για φτωχούς, είναι μια κατηγορία ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες των πράξεων της. Η παρανομία του χαβαλέ. Βέβαια η έλλειψη αναφορών στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα μπορεί να τη δει κανείς κι ως προτέρημα ταυτόχρονα και ως η αδυναμία της ταινίας. Όσο βιρτουοζικη είναι η σκηνοθετική τεχνική του Σίπερ, του εξαιρετικού του μονοπλάνου, στρεσάροντας μας, με την άψογη χρήση της κάμερας στο χέρι, του αγχωτικού close-up πάνω στους νεαρούς ήρωες, άλλο τόσο δυσκολεύεται να σκιαγραφήσει επαρκώς τα κίνητρα και τις πράξεις των παιδιών, πρώτα και κύρια της Βικτώρια, χαρίζοντας της και τον τίτλο της ταινίας.
Αναμφισβήτητα μιλάμε για έργο πρωτίστως του δημιουργού και των υψηλών του σκηνοθετικών δυνατοτήτων και λιγότερο της ίδιας της ιστορίας, που την προσέγγισε με αμηχανία. Σε πλήρη αρμονία μαζί του βρίσκονται και οι ηθοποιοί του. Η 30 χρόνη Λάια Κόστα και ο Φρέντερικ Λάου αποδίδουν πειστικά τους ατίθασους ρόλους τους.
RELATED ARTICLES
-
-
-
Προέναρξη 74ης Μπερλινάλε…με το δεξί!
15/02/2024, 02:10 -
Τα Παιδιά του Χειμώνα
23/01/2024, 23:56
Οι Τελευταίες Αναρτήσεις
-
28/02/2024, 23:31 Άκουσέ με
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να επικοινωνήσω
Διαβάστε Περισσότερα... -
21/02/2024, 18:08 Perfect Days
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Ποιητή των δρόμων» τον αποκαλούσαν οι
Διαβάστε Περισσότερα... -
20/02/2024, 15:04 O ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι ζητάει modus vivendi στη Μέση Ανατολή. «Η Άντρεα Παίρνει Διαζύγιο» ξεχωρίζει στο Πανόραμα
Ανταπόκριση-κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Το κινηματογραφικό
Διαβάστε Περισσότερα... -
18/02/2024, 03:55 74 Μπερλινάλε: Στο προσκήνιο η τραγική ιστορία της Χίλντε Κόπι, η μεταφυσική Arcadia και η Παλαιστίνη
Ανταπόκριση και κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 15:34 « Το Αγαπημένο μου Κέικ». Το ιρανικό σινεμά εξακολουθεί και στην Μπερλινάλε να συγκλονίζει
Κριτική από Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Έξοχη αναπαράσταση των ανθρώπινων
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 03:37 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου: « All the Long Nights» & «Η Κουζίνα»
Κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Η ιαπωνική
Διαβάστε Περισσότερα...