Τι πήγε λάθος με τον ” Μικρόκοσμο” του Αλεξάντερ Πέιν

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Τρέφουμε ιδιαίτερη εκτίμηση στο σεναριακό και κινηματογραφικό ταλέντο του Ελληνοαμερικανού Αλεξάντερ Πέιν. Συμπαθήσαμε το “Πλαγίως”, αγαπήσαμε το “ Σχετικά με τον Σμιντ”, λατρέψαμε την πρόσφατη

“ Νεμπράσκα”. Οι ταινίες του, δεν είναι ούτε κλασικό Χόλιγουντ, ούτε έντονα σινεφίλ και μεταπηδούν από το χιούμορ στη σοβαρότητα και δίνουν τροφή για σκέψη, ακολουθούν ως επί το πλείστον μεσήλικες άντρες, σε καθοριστικές στιγμές του βίου τους. Ενίοτε εμβαθύνει, ενίοτε μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων, δυστυχώς όπως και τώρα, στο “Downsizing” ( Μικρόκοσμος).

Δεν μας έπεισε ούτε στιγμή για την αξία του εγχειρήματος του, ούτε το κωμικό στοιχείο λειτουργούσε πάντα ορθά, σε μια κοινωνική παρωδία του φανταστικού κόσμου, υποτίθεται στην εποχή της οικολογικής συνείδησης και της τεχνολογικής προόδου.

Ένα ζευγάρι Αμερικανών, ο Πωλ και η Ώντρι, αποφασίζουν να συμβάλουν στη σωτηρία του πλανήτη, αποδεχόμενοι τη σμίκρυνση του σώματός τους στις 5 ίντσες( το πως γίνεται αυτό το βλέπουμε στην πρώτη σκηνή). Βέβαια όσοι το πράξουν, θα ανταμειφθούν, με ένα μεγάλο ποσό. Τελευταία στιγμή η Ώντρι το μετανιώνει, κάνει πίσω, ήδη όμως ο Πωλ έχει υποστεί την επέμβαση. Το σοκ για αυτόν είναι μεγάλο, αναγκασμένος μόνος να ακολουθήσει μέχρι τέλους -θέλοντας και μη- την απόφαση του. Όμως η ζωή του κρύβει εκπλήξεις και μία απρόσμενη γνωριμία, με την επίσης πεντάιντζη πια Βιετναμέζα ακτιβίστρια Ngoc Lan Tran. Δίπλα του παραμένει και ένας πάμπλουτος ερωτύλος φίλος και γείτονας του, ο Ντούσαν Μίρκοβιτς.

Ο Πέιν έπεσε μέσα στη παγίδα μιας ωραίας ιδέας, μα και σχεδόν δύσκολα εφαρμόσιμης. Περιβάλλον, τεχνολογία και ανθρώπινη συμπεριφορά, στο πλαίσιο μιας φανταστικής κωμωδίας, ήταν απορίας άξιο, πως θα μπορούσε όλο αυτό ομαλά να δέσει, διατηρώντας η ιστορία και μια λειτουργική αφηγηματική τακτική. Ακόμα και στο τεχνικό μέρος, τα μικροσκοπικά όντα παρουσιάζονταν ωσάν να είχαν το φυσιολογικό ανθρώπινο μέγεθος. Από τα μισά δε, όταν η ιστορία δεν είχε τίποτα περισσότερο να δώσει, ακολούθησε μια εύκολη τακτική από το παρελθόν( δεκαετία ‘80), θυμίζοντας το ύφος της ταινία “ Big” του 1988 με τον Τομ Χάνκς. Ούτε η εμπειρία του “small” Ματ Ντέιμον μπόρεσε να αλλάξει το σκηνικό, ούτε η ιντριγκαδόρικη περφόρμανς του Κρίστοφ Βαλτς, μπορούσαν να αναπτερώσουν τις ελπίδες μας.

” Μικρόκοσμος” από την Πέμπτη  4/1 στους κινηματογράφους σε διανομή Feelgood