03
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 255 Views

Τρεις αξιόλογες ταινίες από την ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ

program1

Το ψηφιακό κανάλι της ΕΡΤ ανανεώνεται,   με  ποικιλία  streaming δωρεάν ταινιών  ( μόνο εντός Ελλάδος). Επιλέγουμε μερικές και τις παρουσιάζουμε. Θα είναι διαθέσιμες μέχρι τον Ιούνιο . Κριτική αλλά  και link για άμεση θέαση.

1.  Foxcatcher ( To link  της ταινίας ΕΔΩ )

Κριτική 3/5

foxcatcher1

Δράμα,Βιογραφία  134΄, Η.Π.Α, 2014

Πρωτότυπος Τίτλος: Foxcatcher

Γλώσσα: Αγγλικά

Του  Μπένετ Μίλερ

Με τους  Στιβ Κάρελ, Τσάνινγκ Τέιτουμ,Μάρκ Ράφαλο

Ο σκηνοθέτης Μπένετ Μίλερ εμπνευστής του ποδοσφαιρικού «Moneyball» και του βιογραφικού δράματος »Truman Capote»,  με το «Foxcatcher» συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και ανασύρει στην επιφάνεια ένα υπαρκτό γεγονός, που συζητήθηκε έντονα στα τέλη του ’80. Ειδήμονας των Οσκαρικών προδιαγραφών, ο Μίλερ διαμορφώνει το  γνώριμο του περιτύλιγμα(σκανδαλιστικά περιστατικά, διαταραγμένες προσωπικότητες),  υποστηριζόμενος από πρωταγωνιστές υψηλής κλάσης που τον βγάζουν ασπροπρόσωπο.  Εντούτοις, το παραμασημένο κινηματογραφικό σκηνικό   για τη ζωή ενός πυγμάχου μέσα σε ένα ρινγκ, φθείρει και περιορίζει τη δυναμική του φιλμ, όπως και η αναμονή του φινάλε που το οσφριζόμαστε για ώρα και από μακριά. Οι  παράλληλες ψυχολογικές διεργασίες που εξελίσσονται ανάμεσα στους δύο ανδρικούς χαρακτήρες(δείτε πιο κάτω), λειτουργούν σε πολλά επίπεδα και τονώνουν την πλοκή, όταν πάει να βαλτώσει.

Ο Μάρκ Σουλτς είναι πυγμάχος και ολυμπιονίκης το 1984. Προπονείται από τον αδερφό του Ντέιβιντ, μέχρι τη στιγμή που ένας  ζάμπλουτος ψυχάκιας από την Πενσυλβάνια, ο Τζον Ντι Ποντ πείθει τον Μαρκ να συνεργαστεί μαζί του και με την ομάδα του, τους  «Foxcatcher», για να διεκδικήσουν στα δοκιμαστικά των Η.Π.Α την είσοδό τους στην ομάδα πυγμαχίας για τους Ολυμπιακούς της Σεούλ.

Ο Ντι Ποντ ζει μόνος μέσα σε μια έπαυλη, γεμάτος εμμονές και σύνδρομα. Φαντάζεται ότι διαθέτει τις ικανότητες να κοουτσάρει μια ομάδα πυγμαχίας και απαιτεί να τον φωνάζουν μεταξύ άλλων και «κόουτς». Ουσιαστικά είναι παντελώς άσχετος από τις τεχνικές του αθλήματος και ο Μαρκ παγιδεύεται από τις γνωριμίες του, από το χρήμα του και τις προσδοκίες για μια λαμπερή πορεία μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Μίλερ, την ίδια στιγμή  που καταγράφει το πραγματικό περιστατικό, θα αποκρυπτογραφήσει όλες τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα των δύο κεντρικών του ηρώων και θα δώσει έμφαση ακόμα και στα   φροϋδικά συμπλέγματα παιδιού-μητέρας που ζώνουν κυρίως τον Ντι Ποντ, καθιστώντας αυτό το γεγονός ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κινηματογραφικά ευρήματα της ταινίας του.  Παράλληλα, η ιστορία του Μαρκ, και οι βαρύτατες παράπλευρες δικές του απώλειες, δημιουργούν συνειρμούς για καταστάσεις που ζούμε και στη χώρα μας , με πιο ελκυστικό στοιχείο της ταινίας -να είναι ακριβώς αυτό το γεγονός-   ότι σε πρώτο πλάνο βρίσκεται ένας εργαζόμενος και εν προκειμένω καταξιωμένος αθλητής,  που καταντάει υποχείριο του εργοδότη του.

Ο Μαρκ θα αντιδράσει στο ύπουλο σχέδιο του παρανοϊκού Ντι Ποντ- να εμφανιστεί αυτός ως ο προπονητής και μέντορας του- αλλά ο παράφρων ήρωας, θα έχει στο έργο- όπως και στα αληθινά γεγονότα- τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Το ατού της ταινίας δεν είναι όμως η ιστορία που είναι λίγο έως πολύ γνωστή- και όπως την εξελίσσει ο Μπένετ Μίλερ γίνεται και προβλέψιμή-  είναι η πρωταγωνιστική ανδρική τριπλέτα Στιβ Κάρελ(Τζον Ντι Ποντ), Τσάνινγκ Τέιτουμ ( Μαρκ) και Μάρκ Ράφαλο( Ντέιβιντ), να διεκδικούν βραβεία ανδρικών ρόλων και διακρίσεις.Εάν μπούμε στη διαδικασία των προβλέψεων ο Στιβ Κάρελ έχει τις περισσότερες πιθανότητες για να φτάσει μέχρι το Όσκαρ, για αυτόν ήταν  ρόλος-έκπληξη, ταυτισμένος στο αμερικανικό κοινό ως ο ανάλαφρος κωμικός ταινιών όπως  ”Παρθένος, Ετών 40″ , στο Foxcatcher είναι… συγκλονιστικός.

Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών 2014

2. Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ( To link  της ταινίας ΕΔΩ)

Κριτική 3.5/5

idanielblakep

Δράμα, 100′,  Μ. Βρετανία 2016
Πρωτότυπος Tίτλος: I, Daniel Blake
Αγγλικά Διανομή: Feelgood
Του    Κεν Λόουτς

Mε τους Ντέιβ Τζονς, Μπριάνα Σαν, Χέιλι Σκουάιρς, Ντίλαν Φίλιπ Μακίρναν, Νάταλι Αν Τζέιμσον

Τον αγαπούν οι αριστεροί, τον σνομπάρουν οι δεξιοί. Το στρατευμένο σινεμά, για 50 χρόνια τώρα, του 80άρη πια Κεν Λόουτς και του φίλου του σεναριογράφου Πολ Λάβερτι,  είναι και πάλι στην επάλξεις, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς μαγικά φίλτρα για τους καταδικασμένους του κόσμου τούτου, μια κραυγή μέσα στη λαίλαπα της « νέας τάξης», σκιαγράφηση της σύγχρονης βαρβαρότητας. Σχεδόν στο σύνολο της, η  κινηματογραφική ματιά του, στο τελευταίο του έργο, είναι ζοφερή, με ελάχιστα  ψήγματα αισιοδοξίας να την περιβάλλουν και θα τα βρούμε στο μοναδικό( ας το πούμε) αισιόδοξο σλόγκαν » Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ, δεν φοβάμαι, δεν ελπίζω…είμαι ελεύθερος».  Στο στόχαστρο και στον πυρήνα της, η ταινία καταπιάνεται με τη  βαριά τιμωρία που επιφυλάσσει για τα μεσαία, αλλά και για τα εξαθλιωμένα κοινωνικά σύνολα, η αλλαγή νομοθεσίας στη Βρετανία, περικόπτοντας επιδόματα, στο σύστημα κοινωνικής της πρόνοιας.

 Ο Ντάνιελ Μπλέικ, είναι 59, θα υποστεί καρδιακή προσβολή, θα χάσει τη δουλειά του στο εργοστάσιο ξυλείας και θα βρεθεί αντιμέτωπος με το Γολγοθά μιας «σικέ»  διαδικασίας, μέσω υπολογιστή( που δεν γνωρίζει να χρησιμοποιεί) και ενός κρατικού εκβιασμού, που θα αγνοήσει την εύθραυστη κατάσταση της υγείας του( δεν θα του δώσει το επίδομα που διεκδικεί) και θα τον σπρώξει, στο να βγει ξανά στην αγορά εργασίας. Θα «επαναστατήσει», βλέποντας μια ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών( την Κειτι),  να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί στο γραφείο προνοίας, γιατί άργησε μερικά λεπτά. Ένα ακόμα τραγικό πρόσωπο της ιστορίας του σεναριογράφου Πολ Λάβερτι, η Κέιτι μετακομίζει οικογενειακώς από το Λονδίνο στο Νιούκαστλ, ζώντας αυτή και τα παιδιά της, μέσα  από τα δωρεάν  συσσίτια. Οι ζωές τους θα συναντηθούν και ο Ντάνιελ Μπλέικ, όσο η κατάσταση της υγείας του, του το επιτρέπει, θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Δεν είναι η πρώτη φορά,  που ο Κεν Λόουτς, προσπαθεί να εξερευνήσει τις ανησυχίες των απλών ανθρώπων, από τις αδικίες που υφίστανται μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον.

Από τους περιορισμούς που θέτει το βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα, στο « Kes», του 1969, στα πολλά ντοκιμαντέρ κατά της Θάτσερ τη δεκαετία του ’80, στο Riff-Raff του 1991 και στο πως οι εργοδότες εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενούς τους, μέχρι το «The Navigators» δέκα χρόνια αργότερα και στο πως η ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων, επηρεάζει τις ζωές των εργαζομένων.

Έτσι κι εδώ, η πάλη του Ντάνιελ και της Κέιτι να βρουν το δίκιο τους και να επιβιώσουν, προσκρούει στις κοινωνικές δομές του νεοφιλελευθερισμού, στο ζήτημα που δίχασε Εργατικούς και Συντηρητικούς, αν πρέπει να υπάρχουν επιδόματα, σε ποιο βαθμό και με ποια κριτήρια.

Το έργο συνδυάζει τη μυθοπλασία με ένα ύφος που θυμίζει ντοκιμαντέρ. Υπάρχουν κάποιες εμβόλιμες σκηνές που κρατάνε αχρείαστα πολύ. Όπως η διαδικασία συμπλήρωσης online μιας αίτησης, με τον απαράδεκτο χρονικό περιορισμό, αν ο αιτών δεν την συμπληρώσει εντός μερικών λεπτών, να χάσει τη σειρά του.

Από την άλλη, αυτός ο δεικτικός και ειρωνικός καυτηριασμός του Κεν Λόουτς για τις νέες τεχνολογίες( όποιος δεν ξέρει από pc είναι ανάπηρος), είναι αμφιλεγόμενος, γιατί θα μπορούσε κανείς να αντιπαραβάλει,  πως η συγκεκριμένη δεξιότητα δεν είναι παράλογη, αλλά και πρακτικά χρήσιμη.

Παρότι, το μελό δεν είναι χαρακτηριστικό του Λόουτς, εδώ λιγουλάκι υπάρχει και βεβαίως είναι υπαρκτή η σεναριακή προβλεψιμότητα.

Χρησιμοποίησε για πρωταγωνιστές, δύο τηλεοπτικούς ηθοποιούς, οι οποίοι όχι μόνο αντεπεξήλθαν περίφημα στους λούμπεν χαρακτήρες που υποδύθηκαν, αλλά τους άνοιξε το δρόμο, μιας λαμπρής κινηματογραφικής σταδιοδρομίας.

Το πολιτικό-κοινωνικό σινεμά του Κεν Λόουτς, δεν είναι επιτηδευμένο, είναι ξεκάθαρο, εύστοχο και συνεπέστατο, εκπροσωπώντας σταθερά, το ακροατήριο του, βρίσκεται κάθε εποχή, μέσα στα πράγματα και στις ζυμώσεις. Η κινηματογραφική του νατουραλιστική τεχνική, όπως και τώρα, μπορεί να είναι πανομοιότυπη και προβλέψιμη, η ύπαρξη δυνατών κοινωνικών θεμάτων όμως , είναι το ατού του, ίσως και ο λόγος, που έφυγε το έργο αυτό με το Χρυσό Φοίνικα των Καννών.

3. Το Πρόγραμμα(  To link  της ταινίας ΕΔΩ)

Κριτική 3/5

 

the program1

Αθλητικό βιογραφικό δράμα, ’103,  Μ. Βρετανία/Γαλλία 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: The Program Γλώσσα:  Αγγλικά

Του Στίβεν Φρίαρς

Με τους  Μπεν Φόστερ, Κρις Ο’Ντάουντ, Λι Πέις, Τζέσε Πλέμονς, Ντάστιν Χόφμαν, Γκιγιόμ Κανέ, Μπράιαν Γκρίνμπεργκ

Η αποκαθήλωση ενός «κάλπικου» ήρωα.  Ο Στίβεν Φρίαρς δημιουργός των ταινιών-μεταξύ  άλλων-« Η Βασίλισσα», « Φιλομένα», «Dirty Pretty Thinks»,  καταπιάνεται με τον επτά φορές νικητή του Ποδηλατικού Γύρου της  Γαλλίας,  τον Τεξανό Λανς Άρμστρονγκ( τον ερμηνεύει ο Μπεν Φόστερ), τον οποίο απογυμνώνει απροκάλυπτα, από την αρχή μέχρι και το τέλος, φανερώνοντας φροϋδικές πτυχές της προσωπικότητας του, όπως είναι η ναρκισσιστική διαταραχή και το υπερεγώ, καταπατώντας όλες τις ηθικές αξίες του αθλητισμού, εκμεταλλευόμενος επικοινωνιακά ακόμα και τον διαγνωσμένο του καρκίνο, στήνοντας μια ομάδα-βιτρίνα( US Postal), εύκολου κέρδους και μέγιστης αναγνωρισιμότητας, στηριζόμενος στο διαδεδομένο  «Πρόγραμμα» ( εξού και ο τίτλος) ενδοφλέβιου ντοπαρίσματος, χρησιμοποιώντας ερυθροποιητίνη. Εμπνευστής, ο  αθλητίατρος Μιτσέλε Φεράρι.

the program2

Ο Βρετανός σκηνοθέτης αποφεύγει τον περιττό κινηματογραφικό χρόνο, μιας βήμα με βήμα βιογραφικής προσέγγισης, ακολουθεί προμελετημένα γοργό τέμπο, για να ταυτιστεί με τους απαιτητικούς ρυθμούς του θεμιτού και αθέμιτου πρωταθλητισμού, επίσης πετάλια, σέλες, δισκόφρενα και  προπονητικές τακτικές, επιμελώς -και ορθά θα λέγαμε- δεν τονίζονται , γιατί εδώ βγαίνουν φόρα-παρτίδα, μόνο οι δολοπλοκίες, οι εκβιασμοί  και τα δόλια σχέδια του Λανς Άρμστρονγκ. Με αυτό τον τρόπο, ο Φρίαρς δείχνει εμμέσως πλην σαφώς, πως υλοποιείται το γνωστό σλόγκαν που χρησιμοποιούν οι  παροικούντες την Ιερουσαλήμ «It’s how you play the game». Ούτε το χρήμα μισούν, ούτε και τη δόξα, άγνωστες λέξεις «ηθική» και « συνείδηση», προτάσσοντας  το τρίπτυχο « Αθλητισμός-Σκάνδαλα-Δολοπλοκίες», πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Το μοναδικό αψεγάδιαστο πρόσωπο, είναι ο ιδεολόγος αθλητικογράφος της Sunday Times Ντέιβιντ Γουόλς ( το σενάριο στηρίζεται στο βιβλίο του «7 Θανάσιμα Αμαρτήματα. Η Αναζήτηση μου για τον Λανς Άρμστρονγκ»).  Αυτός ανίχνευσε πρώτος το ταλέντο του Άρμστρονγκ, αυτός αργότερα αγωνίστηκε για να αποκαλυφθεί το συγκεκριμένο  κύκλωμα. Το « Πρόγραμμα» δείχνει και τις υπερβολές του, σε μια προσπάθεια αγιοποίησης του  Γουόλς ( τον ερμηνεύει ο Κρις Ο’Ντάουντ)  , αγνοώντας τον επίσης δημοσιογράφο και πολέμιο του  Άρμστρονγκ Paul Kimmage, δείχνοντας τον υπόλοιπο  δημοσιογραφικό κόσμο, ηθικό μεν, αλλά εγκλωβισμένο και αφελή.

Παρότι κανείς άλλος δεν μένει πλήρως στο απυρόβλητο της κινηματογραφικής οπτικής του Στίβεν Φρίαρς, ούτε και ο «καλοκάγαθος» μάνατζερ της εταιρίας  SCA( το μικρό πέρασμα του Ντάστιν Χόφμαν), δίδεται η αίσθηση, πως ο Βρετανός σκηνοθέτης επιτίθεται με δριμύτητα μόνο στο σατανικό μυαλό του ήρωα του , στρογγυλοποιώντας τις ευθύνες όλων των υπόλοιπων παικτών της αθλητικής σκακιέρας- γιατί εν τέλει, όλοι γνώριζαν και όλοι σιωπούσαν- και το γεγονός αυτό, λειτουργεί αποτρεπτικά στο να πετύχει το φιλμ να μεταπηδήσει σε ένα ακόμα πιο υψηλό επίπεδο.

Ο Μπεν Φόστερ,  δείχνει τη στόφα ενός ανερχόμενου μεγάλου σταρ, που του αξίζουν όχι μόνο δεύτεροι ρόλοι(Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα, Το Τέλειο Χτύπημα) αλλά και πρωταγωνιστικοί, όπως καλή ώρα.

” Η ποδηλασία και ο στίβος, τα μοναδικά αθλήματα που ενδιαφέρουν τους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες, σε ο,τι έχει να κάνει με το ντόπινγκ, σε μια υπέρμετρη, άδικη και έμμεση σπίλωση αυτών των αθλημάτων. Άξιο απορίας, πως  σύγχρονη ταινία για το ντοπάρισμα στο ποδόσφαιρο  και στο μπάσκετ, δεν έχουμε δει. Εκεί δεν ντοπάρονται; “.

 

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top