45 Χρόνια

Ρομαντικό δράμα, 95′, Μ. Βρετανία 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: 45 Years

Του Άντριου Χέι

Με τους Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τομ Κόρτνεϊ, Ντόλι Γουέλς

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Το ζευγάρι μένει σε μια παραλιακή εξοχική γειτονιά, στο Νόρφολκ της Αγγλίας. Δευτέρα πρωί. Η συνταξιούχος δασκάλα  Κέιτ επιστρέφει στο σπίτι, μετά από μια βόλτα με τον σκύλο και βλέπει ένα γράμμα στα χέρια του συζύγου της. Είναι μια επιστολή από τις ελβετικές αρχές. Η επιστολή αυτή προκαλεί  μεγάλη αναστάτωση στον Τζεφ, γιατί αναφέρεται στην εξαφάνιση της Κάτια( είναι πλέον νεκρή), μιας παλιάς του σχέσης του 1962, πριν γνωρίσει την μετέπειτα σύντροφο του. Η Κέιτ γνώριζε ελάχιστά πράγματα για αυτό τον δεσμό. Η συμπεριφορά του Τζέφ αλλάζει άρδην. Κλείνεται στον εαυτό του, απομακρύνεται από τη γυναίκα του, μιλάει διαρκώς για την Κάτια. Σε λίγες μέρες, είναι η επέτειος 45 χρόνων από το γάμο τους και πριν εμφανιστεί αυτή η επιστολή, σχεδίαζαν ένα μεγάλο πάρτι.

Θεατρικό  ονειρόδραμα, στη μεγάλη οθόνη. Ο Άντριου Χέι  θυμάται το διαχρονικό « Κουκλόσπιτο » του Ίψεν , τον  «Χορό του Θανάτου» του Στρίντμπεργκ, τα  κινηματογραφικά «Μυστικά και Ψέματα» του Μάικ Λι, τις « Σκηνές από έναν Γάμο» του Μπέργκμαν». Σε πρώτο πλάνο,  οι παγίδες που κρύβει η για χρόνια συμβίωση ενός ζευγαριού, η υποκρισία της αποκαλούμενης « Τέλειας Οικογένειας», τα φαντάσματα του παρελθόντος, η κατάθλιψη στην τρίτη ηλικία, η υπαρξιακή κρίση.

Η θεματική του βρετανού σκηνοθέτη, δεν ταρακουνάει συθέμελα το σύμπαν, όμως  η σκηνοθετική του ματιά, είναι αντισυμβατική και θα λέγαμε υποδειγματική, διατηρώντας από την αρχή της, μέχρι και το τελευταίο καρέ της, ένα σιωπηλό, υπόγειο ρεύμα της  έντασης και της μελαγχολίας, υπαινισσόμενος την οικογενειακή τραγωδία, χωρίς να την διατυμπανίζει. Η εμπειρία του από τα πλατώ του Αγγλικού θεάτρου, είναι εμφανής και σε αυτό, το δεύτερο κινηματογραφικό του εγχείρημα( το πρώτο ήταν το γκέι δράμα « Το Σαββατοκύριακο»), το πώς δηλαδή αξιοποιεί τους εσωτερικούς χώρους, εκεί που αποκαλύπτονται τα κρυμμένα μυστικά.  Έχει τη σημασία της η κινηματογραφική διαδρομή, από το άνοιγμα της επιστολής, μέχρι τη μέρα του πάρτι και αυτό δίνεται από τον Χέι, ποικιλοτρόπως, αφήνοντας τον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Η  κάμερα του, βρίσκεται διαρκώς πάνω στην Κέιτ, δηλαδή στην  Σαρλότ Ράμπλινγκ( Μελαγχολία), σκόπιμα ανέκφραστη, που δεν λέει τίποτα, αλλά τα λέει όλα, δένει μοναδικά, με τον επίσης καταξιωμένο ηθοποιό Τομ Κόρτνεϋ( Αμπιγιέρ).

Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2015

“45 Χρόνια” από 29/10 στους κινηματογράφους σε διανομή Seven