5 ξεχωριστές μουσικές ταινίες στο In-Edit film festival της Αθήνας. 19-25 Φεβρουαρίου

Γράφει η Δέσποινα-Ηλέκτρα Βούλγαρη

Το In-Edit, το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ παγκοσμίως, προσγειώνεται σήμερα στην Αθήνα. Έχοντας ξεκινήσει από τη Βαρκελώνη, πριν 12 χρόνια, καλύπτει πλέον γεωγραφικά δύο ηπείρους, αποτελώντας μία παγκόσμια και διαρκώς διευρυνόμενη πολιτιστική πλατφόρμα. Μετά τις στάσεις του στη Βαρκελώνη, το Σαντιάγκο, την Μπογκοτά, το Σάο Πάολο, το Μπουένος Άιρες, το Βερολίνο και την Πόλη του Μεξικού, από φέτος θα διεξάγεται στο Λονδίνο και την Καλιφόρνια. Η Ελλάδα έχει γίνει ήδη κομμάτι αυτής της πολιτιστικής πλατφόρμας από τον Απρίλιο του 2014, οπότε και η Parenthesis παρουσίασε το IN EDIT στη Θεσσαλονίκη.

Τι περιμένουμε από το πρώτο In-edit στην Αθήνα; 17 ντοκιμαντέρ από διαφορά σημεία του κόσμου, που καλύπτουν και τα πιο δύσκολα μουσικά γούστα.
Ποια δεν πρέπει να χάσουμε; Λίστα είναι μεγάλη, αλλα καταλήξαμε στα κορυφαία must-sees.

Pulp: a film about life, death and supermarkets: δεν πρόκειται για μία συνηθισμένη ανασκόπηση της πορείας της μπάντας στο πάνθεον της britpop των 90′s όπως κανείς θα περίμενε, αλλά μία τρυφερή προσέγγιση στο πως η γκρίζα, βιομηχανική πόλη του Σέφιλντ είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε το βρετανικό συγκρότημα. Βασισμένο σε ιδέα του ίδιου του Jarvis Cocker, ο εμβληματικός frontman της ποπ, μέσα από το αστικό τοπίο της βρετανικής πόλης, από τα ειλικρινή λόγια των κατοίκων της για την μπάντα, καθώς και από τις αναπάντεχα συγκινητικές ερμηνείες των κορυφαίων επιτυχιών τους από απλούς fans, καταλαβαίνουμε αυτό που μας εξηγεί ο Jarvis από την πρώτη στιγμή: ότι οι Pulp έγιναν αυτό που είναι, επειδή υπάρχει το Σέφιλντ.

Freddie Mercury: the Great Pretender: η μοναχική του πορεία, χωρίς τους Queen, από το 1985 μέχρι το θάνατό του, το 1991. Μπαλέτο, όπερα, το χαρακτηριστικό μουστάκι, η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικότητας, ένα ανέκδοτο ντουέτο με τον Rod Stewart και ακόμη ένα με τον Michael Jackson, η Montserrat Caballé και η “Barcelona”. Πράγματα και θαύματα. Εξίσου προσωπικό όσο και αποκαλυπτικό.

Good Ol’ Freda: το ντοκιμαντέρ του Ράιαν Ουάιτ φωτίζει το παρασκήνιο της beatlomania μέσα από την αφήγηση της γραμματέα του συγκροτήματος των Σκαθαριών αφηγείται η ίδια για πρώτη φορά την ιστορία της μετά από 50 χρόνια σιωπής. Η Φρίντα, που πίστεψε από την πρώτη στιγμή στην επιτυχία του συγκροτήματος και έμεινε στο πλευρό τους μέχρι και τη διάλυσή τους, παρουσιάζει τη δικιά της οπτική, ως συνεργάτης και θαυμάστρια και αποκαλύπτει τη σχέση εμπιστοσύνης που είχε με όλα τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος. Τα σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα, ο γρήγορος ρυθμός και τα κομμάτια των Beatles φυσικά, ξεπερνούν τη φόρμα ενός ντοκιμαντέρ πορτρέτου, προσφέροντας μία ολοκληρωμένη ταινία τεκμηρίωσης, στην οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί.

The punk singer: Μία ταινία για την Kathleen Hanna, τραγουδίστρια των Bikini Kill και των Le Tigre. Για πρώτη φορά, η Hanna αποκαλύπτει τον προσωπικό της κόσμο: το κίνημα των Riot Grrrl, την οικογένεια, τη δόξα, τη σχέση της με τον Kurt Cobain, την ασθένεια και την καλλιτεχνική της μετενσάρκωση σέ Julie Ruin. Μια επίπονη και μακριά διαδρομή, χωρίς καμία απολύτως υποχώρηση.

Τwenty thousand days on earth: η ταινία που όπου και αν παίχτηκε μάζεψε διθυράμβους και βραβεία αποτελεί must-see για μουσικόφιλους και μη. Ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα, ξεδιπλώνεται η ζωή και η προσωπικότητα ενός πολύπλευρου καλλιτέχνη, του Nick Cave. Εξομολογητικός και επιβλητικός, με μουσικές εκτελέσεις που αγγίζουν και τον πιο αδιάφορο, δεν χρειάζεται να είναι κανείς fan του τραγουδοποιού για να εκτιμήσει μία βασικά καλή ταινία. Κριτική Ταινίας