Αγάπη είναι

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Στη Γαλλία του 2019( στη χώρα  όπου διαδραματίζεται η ταινία), ένας στους τρεις επίσημα γάμους διαλύεται , εντούτοις και οι περιπτώσεις όπου οι γάμοι καταρρέουν χωρίς τη νομική οδό, δεν είναι λίγοι. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των ανθρώπων που επιθυμούν να τερματίσουν την κοινή τους συμβίωση,   οι διαδικασίες  έχουν μερικώς απλοποιηθεί.

Η Γαλλία δεν αποτελεί  την εξαίρεση για τον μεγάλο αριθμό χωρισμών, αλλά τον κανόνα.  Με την ταινία του 2009  “ Ένας Χωρισμός“ του Ασγκάρ Φαραντί, πληροφορηθήκαμε πως και στο Ιράν είναι διαδεδομένοι οι χωρισμοί  και μάλιστα, τον ομφάλιο λώρο, τον κόβουν πλέον και οι γυναίκες.

Η γοητευτική σκηνοθέτις Κλερ Μπέρζέ , πήρε διάφορα βραβεία για τις μικρού μήκους ταινίες της  και δοκιμάζεται στις μεγάλου μήκους  για πρώτη φορά. Γράφει το σενάριο, έχοντας στο μυαλό της τους δικούς της γονείς, τις μέρες και τα χρόνια, όπου διέμενε στην πόλη Φορμπάχ.

Η Αρμέλε μετά από 20 χρόνια γάμου,  αποφασίζει να φύγει από το σπίτι και να αφήσει  τα δύο της ανήλικα κορίτσια  στα χέρια του συζύγου και πατέρα των παιδιών της.

 Η Κλερ Μπέρζέ, δεν καθιστά κεντρικό πρόσωπο τη μητέρα, τις επιθυμίες, τις φοβίες και το νέο της ξεκίνημα, ούτε καταδικάζει την απόφασή της να φύγει από το σπίτι. Τουναντίον. Η κάμερά της  στρέφεται- σχεδόν αποκλειστικά- προς την πλευρά του πατέρα, ο οποίος βρίσκεται σε μια κατάσταση θλίψης, χάνοντας τη γη κάτω από τα πόδια του. Ο Μάριο είναι  ένας καλλιεργημένος δημόσιος υπάλληλος,- ο ποίος αγαπάει τις τέχνες και  την όπερα- κι αναζητεί διέξοδο και κοινωνικοποίηση,  ώστε να βρει τη ψυχική του αποκατάσταση.  Βέβαια ελπίζει ότι η σύντροφός του θα γυρίσει. Η μία του κόρη είναι στα 17, η άλλη στα 14 και οι δύο  αντιμετωπίζουν τις εφηβικές προκλήσεις, έχοντας να διαχειριστούν τη ξαφνική απουσία της μητέρα τους,  από την καθημερινή  ζωή.

Οι προκλήσεις για τα δύο κορίτσια είναι κι ερωτικές, με τη μικρότερη να μη γοητεύεται από πρόσωπα του αντίθετου φύλου, αλλά ακόμα και του ίδιου.  Το έργο στο σημείο αυτό, ταυτίζεται κάπως με την πολυβραβευμένη ταινία  “ Η Ζωή της Αντέλ”, στο πως εξελίσσεται  η ομόφυλη ερωτική ιστορία.

Η ταινία θα χτυπήσει καμπανάκι σε όσους πέρασαν μέσα από την τραυματική εμπειρία ενός χωρισμού αλλά  και στα παιδιά  που είδαν τον οικογενειακό ιστό να αποσυντίθεται.

Ο πληθωρικός Βέλγος ηθοποιός Μπούλι Λάνερς  διείσδυσε πλήρως στον νωχελικό- ρόλο που του ανέθεσε η σκηνοθέτις. Ταυτίστηκε με τον Μάριο και παρουσίασε  τα περισσότερα στάδια που περνάει ένας ευαίσθητος χαρακτήρας, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά μόνος και σε επώδυνες συνθήκες, να διαχειριστεί το αντίο. Το πένθος, τις εμμονές και την σύγχυση. Δεν είναι μια απόλυτα πεσιμιστική ταινία κι αυτό φανερώνεται από την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά δεν είναι και απόλυτα αισιόδοξη.

Η Κλερ Μπέρζέ, στο σενάριο της,   στέκεται  στην μεταβατική περίοδο του Μάριο ταυτόχρονα όμως αναφέρεται και στην πατρότητα, από μια άλλη οπτική,όπου η απουσία μάνας και συντρόφου  κινητοποιεί εσωτερικές διαδικασίες αυτοσυντήρησης και οικογενειακής μέριμνας. Ο Μάριο βλέπει, ακούει, αφουγκράζεται και εξελίσσεται σε έναν πιο δοτικό πατέρα. Ένα ορατόριο πένθους και μερικής ανάστασης.

Αν κι έχουμε δει προσφάτως παρόμοιες ταινίες , δεν μπορούμε να μην αποδεχτούμε την συγκινητική  αλήθεια του κινηματογραφικού κόσμου της.

“Αγάπη είναι” από τις 2 Μαΐου στους κινηματογράφους