Το Ακρωτήρι της Βίας(Zulu)

Θρίλερ, Δράμα,110′,Γαλλία-Νότια Αφρική 2013

του Ζερόμ Σαλ

Με τους Ορλάντο Μπλουμ, Φόρεστ Γουίτακερ, Νατάσα Λόρινγκ,Κόνραντ Κεμπ

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζερόμ Σαλ στηριζόμενος στο μυθιστόρημα του Φερέι Καρίλ δημιουργεί ένα έντονο θρίλερ, εξαιρετικά βίαιο, που θέλει να αποκαλύψει τις αντιφάσεις στην μετά-απαρτχάιντ εποχή, με αυξημένες δόσεις πικρής ειρωνείας, ότι δηλαδή η βία δεν τελείωσε το 91’, εμφανίζεται και σήμερα,  φορώντας έναν διαφορετικό μανδύα ,κι ότι υπάρχουν πληγές που παραμένουν ανοικτές.

Βρισκόμαστε στη Νότια Αφρική και πιο συγκεκριμένα στο Κέιπ Τάουν το καλοκαίρι του 2010. Ο μαύρος αστυνομικός Αλί Σοκιλα (Φόρεστ Γουίτακερ) που είδε ως παιδί τον πατέρα του να καίγεται ζωντανός από λευκούς εγκληματίες εξακολουθεί χρόνια αργότερα να ζώνεται από ψυχικά τραύματα.   Όμως το έργο ακολουθεί αρχικά μια διαφορετική τροπή, όταν αποκαλύπτεται ένα νεκρό σώμα μιας λευκής έφηβης γυναίκας στις φτωχογειτονιές της πόλης. Είναι η κόρη του πρωταθλητή ράγκμπι Στιούαρτ Γουέιτς. Ο αστυνομικός Αλι μαζί με τον πεισματάρη παρτενέρ του Μπράιαν Εμπκίν ( Ορλάντο Μπλουμ) και τον Νταν Φλέτσερ  (Κόνραντ Κεμπ) προσπαθούν να βρουν το φως μες στο σκοτάδι, ενός μυστηριώδους θανάτου. Μια άγνωστη ουσία φαίνεται να είναι η αιτία που το νεαρό κορίτσι έχασε τη ζωή του. Οι έρευνες για το άτομο που της προμήθευσε τα ναρκωτικά, οδηγούν σε ένα τεράστιο κύκλωμα από γκάγκστερς, που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει στις παραθαλάσσιες περιοχές της πόλης. Σε μια συμπλοκή μαζί τους, ο Νταν Φλέτσερ πεθαίνει ,και ξεκινά μια αδυσώπητη μάχη των δύο πρωταγωνιστών με τους εγκληματίες, που περιβάλλεται από απίστευτα βίαιες σκηνές αλληλο-εκδίκησης -ένθεν κακείθεν- μέχρι τελικής επικράτησης. Όμως το παρελθόν εξακολουθεί να στοιχειώνει, και οι συμπτώσεις οδηγούν τον κεντρικό ήρωα να εκδικηθεί και για το θάνατο του πατέρα του.

Εύστοχη η σεναριακή ιδέα, κάπως άνιση η κινηματογραφική της αποτύπωση, με το έργο να μην μπορεί να συνδεθεί απόλυτα  με το γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο είναι θεωρητικά ενταγμένη. Αν προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε ότι αναφέρεται στη Νότια Αφρική, τότε μόνο στην αρχή και στο τέλος αυτό μας το υπενθυμίζει.

Έτσι από τη μια, έχουμε μια κλασική ιστορία εξαρθρώσεις μιας εγκληματικής οργάνωσης, με όλες τις συμβάσεις και τους κώδικες που έχουμε δει κατά κόρον στις αστυνομικές περιπέτειες, αλλά χωρίς εφέ και τεχνάσματα. Βία μέχρι εσχάτων με απόλυτο ρεαλισμό, και από την άλλη, μια αδυναμία στο να πάει όλο αυτό που βλέπουμε  πάρα πέρα, και να δείξει πως το παρελθόν της διχασμένης αυτής χώρας βαραίνει με διαφορετικό τρόπο τις ζωές των ηρώων.

Εν αντιθέσει με τις περισσότερες ταινίες του είδους, όπου το αστυνομικό δίδυμο εμφανίζεται και δρα συλλογικά, εδώ ο Αλι και ο Μπράιαν διαχωρίζονται σκόπιμα. Αντιλαμβανόμαστε τα κίνητρα του Ζερόμ Σαλ για αυτή του την επιλογή, από τη στιγμή που ο καθένας  έχει να αντιμετωπίσει και τους προσωπικούς του δαίμονες. Αλλά αυτός ο διαχωρισμός δυσχεραίνει τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους, δημιουργώντας παράλληλα ένα μπέρδεμα και μια κινηματογραφική ασυμμετρία.

Ίσως το πιο καλοφτιαγμένο κομμάτι του έργου να βρίσκεται στο σημείο εκείνο που οι δύο ντετέκτιβς από πληροφορία σε πληροφορία και από μάρτυρα σε μάρτυρα θα φτάσουν κοντά στην αλήθεια. Ο σκηνοθέτης βάζει μέσα στοιχεία των γνήσιων θρίλερ, όπως του « Seven», μένει όμως στην επιφάνεια, γιατί οι χαρακτήρες είναι προβλέψιμοι και δεν διαθέτουν μια κάποια πολυπλοκότητα.

Ο Ορλάντο Μπλουμ με την απόδοση του δίνει πόντους στο έργο, πιο βαθύς, εσωτερικός και αρχετυπικός ο ρόλος του Φόρεστ Γουίτακερ που αρχίζει να δημιουργεί ρόλους-μανιέρα, όπως στο «Two Men in Town» που θα δούμε σύντομα και στην Ελλάδα.

“Το Ακρωτήρι της Βίας” από 3/4 στους κινηματογράφους σε διανομή Odeon