Αμνός

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Προικισμένοι με δεξιότητες και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, οι Ισλανδοί μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για την παγκόσμια αναγνώριση, και της κινηματογραφικής τους παραγωγής. Τα πνευματικά τέκνα του Φρίντρικσον , καταπιάνονται με θέματα και ιστορίες αλλιώτικες, από ότι ήταν εξοικειωμένοι να παρακολουθούν οι λιγοστοί κάτοικοι της νησιωτικής χώρας. Την αρχή έκανε ο Ντακούρ Κάρι, για να ακολουθήσει μια μεγάλη ομάδα σκηνοθετών .
Ο Βλαντιμάρ Γιοχάνσον, πριν ακόμη σκηνοθετήσει το υπερφυσικό έργο «Αμνός «εργάστηκε ως τεχνικός σε πέντε επεισόδια του Game of Thrones:.
Στον «Αμνό», αποκαλύπτεται αρχικά η ισλανδική ύπαιθρος.
Το μάτι αιχμαλωτίζεται από το ομιχλώδες τοπίο, από τα πελώρια βουνά και από τις ατελείωτες κοιλάδες.
Εμφανίζεται κάποια στιγμή στο πλάνο , μια γυναίκα( η Μαρία) και ο άντρας της ( ο Ίνγκβαρ ), να κουρεύουν και να εκτρέφουν πρόβατα. Την μεταξύ τους σχέση, ορίζει η αποξένωση και η απόλυτη σιωπή.
Η αναστάτωση, προέρχεται από δύο γεγονότα. Πρώτον, από την ανακάλυψη ενός ασυνήθιστου αμνού, όπου το σώμα του είναι ανθρώπινο και δεύτερον, από την έλευση στο αγρόκτημα του Πετούρ ( είναι ο αδελφός του Ίνγκβαρ ).
Η Μαρία, αντιμετωπίζει το υπερφυσικό πλάσμα, σαν να είναι το δικό της παιδί και τον Πετούρ, με αδιόρατη ανησυχία, για καταστάσεις που είχαν συμβεί στο παρελθόν.
Τα δύο γεγονότα, δοκιμάζουν –κάπως- την οικογενειακή ηρεμία.
Την ταινία, μπορεί να τη διαβάσει κανείς ως παραβολή για την εξάρτηση του ανθρώπου με τη φύση. Είναι η γενική, πρώτη ανάγνωση.
Η υποκρύπτουσα ανάγνωση , αφορά το ζήτημα της μητρότητας και εν γένει του παιδιού, τα οποία θεωρούνται-λανθασμένα ίσως-  προϋπόθεση για την μακροημέρευση ενός γάμου.
Χωρίς να αποσαφηνίζεται πλήρως το σκεπτικό του σεναρίου, γίνεται αμυδρά αντιληπτό -στο φινάλε- ότι η ανατροπή της ρουτίνας από την παρουσία ενός νέου μέλους, έστω κι αν είναι με τη μορφή ανθρώπου και ζώου μαζί, δεν είναι τίποτα άλλο από ψευδαίσθηση. Όπως ξαφνικά ήρθε, ξαφνικά μπορεί να φύγει και η καθημερινότητα του ζευγαριού , θα επανέλθει στο προηγούμενο σημείο, χωρίς νόημα και ενδιαφέρον, αλλά και η αίσθηση της μοναξιά, θα είναι τρομακτική.
Σαφέστατα, παρά την πρωτοτυπία του και την απρόσμενη τροπή του, το έργο « Αμνός», αφήνει πολλά κομμάτια του στον αέρα. Αντιθέτως, το πρόσφατο μιούζικαλ «Ανέτ», του Λέος Καράξ, αποτυπώνει με μεγαλύτερη ευκρίνεια, ένα παρόμοιο διακύβευμα.
Απουσιάζουν από το έργο του Ισλανδού Γιόχανσον, τα κίνητρα αλλά και ο μύθος δεν έχει μια ξεκάθαρη υπόσταση. Χρησιμοποιείται υπερβολικά μεγάλος χρόνος στα γενικά πλάνα της ισλανδικής υπαίθρου. Η παρουσία της γνωστής ηθοποιού Νούμι Ραπάς, προσδίδει ειδικό βάρος και μια αυτοσχεδιαστική διάθεση.

Βραβείο στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών