02
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 126 Views

Από τη γέννηση μέχρι την αναρρίχηση στην κορυφή. Η ιστορία του Ασιατικού Animation

20130216132309

asian-anima

 

 

Γράφει ο Ζάχος Σαμολαδάς

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΑ
ή πως σταμάτησα να κάνω animation
και παρακολουθώ σειρές στο Nickelodeon

   Ο Θρύλος της Κόρα και η ιστορία του Άβαταρ και των Φωτοδαμαστών κατακλύζει καθημερινά της τηλεοπτικές μας οθόνες. Μια σειρά κινουμένων σχεδίων που δεν απευθύνεται σε μικρά παιδιά αλλά στοχεύει σε μεγαλύτερο ακροατήριο. Σειρές κινουμένων σχεδίων που αναμιγνύουν τη δυτική με την ανατολική φιλοσοφία, τις εικόνες και σε τελική ανάλυση την ίδια την τέχνη του animation. Η Κόρρα και ο Άβαταρ, δύο από τις πολλές σειρές animation που προβάλλονται στην Ελληνική τηλεόραση μαζί με γνωστούς ήρωες Αμερικανικών ταινιών, όπως Kung Fu Panda, Penguins of Madagascar κι άλλες έχουν ένα κοινό σημείο. Αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα outsourcing και μια καλή και δημιουργική θα λέγαμε μέθοδο ανάπτυξης. Ναι, η μαγική λέξη Ανάπτυξη που στην σύγχρονη Ελλάδα έχει γίνει συνώνυμο του Παράδοξου και του Ανέκδοτου. Στη μακρινή Ασία, το outsourcing αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας στο χώρο του οπτικοακουστικού αλλά είναι και μια σημαντική πηγή συναλλάγματος. Με πρώτη και κύρια την Ιαπωνία που αποτέλεσε τη βάση του αμερικανικού outsourcing, με τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν, την Μαλαισία και πρόσφατα την Ινδία ο Θρύλος του Outsourcing έγινε το Άβαταρ της βιομηχανίας του animation.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

 ashita_no_sekai_main_

  Η πρώτη ταινία animation που γυρίστηκε στην Ασία είναι η Βρετανική παραγωγή Colonel Heeza Liar, μια σειρά ταινιών μικρού μήκους που εισήχθησαν στην Ιαπωνία το 1914 και αποδείχθηκαν πολύ δημοφιλή. Συνολικά το 1914 εισήχθησαν στην Ιαπωνία μόνο 6 cartoon, ενώ την επόμενη χρονιά ο αριθμός ανέβηκε στο 22.

Το 1917 εμφανίζεται η πρώτη καθαρά Ιαπωνική παραγωγή με τίτλο Imokawa Ryozo: Genkan-ban No Maka, σε σκηνοθεσία του Hekoten Shinokawa. Την ίδια χρονιά έχουμε την παραγωγή άλλων επτά ταινιών animation με τίτλους όπως Hanahekonai Meitou No Maki (The Fine Sword) του Junichi Kouchi’s και Sarukani Garen (The Apes Vs. The Crabs) του Seitaro Kitayama.

Το 1921, βρίσκει την Ιαπωνία με το πρώτο στούντιο παραγωγής αποκλειστικά για ταινίες animation ενώ το 1932, ο Kenzo Masaoke γυρίζει την πρώτη ομιλούσα Ιαπωνική ταινία animation με τίτλο Chikara To Onna No Ya No Naka. Πραγματικό επίτευγμα τέσσερα μόλις χρόνια μετά το Steamboat Willy του Disney.

Βρισκόμαστε στην εποχή που οι μικρού μήκους ταινίες, τα επίκαιρα και οι ταινίες animation προβαλλόταν πριν την κύρια ταινία στις αίθουσες. Στις 25 Νοεμβρίου του 1936 κάνει την εμφάνιση του ο πρώτος χαρακτήρας animation στην Κορέα με το όνομα Gaeggum. Gaeggum σημαίνει “Το  όνειρο του σκύλου” και η ταινία είναι δημιουργία των Kim Yong-woon και Im Seok-gi, με παραγωγό την εταιρεία Jeongrim Movie Company. Σίγουρα η ιδέα για τη δημιουργία ενός ανθρωπόμορφου σκύλου αποτελεί επιρροή των ταινιών του Disney, όπως άλλωστε και η πλειονότητα των αντίστοιχων ταινιών αυτής της περιόδου. Αν και οι αναφορές σε εφημερίδες της εποχής μιλούν για υλικό διάρκειας περίπου δέκα λεπτών (134 μέτρα φιλμ) δεν υπάρχουν άλλες αναφορές ή οπτικό υλικό και είναι πιθανό να μην ολοκληρώθηκε ποτέ η ταινία.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος προκαλεί ένα σημαντικό κενό και οι πληροφορίες για τις ταινίες animation είναι ελάχιστες. Μοναδική ίσως εξαίρεση στη γειτονική Ιαπωνία που είναι ο κυρίαρχος κατακτητής στις ακτές του Ειρηνικού οι εταιρείες παραγωγής animation Shin Mangaha Shudan και Shin Nippon Mangaka και η ταινία Momotaro’s Divine Sea Warriors σε σκηνοθεσία  Mitsuyo Seo  που γυρίστηκε το 1944 με τη χρηματοδότηση του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού.

 Το animation κάνει την επανεμφάνιση του στη δεκαετία του 1950. Καθως η ζωή επανέρχεται σταδιακά σε μια ομαλή καθημερινότητα και οι εντάσεις οι νέοι δημιουργοί αλλά και όσοι επέζησαν από τον όλεθρο του πολέμου αρχίζουν να παράγουν animated διαφημιστικά για την τηλεόραση. Σε αυτή την περίοδο συνεχίζεται η εισαγωγή Αμερικανικών ταινιών και η αύξηση του κοινού που αναζητά ταινίες animation.

 Στη Νότια Κορέα ένα από τα πρώτα διαφημιστικά που προβλήθηκαν το 1956 στην δημόσια τηλεόραση και διασώθηκαν στο χρόνο αφορά μια οδοντόπαστα. Δημιουργός του διαφημιστικού ο καλλιτεχνικός διευθυντής του δικτύου HLKZ-TV, πρόγονος του σημερινού κρατικού δικτύου KBS,  Mun Dal-bu που εργάστηκε μόνος για την δημιουργία των σχεδίων, του storyboard και της τελικής κινηματογράφησης. Ακολούθησε το διαφημιστικό για ένα βοήθημα χώνεψης και το καλύτερο ίσως δείγμα αυτής της εποχής, το διαφημιστικό για το ποτό Jinro Soju που σκηνοθέτησε ο Shin Dong-heon. Το διαφημιστικό γυρισμένο με την κλασική τεχνική animation μιμούμενο το ύφος των ταινιών της εταιρείας Disney προβλήθηκε το 1960 στο δεύτερο μεγαλύτερο δίκτυο της Νότιας Κορέας MBC. Αυτή την περίοδο εμφανίζονται στο προσκήνιο και άλλοι σημαντικοί animators της Νότιας Κορέας όπως ο Lee Sang-ho και ο μετέπειτα ιδρυτής του στούντιο Akom Production Company Nelson Shin που είναι μέχρι σήμερα δημιουργικά ενεργός. Ο Shin με εμπειρία που απέκτησε ως animator στις ταινίες του Ροζ Πάνθηρα στην εταιρεία DePatie-Freleng Enterprises αλλά και το οπτικό αποτέλεσμα στο animation των φωτόσπαθων στον Πόλεμο των Άστρων είναι ο δημιουργός της ταινίας Empress Chung που κυκλοφόρησε το 2005. Η ταινία  Empress Chung σχεδιάστηκε και ολοκληρώθηκε στη Βόρειο Κορέα ενώ η προβολή της έγινε ταυτόχρονα και στις δύο χώρες.

filmarchive652imageja

  Τον Απρίλιο του 1961, το Κορεατικό animation περνά από την παραγωγή και δημιουργία διαφημιστικών στην δημιουργία ταινιών. Οι animators Han Seong-hak, Park Yeong-il και Jeong Do-bin ένωσαν τις δυνάμεις τους για την δημιουργία του cartoon Gaemiwa Bejjangiaka (The Grasshopper And The Ant) που κινηματογραφήθηκε σε έγχρωμο φιλμ 35mm με διάρκεια πέντε λεπτών βασισμένο στο γνωστό μύθο του Αισώπου. Ο παραγωγός Park Yeong-il, της εταιρείας Geukrim Movie Productions εξασφάλισε το μυθικό ποσό των 80.000 γουόν (62,82 ευρώ) για την παραγωγή της ταινίας ενώ ο  σκηνοθέτης Jeong Do-bin βοηθούσε τον Han Seong-hak κάθε φορά που έπαιρνε άδεια εξόδου από το στρατό όπου υπηρετούσε τη θητεία του. Τα χρήματα έφτασαν για την αγορά μόνο 240 cells τα οποίο ζωγράφιζαν, χρωμάτιζαν και κινηματογραφούσαν. Στη συνέχεια έπλεναν προσεκτικά και καθάριζαν τα cells για να επαναλάβουν την διαδικασία πολλές φορές στο διάστημα των τεσσάρων μηνών που κράτησε η παραγωγή της ταινίας.

Το Μάιο του 1961 η Νότια Κορέα θα γνωρίσει τη δίνη ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος και θα μπει σε μια μακρά περίοδο λογοκρισίας και μείωσης της κινηματογραφικής παραγωγής η οποία με τον τρόπο της θα οδηγήσει στην αύξηση των ταινιών για παιδιά. Το 1963 κυκλοφορεί η ταινία Ι Am Water με σκηνοθέτες τους Jeong Do-bin και Park Yeong-il, ενώ οι ίδιοι δημιουργοί θα μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη τον ήρωα των κόμικ Kojubu στην ταινία Catch That Rat, ενώ την ίδια χρονιά ο Nelson Shin σκηνοθετεί την ιστορία ενός βατράχου που παρακούει συνεχώς τη μητέρα του στην ταινία Green Frog.

  Στις 21 Ιανουαρίου 1967 κυκλοφορεί ταυτόχρονα σε κινηματογραφικές αίθουσες στη Σεούλ και το Μπουσάν, μια από τις σημαντικότερες ταινίες animation της Νότιας Κορέας με τίτλο Hong Gil-dong με σκηνοθέτη τον Shin Dong-heon και το νεότερο αδερφό του Shin Dong-won, δημιουργό του κόμικ “Hong Gil-dong The Hero” . Η ταινία με κόστος 54 εκατομμύρια γουόν (περίπου 43.000 ευρώ) έγινε τεράστια επιτυχία κι άνοιξε το δρόμο για μια σειρά από μεγάλου μήκους ταινίες animation, όπως  Hopi And Chadol Bawi (με κόστος παραγωγής 7.900 ευρώ),  και The Golden Iron Man. Θα ακολουθήσει το 1968 η ταινία Son O-Gong και την επόμενη χρονιά το 1969 οι ταινίες Treasure Island και  General Hong Gil-dong. Το διάστημα, τα ρομπότ και η τεχνολογία εμφανίζονται όλο και πιο συχνά ως θέματα των ταινιών ενώ η παράδοση και η φιλοσοφία της ανατολής κυριαρχεί σε όλες τις ταινίες.

  Η άνοιξη του Κορεατικού animation δεν θα κρατήσει πολύ. Το 1971 κυκλοφορεί το Prince Hodong and the Princess Of Nakrang και το Lightning Atom ενώ το 1972 βγαίνει στις αίθουσες η ταινία War of the Monsters. Από το 1970 μέχρι το 1972 ο αριθμός των θεατών μειώνεται συστηματικά. Ο λόγος προφανής. Η εμφάνιση και άνοδος της τηλεόρασης λειτουργεί καταλυτικά έναντι του κινηματογράφου. Η εισαγωγή Αμερικανικών και Ιαπωνικών ταινιών animation μειώνει την κίνηση στις αίθουσες. Το κοινό προτιμά την άνεση του σπιτιού ακόμη κι αν εκεί βλέπει ασπρόμαυρες τις ταινίες. Με την αλλαγή στον τρόπο θέασης καταρρέει και η παραγωγή. Από το 1972 μέχρι το 1976 που κυκλοφορεί στις αίθουσες η μεγάλου μήκους ταινία animation Robot Taekwon V (με κόστος παραγωγής 35.300 ευρώ) δεν γυρίζονται άλλες ταινίες. Αν και γίνονται προσπάθειες μέσω της διαφήμισης για να επιστρέψει το κοινό στην αίθουσα, όπου το χρώμα γεμίζει την μεγάλη οθόνη σε αντίθεση με το ασπρόμαυρο της μικρής η προσπάθεια πέφτει στο κενό.

 Την ίδια περίοδο συντελείται και μια άλλη κοσμογονική αλλαγή. Η αυξημένη ζήτηση σε ταινίες animation για την κάλυψη του παιδικού προγράμματος από τα τρία μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της Αμερικής -  ABC, CBS και NBC – οδηγεί νομοτελειακά και στην αύξηση της παραγωγής. Τα στούντιο πιέζονται για ταχύτητα και ποσότητα, τα κοστολόγια γίνονται απαγορευτικά και αναπόφευκτα σειρές όπως οι  Simpsons μετακομίζουν στην Σεούλ όπου παράγονται τα τελευταία 25 χρόνια. Σύμφωνα με το  Animation World Magazine το 1990 στη Νότια Κορέα γινόταν το 30% της παγκόσμιας παραγωγής animation. Η αλλαγή στις συνήθειες του κοινού, ενώ αρχικά άφησε έναν ολόκληρο τομέα παραγωγής χωρίς αντικείμενο οδήγησε στον ίδιο τομέα από την πίσω πόρτα δουλειά για μια ζωή. Οι Κορεάτες animators που είχαν ήδη αποκτήσει τεχνογνωσία και εμπειρία ανέβηκαν στο τρένο του outsourcing και απέκτησαν φήμη σε αυτό. Το outsourcing έφτασε σε τέτοια έκταση που οι εταιρείες παραγωγής από τη Νότιο Κορέα έστελναν υλικό για animation στη Βόρεια Κορέα για να καλύψουν τη ζήτηση.

20130216132309

   Η μέθοδος του outsourcing έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Κύριο πλεονέκτημα η μείωση του κόστους παραγωγής. Το κύριο μειονέκτημα η πολιτισμική διαφορά που χωρίζει την ανατολή με τη δύση. Οι σειρές animation που προβάλλονται στην τηλεόραση σχεδιάζονται στην Αμερική, υλοποιούνται στη Νότια Κορέα και γίνονται αντικείμενο θέασης από κοινό ετερόκλητο σε Αμερική, Ευρώπη, Αφρική και Ασία. Το πρότυπο του sitcom και η διαχείριση της Αμερικανικής καθημερινότητας σε σειρές όπως οι Simpsons ή το Family Guy δεν έχουν καμία σχέση ως τρόπος ζωής με τους animators που υλοποιούν την κίνηση στη Νότια Κορέα. Είναι το ίδιο αίσθημα με την θέαση ενός K-Pop τραγουδιού από το μέσο θεατή στη Βόρεια Ευρώπη.

  Σήμερα η Νότιος Κορέα έχει περισσότερες από 120 εταιρείες παραγωγής που δουλεύουν ασταμάτητα για τις Αμερικανικές εταιρείες παραγωγής και τηλεοπτικά δίκτυα Fox, DreamWorks, Nickelodeon, και Cartoon Network. Υπάρχει μια πολύ στενή σχέση συνεργασίας που το έμπειρο μάτι του θεατή μπορεί να ανακαλύψει στους τίτλους τέλους των σειρών. Η διαδικασία είναι απλή αλλά παράλληλα σύνθετη. Το σενάριο και οι διορθώσεις γίνονται στην Αμερική. Ακολουθεί η ηχογράφηση των διαλόγων και δημιουργία της ηχητικής επένδυσης. Στη συνέχεια το υλικό ταξιδεύει ηλεκτρονικά στη Σεούλ και εκεί γίνεται όλη η διαδικασία. Για λόγους οικονομίας το animation δεν γίνεται στη βάση των 24 καρέ αλλά στα 12 διπλά καρέ ανά δευτερόλεπτο. Οι Κορεάτες animators παίρνουν τις ηχογραφήσεις και τα storyboard και αρχίζουν τον σχεδιασμό, πρώτα με τις θέσεις κλειδιά και στη συνέχεια δημιουργώντας τις ενδιάμεσες θέσεις της κίνησης. Χρειάζονται 240 σελίδες χαρτιού για μια σκηνή διάρκειας 20” και περίπου 7.000 σχέδια για ένα επεισόδιο διάρκεια 30 λεπτών.

Η διαδικασία αυτή δεν ήταν και δεν είναι πάντα εύκολη. Στην προ internet εποχή μετά την εμψύχωση γυριζόταν δοκιμαστικά σε φιλμ ή βίντεο τα οποία ταξίδευαν αεροπορικώς από Σεούλ σε Λος Άντζελες για έλεγχο κι όπου υπήρχε πρόβλημα γινόταν επανασχεδιασμός, κινηματογράφηση, και αποστολή για έλεγχο. Στο τέλος το υλικό έμπαινε κάτω από την τρυκέζα, έβγαινε σε φιλμ και ταξίδευε πάλι για την Αμερική για το τελευταίο κομμάτι της επεξεργασίας. Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή ήταν μια ανάσα σωτηρίας και απελευθέρωσης από τα δεσμά των δοκιμών. Αν και στα περισσότερα στούντιο στη Νότιο Κορέα το animation γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο σχεδιασμού σε χαρτί και στη συνέχεια ψηφιοποίηση του κάθε σχεδίου ξεχωριστά, η εξέλιξη οδηγεί στον σχεδιασμό σε ειδικές ταμπλέτες και οθόνες υπολογιστών. Η αλλαγή αυτή ίσως σημάνει και την αύξηση στην παραγωγή καθώς η διαδικασία γίνεται όλο και πιο απλή.

Μια άλλη πτυχή της υπόθεσης outsourcing ήταν πιο ανησυχητική. Για μια δεκαετία περίπου όλη η παραγωγή animation αφορούσε την κάλυψη των αναγκών στην Αμερική. Δεν υπήρχαν παραγωγές ταινιών animation και παρά την αφθονία εταιρειών και ανθρώπινου δυναμικού η πρωτότυπη δημιουργία σταμάτησε. Ξεχωρίζουμε ανάμεσα στις λίγες παραγωγές τον σκηνοθέτη Nelson Shin με τη ταινία Empress Chung που κυκλοφόρησε το 2005. Η παραγωγή ταινιών υποχωρεί και θα πρέπει να φτάσουμε στο 2011, μια χρονιά ορόσημο για το animation στη Νότια Κορέα.

Το 2011 θα συναντήσουμε πάλι μια σημαντική ταινία τόσο καλλιτεχνικά όσο και οικονομικά. Η Κότα που ήθελε να πετάξει σε σκηνοθεσία Oh Sung-yoon , βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Hwang Sun-mi,  είναι η ταινία animation που θα σαρώσει τα ταμεία συγκεντρώνοντας 2,5 εκατομμύρια θεατές και θα γίνει η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία για ταινία animation στη Νότια Κορέα. Η Κότα που ήθελε να πετάξει θα ρίξει από το βάθρο την ταινία  Hong Gil-dong του σκηνοθέτη Shin Dong-heon που κατείχε την πρώτη θέση σε εισπράξεις από το 1967. Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που προβλήθηκε το 2011 επίσης είναι η ταινία Green Days: Dinosaur and I σε σκηνοθεσία των Ahn Jae-hoon και Han Hye-jin που γυρίστηκε με τον πιο παραδοσιακό τρόπο σχεδίου σε χαρτί. 14 animators χρησιμοποιώντας περισσότερα από 100.000 χαρτιά και χωρίς τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας δημιούργησαν σε μια περίοδο 11 ετών την ταινία. Πιο σκληρή σε εικόνες η ταινία του σκηνοθέτη Sang-ho Yeon “The King of Pigs” βασισμένη σε πραγματική ιστορία που παρουσιάζει τη σκοτεινή πλευρά της Κορεατικής κοινωνίας στα πρότυπα της ταινίας ”OLDBOY” του Park Chan-wook αλλά και η ταινία “The Fake” του ίδιου σκηνοθέτη, μια σκληρή κριτική στην οργανωμένη θρησκεία και στον τρόπο που διαχειρίζεται το ποίμνιό του ένας όχι και τόσο καθαρός ιερέας.

Φτάνοντας στο τέλος της μικρής μας αναφοράς στο animation της Νότιας Κορέας είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως είναι η τρίτη δύναμη παγκοσμίως στην παραγωγή animation μετά την Αμερική και την Ιαπωνία, με την Κίνα που βρίσκεται στην τρίτη θέση να προσπαθεί να μπει στην τριάδα. Η χώρα έχει έμψυχο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή και σίγουρα έχει προοπτικές.  Το ερώτημα είναι αν έχει κοινό εντός της χώρας για να συντηρήσει μια παραγωγή ταινιών μεγάλου μήκους animation ή θα επεκταθεί δυτικά, αναζητώντας κοινό.

Στο χώρο των cartoon και του anime η Νότια Κορέα έχει brand name και μάλιστα πολύ δυνατό. Τηλεοπτικές παραγωγές για παιδιά όπως ο Pororo, ο Mashimaro έχουν κοινό σε όλο τον πλανήτη και εξάγουν τις δημιουργίες των animators της χώρας της πρωινής γαλήνης με μεγάλη επιτυχία. Μια ματιά στις σειρές που προβάλλονται από το Ελληνικό σκέλος του Nickelodeon θα πείσει και τον πιο δύσπιστο. Larva, Kora, Avatar, Kung Fu Panda ανάμεσα σε πολλές άλλες σειρές έχουν υπογραφή και σφραγίδα Κορέας.

 

Συνοπτικά οι ταινίες animation μεγάλου μήκους από τη Νότιο Κορέα.

1.         Hong Gil-dong                                                            1967

2.         Hopi And Chadol Bawi                                              1967

3.         Golden Iron Man                                                        1967

4.         Son O-Gong                                                                1968

5.         Treasure Island                                                            1969

6.         General Hong Gil-dong.                                             1969

7.         Prince Hodong and the Princess Of Nakrang 1971

8.         Lightning Atom                                                          1971

9.         War of the Monsters.                                      1972

10.       Robot Taekwon V1                                                    1976

11.       Mari iyagi                                                                    2002

12.       Mangchi                                                                      2003

13.       Oseam                                                             2003

14.       Wonderful Days                                                         2003

15.       Wanghu simcheong                                                     2005

16.       Aachi & Ssipak                                                           2006

17.       Cheon-nyeon-yeo-woo-yeo-woo-bi                2007

18.       Geu-nyeo-neun ye-bbeot-da                           2008

19.       Madangeul naon amtak                                               2011

20.       Dwae-ji-ui wang                                                         2011

21.       Jeom-bak-i: Han-ban-do-eui Gong-ryong 3D 2012

22.       The Clockwork Girl                                                    2014

23.       Agigongryong Dooliec                                               2013

24.       Saibi                                                                            2013

25.       Oo-lee-byeol il-ho-wa eol-lug-so                                2014

26.       The Clockwork Girl                                                    2014

27.       Chang-baek-han eol-gul-deul                          2015

28.       Seoul Station                                                   2016

Υ.Γ.

Ένα μικρό σχόλιο ως μέτρο σύγκρισης. Στη Νότια Κορέα το outsourcing οδήγησε τη χώρα στην τρίτη θέση των χωρών παραγωγής animation. Στην Ελλάδα με ελάχιστες εξαιρέσεις (βλ. Time lapse) το outsourcing είναι ο δαίμονας των δημιουργών. Στη Νότια Κορέα το κράτος έδωσε κίνητρα για επενδύσεις στο χώρο του animation, έφτιαξε σχολές και βοήθησε στην ανάπτυξη του χώρου που οδήγησε σε εισροή συναλλάγματος και στην παραγωγή πολιτιστικού εξαγώγιμου προϊόντος. Στην Ελλάδα το κράτος από την εμφάνιση του animation στέκεται αμφίσημα απέναντι του. Χωρίς κίνητρα στους δημιουργούς, χωρίς ουσιαστική επένδυση στην εκπαίδευση, χωρίς κίνητρα για παραγωγές, χωρίς ενίσχυση στην ανεξάρτητη παραγωγή. Κάποιες προσπάθειες χάθηκαν στους διαδρόμους των Βρυξελλών και κάποιες άλλες έγιναν αναλώσιμα χωρίς να παράξουν αποτέλεσμα. Η Ελληνική μεμψιμοιρία και η τάση του απόλυτου δημιουργού σε συνδυασμό με την αδυναμία συνεργασίας λόγω ιδιοσυγκρασίας και η πεποίθηση πως ο κάθε ένας από εμάς είναι καλύτερος όλων, οδήγησε στην απομόνωση και στο περιθώριο. Μαζί με τον κακό Δαίμονα που ονόμασε το animation “μικυ μάους” οδήγησε στο περιθώριο την καλλιτεχνική παραγωγή αφήνοντας ένα παράθυρο μόνο στη διαφήμιση. Από τον “Παντεχνή” στα “Φραουλόπουλα” και μετά το κενό.

Το Ελληνικό animation παλεύει να βγει και πάλι μπροστά. Ίσως αυτό συμβεί με την περίπτωση του Άγγελου Ρούβα που ο “Μέντορας” του έχει προοπτικές και δυναμική για να μας βάλει και πάλι στο προσκήνιο ως χώρα που παράγει animation.

Στη Νότια Κορέα η συνεργασία των δημιουργών οδηγεί τη χώρα μπροστά και δίνει θέσεις εργασίας, επενδύσεις, υπάρχει όραμα. Ίσως τώρα στην Ελλάδα, μέσα στην κρίση υπάρχει φως.

Άλλωστε η αρχή έγινε κάπως έτσι. Σε δύσκολους καιρούς.

Tagged with:
About the author:
Has 2 Articles

O Ζάχος Σαμολαδάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1967 όπου και ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Χατζίκου και Experimental Animation στο California Institute of the Arts στο Los Angeles. Η πρώτη εμφάνιση ως σκηνοθέτη έγινε μέσα από τις εκπομπές του Νίκου Πιλάβιου στην ΕΡΤ το 1984, με ταινίες κινουμένων σχεδίων, τις οποίες σχεδίαζε και σκηνοθετούσε. Από το 1988 εργάζεται στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος της Εταιρείας Σκηνοθετών.

RELATED ARTICLES

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top