Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά

Δράμα, 88′ Ελλάδα 2013

της Ελίνα Ψύκου

Με τους Χρήστο Στέργιογλου,Μαρία Καλλιμάνη,Γιώργο Σουξέ ,Θεοδώρα Τζήμου,Σύλλα Τζουμέρκα,Λένα Γιάκα,Βασίλη Δημητρούλια

Ο μακρόσυρτος αινιγματικός τίτλος -λογοπαίγνιο με τo φιλμ  « Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού»- αποτυπώνει πλήρως αυτό που είναι η ίδια η ταινία, μια πρωτότυπη περιπλάνηση ενός  ταραγμένου τηλέ-προσώπου, όχι από έρωτα για ένα άλλο πρόσωπο (όπως ο ήρωας του Γκοντρί), μα από την αυτολατρεία ενός  φροϋδικού «υπερεγώ», που περικυκλώνει τον κεντρικό ήρωα, με αποτέλεσμα να χάσει την όποια αίσθηση της πραγματικότητας.

‘Όπως λένε και οι στίχοι του Φοίβου Δεληβοριά

“Αυτοί που είναι συνέχεια στην τηλεόραση

νομίζοντας πως μόνο εκεί κοιτάς εσύ

ας μείνουν στου γυαλιού τους τη γωνίτσα”.

Η ιστορία της ταινίας, μαζί με άλλα πολλά,  εξερευνά το γιατί τελικά όλοι αυτοί μένουν “στου γυαλιού τους τη γωνίτσα”.

Το κεντρικό πρόσωπο είναι ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής ο Αντώνης Παρασκευάς που βλέπει την καριέρα του να παραπαίει και αποφασίζει να σκηνοθετήσει την εξαφάνισή του, με προφανή στόχο να κάνει μια δυναμική επανεμφάνιση.

Ο Χρήστος Στέργιογλου κρατάει έναν ρόλο που του πάει γάντι, ενίοτε μέσα από τη σοβαρότητα που εκπέμπει η προσωπικότητα του, αλλά και του πηγαίου χιούμορ, πλάθει την ιδανική υπό τις περιστάσεις κινηματογραφική περσόνα. Όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες στήριξαν το εγχείρημα, με τον τηλεοπτικό του αντικαταστάση, τον σκηνοθέτη Σύλλα Τζουμέρκα να ξαφνιάζει ευχάριστα  με τις υποκριτικές του ικανότητες.

Η 36χρόνη Ελίνα Ψύκου πιστώνεται για την οραματική ανιδιοτέλεια της να αποδώσει κινηματογραφικά ένα δικό της σενάριο, που βρίθει από έξυπνες αλληγορίες με σουρεαλιστική υφή, για την τηλεοπτική υποκουλτούρα που μας σερβίρεται,  και για τον τρόπο σκέψεις κάποιων ανθρώπων που δουλεύουν μπροστά από το γυαλί, σαν ένα μάθημα ψυχολογίας των μέσων ενημέρωσης.

Δεν μένει μόνο σε αυτό το επίπεδο, θα καθοδηγήσει την ταινία γενικότερα στις καταστροφικές συνέπειες της εργασιομανίας, ανεξαρτήτου επαγγέλματος . Ο Αντώνης Παρασκευάς που ζει χωρίς κάποιο οικογενειακό περίγυρο, είναι αποξενωμένος, και δεν μπορεί να βρει συναισθηματική ισορροπία μακριά από τον χώρο εργασίας του. Η ψυχαναγκαστική του συμπεριφορά, του δημιουργεί και διατροφικές διαταραχές(οι πάμπολλες μακαρονάδες που καταναλώνει), διακατέχεται επίσης από μονομανία και κατάθλιψη.

Το μήνυμα: «Όση αξία δίνουμε στον ατομικισμό, τόσο μεγαλύτερη δυστυχία θα μας περιβάλλει». Η σκηνοθέτις, και με σπουδές κοινωνιολογίας στο βιογραφικό της, ενσωματώνει ενδιαφέρουσες επιστημονικές αναφορές με ένα χαλαρό, άλλοτε και κωμικό στυλ, μέσα στη δεδομένη τραγικότητα του πρωταγωνιστή της.

Το έργο οδηγείται σε τέλμα περίπου 20 λεπτά πριν το τέλος, γιατί ότι ήταν να λεχθεί, είχε ήδη ειπωθεί.

Δεν μένουμε όμως σε αυτό. Η Ψύκου μπορεί να αποτελέσει μελλοντικά μια δυνατή φωνή του ελληνικού σινεμά, σίγουρα συγκαταλέγεται στις ελάχιστες περιπτώσεις σκηνοθετών με δική τους πηγή σεναρίων, όπως επίσης και με ένα πλούσιο κοινωνιολογικό υπόβαθρο.

Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Works in Progress του Κάρλοβι Βάρι (2012), ενώ έκανε την πρεμιέρα της στο τμήμα Forum του 63ου Φεστιβάλ Βερολίνου.

«Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» από 23/1 στους κινηματογράφους σε διανομή Feelgood