Γυναίκες με τα Όλα τους

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Στη χώρα της ουδετερότητας, της οικονομικής ευμάρειας, του παγκόσμιου οικονομικού κέντρου, των διεθνών οργανισμών, στην Ελβετία των 26 καντονιών και των 4 γλωσσών( ναι, εκτός από τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Γερμανικά, ομιλούνται σε περιορισμένη έκταση και τα Ρομανσικά, μια γλώσσα που συγγενεύει με τα Γαλλικά), εκεί λοιπόν οι γυναίκες,  απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου,αργά πολύ αργά.

Μάλιστα, υπήρχε καντόνι, που έδωσε το δικαίωμα ψήφου  στις γυναίκες,  το 1991.

Το ελβετικό σύστημα, πριμοδοτούσε την άμεσο-δημοκρατική τακτική των δημοψηφισμάτων. Ακόμα και στις μέρες μας,  αυτό ακριβώς συμβαίνει. Θυμόμαστε,  την πρόσφατη απόφαση των Ελβετών( μέσω δημοψηφίσματος) να   θέσουν  περιορισμό   στον αριθμό των  μεταναστών,  που εισέρχονται στη χώρα τους.

Οι άνδρες,  όποτε είχε τεθεί το θέμα της ψήφου των γυναικών σε δημοψήφισμα( πχ το 1959),ψήφιζαν κατά.

Το δημοψήφισμα του 1971,  έφερε την αλλαγή.

Η ταινία της Πέτρα Βόλπε, ακολουθεί  μια Ελβετίδα νοικοκυρά και μέλλουσα σουφραζέτα, την Νόρα,  προτού διεξαχθεί το κρίσιμο δημοψήφισμα του ‘71.

Η ταινία, μπορεί να μας οδηγεί στο να σκεφτούμε  το πρόσφατο έργο “Οι Σουφραζέτες” (του 2015) για την αντίστοιχη περίπτωση στη Μεγάλη Βρετανία, η ελβετική ταινία όμως,  είναι  πιο αυθεντική. Είναι πιο αυθεντική και πιο ουσιαστική  εξαιτίας της  διπλής κατεύθυνσης που ακολουθεί η σκηνοθέτις. Δεν στέκεται σε αυτή καθεαυτή τη διαδικασία αλλά παρουσιάζει  τη Νόρα και τις υπόλοιπες γυναίκες κι έξω στους δρόμους, να σπάνε τη σιωπή τους και  μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Nα σπάνε επίσης τη σιωπή τους διεκδικώντας έναν άλλο ρόλο,  ισότιμο με τους συζύγους τους.

Η εξουσιαστική σχέση των ανδρών προς τις γυναίκες τους,  σιγά σιγά αναδιαμορφώνεται, ακόμα και στο θέμα της σεξουαλικής καταπίεσης και οι γυναίκες καθίστανται οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας. Στο σύνολο της( στην εξαιρετική παρουσία των  ηθοποιών στα κοστούμια στη Διεύθυνση Φωτογραφίας),  η ταινία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ευαίσθητης ιστορίας εποχής( εκεί στις αρχές του ’70) all;a και νοήματα που υπερβαίνουν τα φεμινιστικά χαρακτηριστικά της.

Ήταν η πρόταση της Ελβετίας, για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ.