Το καλύτερο φινάλε!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Η «Προσευχή» του Θανάση Νεοφωτίστου ήταν η ταινία που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Ελληνικό Διαγωνιστικό Τμήμα, σύμφωνα με την ετυμηγορία της 4μελούς κριτικής επιτροπής. Ο ανταγωνισμός φέτος ήταν ιδιαίτερα ισχυρός και τα βραβεία μοιράστηκαν σε αρκετές ταινίες καθώς δεν υπήρξε κάποιο ξεκάθαρο φαβορί, ώστε να μονοπωλήσει την τελετή λήξης στο Ωδείο της Δράμας.

Φέτος στη Δράμα γίναμε μάρτυρες μιας άρτιας διοργάνωσης, με κατάμεστες αίθουσες, υψηλό επίπεδο από τους μικρομηκάδες και ένα ενθουσιώδες κοινό να συμμετέχει με κάθε τρόπο στα events. Τα ποικίλλα σχόλια που ακολουθούσαν έπειτα από κάποια προβολή, τεκμηριωμένα και με ζωηράδα, έφταναν το διάλογο σε σημείο… παρεξήγησης. Η ετυμηγορία ελλήνων και ξένων μελών στις κριτικές επιτροπές με τα βραβεία που δόθηκαν, αντικατοπρίζει σε μεγάλο βαθμό την παραπάνω κατάσταση. Επιχειρώντας μια αντικειμενική προσέγγιση των όσων διαδραματίστηκαν φέτος στο Φεστιβάλ, θα στεκόμασταν σε 2-3 διαπιστώσεις που κατά τη γνώμη μας δίνουν το στίγμα της φετινής διοργάνωσης.

Πρώτα από όλα, η θεματολογία των περισσότερων ταινίων. Με τον ένα ή άλλο τρόπο, η κρίση και τα απόνερα της, σχεδόν μονοπώλησε το ενδιαφέρον των περισσοτέρων σκηνοθετών. Η επώδυνη ενηλικίωση και η ταραγμένη εφηβεία («Η προσευχή», «Drag Me: An urban music tale», «Sunday»), το βάρος της φροντίδας («Η βόλτα»), η προβληματική επικοινωνία («Spectrum», «Maasai»), η ανημποριά («Home», «Πέρα και πάνω»), το επαγγελματικό τέλμα και η βία της ανεργίας («Άκουσε με», «Stairs») κ.α. ήταν στοιχεία που σχολιάστηκαν επανειλλημένα και μάλιστα με αναφορές που εμπεριείχαν κάποια δόση δυσφορίας. Η «μαυρίλα» των περισσοτέρων εξ αυτών δεν πέρασε απαρατήρητη. Ταινίες που είχαν μια περισσότερο αισιόδοξη ή κωμική προσέγγιση («Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις», «Πέντε τρόποι για να πεθάνεις»), ξεχώρισαν σαν τη μύγα μες το γάλα και για αυτό απέσπασαν θερμό χειροκρότημα.

Αντίστοιχα στο διεθνές τμήμα, που χαρακτηρίστηκε από ένα υψηλότερο επίπεδο παραγωγής, τα θέματα που συναντήσαμε άπτονται μιας περισσότερο φιλοσοφικής ή ψυχολογικής θεώρησης. Φιλμ όπως το «Κανείς δεν αντιδρά στον παράδεισο», το animation «Δεν είναι όλα από άμμο», το «Δείπνο», το «Λίγο φως», ο «Κύκλος» ή το αστυνομικό αξιοπερίεργο «Hair», βασίζονται στη λογική του «ο κινηματογράφος για τον κινηματογράφο», με άψογη τεχνική αρτιότητα και το ταλέντο των δημιουργών τους να αποκαλύπτεται σε κάθε κάδρο. Φυσικά κι εδώ δεν έλειψαν κάποια παρατραγουδα αλλά αυτά ήταν μάλλον μεμονωμένα και ανώδυνα, ενώ τα καλύτερα σχόλια απέσπασε το αφιέρωμα στο πολωνικό σινεμά και το τμήμα με τις υποψήφιες ταινίες μικρού μήκους για το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2013.

Η δεύτερη επισήμανση σχετικά με την ταυτότητα του φετινού Φεστιβάλ αφορά στην προσπάθεια των διοργανωτών να προσδώσουν σε αυτό ηγετική φυσιογνωμία. Όχι μόνο σε σχέση με την εγχώρια αγορά (ούτως ή άλλως από δω θα βγουν οι μελλοντικοί δημιουργοί του ελληνικού σινεμά) καθώς η πρωτοκαθεδρία του είναι αναμφισβήτητη αλλά κυρίως με την καταξίωση του στο παγκόσμιο χάρτη της ταινίας μικρού μήκους. Έτσι δικαιολογείται και η παρουσία του εκπρόσωπου της FIPRESCI Μπόζινταρ Μανόφ που μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη φετινή διοργάνωση, προαναγγέλωντας ουσιαστικά την επίσημη παρουσία της Ένωσης των Διεθνών Κριτικών στις επόμενες διοργανώσεις του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Τρίτο αλλά όχι έσχατο. Η έμφαση που δίνεται στις μαθητικές και σπουδαστικές δημιουργίες. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς πως τα παιδιά (κυρίως) και οι σπουδαστές του κινηματογράφου, αντιλαμβάνονται το εργαλείο που αποκαλείται «κινηματογραφική κάμερα» σε σχέση με την αποτύπωση των προβληματισμών τους. Το μεταναστευτικό, οι διαπροσωπικές σχέσεις και μια ωδή στις… παρέες-φιλίες, είναι θέματα που περιγράφονται με αξιοζήλευτη φρεσκάδα και αλάνθαστο ένστικτο. Εδώ μάλιστα, εντάσσεται και η λογική της διοργάνωσης του Pitching Forum. ενός εργαστηρίου παρουσίασης οπτικοακουστικών σχεδίων μικρού μήκους σε νέους σκηνοθέτες και παραγωγούς από εξειδικευμένους εκπαιδευτές- κινηματογραφιστές, με σκοπό την άρτια παρουσία ενός πρότζεκτ μικρού μήκους για την προσέλκυση χρηματοδότη.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ του 37ΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

«Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου

ΑΡΓΥΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

«Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις»

Του Κων/νου Σαμαρ

Βραβείο «Σωκράτης Δημητριάδης» για την καλύτερη ταινία της κατηγορίας ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

«A single body» του Σωτήρη Δουνούκου

Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας.

«Jennings Lodge» της Αλίκης Σούμα

Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη. «ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ»

«Maasai» του Χάρη Λαγκούση

Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη για την καλύτερη ταινία κοινωνικού προβληματισμού.

«The Immortalizer» του Μάριου Πιπερίδη

Τιμητική Διάκριση Σεναρίου

«Sunday» του Βαγγέλη Σέρφα

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας

Στην Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου («Βόλτα»)της Στέλλας Κυριακοπούλου

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας

Στον Άλκη Παναγιωτίδη για την ερμηνεία τουστην «Εβίβα» των Δημήτρη Νάκου- Αμέρισσας Μπάστα

Τιμητική διάκριση ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Χρήστος Βουδούρης («ΙΙ») τουΕυθύμη Kosemund Σανίδη

Τιμητική Διάκριση Πρωτότυπης Μουσικής

Κώστας Χρηστίδης («Δείπνο για λίγους» του Νάσου Βακάλη)

Τιμητική Διάκριση Μοντάζ

Άγγελος Αγγελίδης («A single body»), του Σωτήρη Δουνούκου

Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου

Aljandro Cabr («Προσευχή»)

Τιμητική Διάκριση Σκηνικών

Πηνελόπη Βαλτή («Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις»)

Τιμητική Διάκριση Κουστουμιών

Λίζα Τσουλούπα («The Immortalizer»)

Ειδικό Βραβείο

«ΙΙ» σε σκηνοθεσία του Ευθύμη Kosemund Σανίδη

Ειδικό Βραβείο

«Δείπνο για λίγους» σε σκηνοθεσία τουΝάσου Βακάλη

Εύφημο Μνεία

«Πέρασμα» του Λάμπρου Γεωργόπουλου

Animation: «Drag me: an urban music tale» του Νίκου Κέλλη.

Ντοκιμαντέρ: «Όταν Αρχίζει το τραγούδι» του Γιάννη Πόθου.

20ό Διεθνές Φεστιβάλ

Grand Prix 2014: «Λίγο Φως» του Αντρέ Μάρκες (Πορτογαλία/ Ρουμανία.

Δεύτερο Βραβείο: «Άσπρο & Μαύρο» σε σκηνοθεσία Τζαλάλ Σεντπανάχ (Ιράκ).

EFA «ΔΡΑΜΑ 2014», της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου: «Ακόμη ζω» του Γιαν-Γκέριτ Σέιλερ (Γερμανία).

Καλύτερης Ταινίας Νότιας Και Ανατολικής Ευρώπης: «Springtime Suns» του Στέφαν Ιβάντσιτς (Σερβία).

Κινουμένων Σχεδίων: «Αγαπημένη» της Ιζαμπέλα Πλουτσίνσκα (Γερμανία/Πολωνία.

Ειδικό Βραβείο Αρτιότερης Παραγωγής TV5 MONDE: «Στο Έδαφος» του Αλέξις Μιχάλικ (Γαλλία).

Εύφημος Μνεία: «Victor» του Κάβεχ Τεχράνι (Νορβηγία).

Εύφημος μνεία Ντοκιμαντέρ: «Shoot for the Moon» της Ζάρα Ζέρνι (Δανία).

Βραβείο «Drama Pitching Lab»: «Fighting for Death» της Ελεονόρα Βελινόβα (FYROM).

Ανεξάρτητα Βραβεία

ΠΕΚΚ: «The Immortalizer» του Μάριου Πιπερίδη

ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών): «Βόλτα» της Στέλλας Κυριακοπούλου

Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών για την καλύτερη φωτογραφία: Θωμάς Τσιφτελής («Ιλένα» του Σπύρου Σκάνδάλου).