Η κριτική μας για το ” The Square ” που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα
Last but not least, για τον Πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής Πέδρο Αλμοδόβαρ. Το “ Τετράγωνο” του Σουηδού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Όσλουντ, επιλέχθηκε την τελευταία στιγμή να διαγωνιστεί για τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών και τον κέρδισε.
Ένας τετράγωνος χώρος που περιβάλλει το εσωτερικό του Σουηδικού Βασιλικού Μουσείου Τέχνης, μετατρέπεται σε σουρεαλιστικό σκηνικό και ο τρόπος του Όσλουντ να τονίσει με μια αλλόκοτη ματιά, την αποξένωση των ανθρώπων, την αδιαφορία τους, να ειρωνευτεί τα Μ.Μ.Ε, τον καθωσπρεπισμό και να σαρκάσει τον ελιτίστικο κόσμο των τεχνών. Καθοδηγητής του, ο μεσήλικας Διευθυντής του Μουσείου, με μια σύντροφο που την βλέπει στη χάση και στη φέξη, όπως και τα δυο του παιδιά. Στο δρόμο, κάποιοι θα του κλέψουν το πορτοφόλι και το κινητό. Μια αλυσίδα ακραίων γεγονότων ξεκινά, που θέτει σε κίνδυνο τη φήμη του και τη δουλειά του.
Η σάτιρα του Όσλουντ, σε κάποια της σημεία είναι εύστοχη, αλλά στο μεγαλύτερο της μέρος, άνιση και ξεφεύγει από το στόχο της. Στην προσπάθεια του να μιλήσει πλαγίως για όλα αυτά, μέχρι και για το παιχνίδι ρόλων των δύο φύλων (με την παρουσία και της Ελίζαμπεθ Μος), φτιάχνει ευτράπελες ιστορίες. Ποιος θα ρίξει το προφυλαχτικό στον κάλαθο των αχρήστων, αυτός ή αυτή; Ζήτημα που μας απασχολεί για πέντε κινηματογραφικά λεπτά. Η πολιτική ορθότητα στο προσκήνιο, μα τραβηγμένη από τα μαλλιά. Ο ήρωας μας, χάνει το κινητό του τηλέφωνο, το gps tracker δείχνει ότι ο κλέφτης βρίσκεται σε ένα από τα διαμερίσματα μιας πολυκατοικία. Για να προκαλέσει τον κλέφτη, θα γράψει γράμμα προς τον κάθε ένοικο ξεχωριστά, μπλοφάροντας πως ξέρει ποιος είναι. Ένας μπόμπιρας, θα του ζητήσει εξηγήσεις και θα του γίνει στενός κορσές.
Ο Σουηδός σκηνοθέτης και με το « Play» και με την « Ανωτέρα Βία», έδειξε πως τα κοινωνικά φαινόμενα( μετανάστες, οικογένεια), μπορεί να τα αποτυπώσει καθαρά, μέσα από μια κινηματογραφική φόρμα ρεαλισμού, μη ρεαλισμού, σάτιρας και δράματος.
Σε αυτό, το πλέον βραβευμένο έργο του, ίσως να έβαλε τον πήχη ψηλά, θέλοντας να μιλήσει για όλους και για όλα, το έργο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις αυξημένες φιλοδοξίες του δημιουργού του. Αφήστε που μας έδωσε την εντύπωση, πως προσπάθησε να υιοθετήσει τη φόρμα διαλόγων και του χιούμορ από το περυσινό « Τόνι Έρντμαν» και αυτό ανεπιτυχώς. Βέβαια τον Χρυσό Φοίνικα τον πήρε, το έργο θα κριθεί πια από το κοινό.
RELATED ARTICLES
-
-
-
Προέναρξη 74ης Μπερλινάλε…με το δεξί!
15/02/2024, 02:10 -
Τα Παιδιά του Χειμώνα
23/01/2024, 23:56
Οι Τελευταίες Αναρτήσεις
-
28/02/2024, 23:31 Άκουσέ με
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να επικοινωνήσω
Διαβάστε Περισσότερα... -
21/02/2024, 18:08 Perfect Days
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Ποιητή των δρόμων» τον αποκαλούσαν οι
Διαβάστε Περισσότερα... -
20/02/2024, 15:04 O ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι ζητάει modus vivendi στη Μέση Ανατολή. «Η Άντρεα Παίρνει Διαζύγιο» ξεχωρίζει στο Πανόραμα
Ανταπόκριση-κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Το κινηματογραφικό
Διαβάστε Περισσότερα... -
18/02/2024, 03:55 74 Μπερλινάλε: Στο προσκήνιο η τραγική ιστορία της Χίλντε Κόπι, η μεταφυσική Arcadia και η Παλαιστίνη
Ανταπόκριση και κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 15:34 « Το Αγαπημένο μου Κέικ». Το ιρανικό σινεμά εξακολουθεί και στην Μπερλινάλε να συγκλονίζει
Κριτική από Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Έξοχη αναπαράσταση των ανθρώπινων
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 03:37 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου: « All the Long Nights» & «Η Κουζίνα»
Κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Η ιαπωνική
Διαβάστε Περισσότερα...