Η Λένα Πλάτωνος στο In-edit Festival Thessaloniki

Ξεχωριστή στιγμή για το In-edit Festival στην Ελλάδα, που έκλεισε φέτος άκρως επιτυχημένα τα πέντε του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, απόλυτο highlight του φετινού In-edit Festival Thessaloniki, το ντοκιμαντέρ για τη Λένα Πλάτωνος πήρε σάρκα και οστά στη σκηνή του κατάμεστου Ολύμπιον, καθώς την προβολή ακολούθουσε η παρουσίαση ένος σύντομου setlist αγαπημένων κομματιών από την ίδια την ερμηνεύτρια, σε μία από τις σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις της, σε μία ατμόσφαιρα συγκινητική και φορτισμένη από το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.

Το λπ: a film about Lena Platonos επισκέπτεται τα 80s, την εποχή των συνθεσάϊζερ και της ηλεκτρονικής μουσικής, όπου η Λένα Πλάτωνος πραγματοποιεί το όραμά της σε ένα άγονο ελληνικό δισκογραφικό τοπίο συνθέτοντας το     “Σαμποτάζ”, ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ με ελληνικό στίχο, προκαλώντας αίσθηση. Η δημιουργός όμως δεν επαναπαύεται, κάνει τον ήχο πιο ώμο και δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα και κυκλοφορεί σε τρία χρόνια τρία διαδοχικά άλμπουμ, που ξενίζουν και συναντούν αμηχανία τότε, αλλά διεκδικούν τον τίτλου του κλασικού σήμερα.

Γύρω από αυτή την τριπλέτα, «Μάσκες Ηλίου» 1984, «Γκάλοπ» 1985, «Λεπιδόπτερα» 1986, στρέφεται η ταινία, τη δημιουργία τους, τον αντίκτυπο, αλλά κυρίως τη διαχρονικότητα, καθώς οι δίσκοι αυτοί σήμερα επανακυκλοφορούν και ρεμιξάρονται από ξένους μουσικούς και ντι-τζέι. Συνεργάτες, άνθρωποι της μουσικής περιγράφουν στην κάμερα λεπτομέρειες για τη δημιουργία των άλμπουμ αυτών, το πνεύμα της εποχής, την εμπειρία τους με μία ιδιότυπη μουσικό, που δεν περιοριζόταν στο μουσικό ταλέντο, αλλά ξεχώριζε για την ποιητική προσέγγιση των στίχων της.

Αρχειακό υλικό της ΕΡΤ, φωτογραφίες και αναλογικά βίντεο του τότε συμπλέκονται με την προσωπική αφήγηση της Πλάτωνος του σήμερα, απεικονίζοντας ένα ξεχωριστό μουσικό σύμπαν, στιχουργικά λυρικό, μουσικά σύγχρονο και εντέλει επίκαιρο. Αυτό επιβεβαιώνουν μπροστά στην κάμερα νέοι μουσικοί, Έλληνες και ξένοι, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν γεννηθεί όταν βγήκαν οι δίσκοι, και ρεμιξάρουν μερικά από τα καλύτερα κομμάτια των δίσκων, αποδεικνύοντας τη διαχρονική αξία του υλικού, όπως οι Alexis Taylor (HotChip), Lena Willikens, Natureboy Flako, Red Axes, κι άλλοι καθώς και ο Josh Cheon (Dark Entries) που επανακυκλοφόρησε δύο από τους δίσκους 30 χρόνια μετά.

“Θυμάμαι πολύ καθαρά την πρώτη φορά που άκουσα μουσική της Λένας Πλάτωνος. Από εκείνη τη στιγμή, αρρώστησα/αγάπησα τη μουσική της Λένας, που με συντρόφεψε σε ολόκληρη την εφηβεία μου και με επηρέασε βαθιά. Ήταν τότε ένας λόγος που με έκανε περήφανο, αφού άκουγα κυρίως ξένη μουσική και είχα πλέον μια αναφορά ελληνική.”, σημειώνει ο σκηνοθέτης Χρήστος Πέτρου, συνοψίζοντας την ουσία της ταινίας, την πρωτοποριακή μουσική για τα ελληνικά δεδομένα αφενός, και τη σχέση του τολμηρού καλλιτεχνικού έργου με τους φανς: ή δεν θα σε αγγίξει και θα το προσπεράσεις, ή θα το αγαπήσεις και θα γίνεις πιστός θαυμαστής.