Mommy

O γεννημένος το 1989 στο Κεμπέκ, Ξαβιέ Ντολάν, έχοντας καταφέρει να παράξει τέσσερις  ταινίες μεγάλου μήκους, έχοντας συλλέξει δεκάδες βραβεία και επαίνους-χαρακτηριζόμενος ως παιδί θαύμα- συνεχίζει με την πέμπτη του( Mommy), να εξερευνά -λιγότερο από το παρελθόν- την εφηβική κρίση σεξουαλικής ταυτότητας και –περισσότερο- να ιχνηλατεί, τους αλληλοσυνδεόμενους πόλους αγάπης και μίσους, ανατροφοδοτούμενος κάθε φορά-όπως και τώρα- από την προβληματική σχέση, με τη μητέρα του, την Ζενεβιέβ.

Το αρχικό πλάνο, μας εισάγει με τίτλους, σε ένα μη ρεαλιστικό γεγονός, στον Καναδά του 2015, όπου ο νόμος του κράτους δίνει τη δυνατότητα στους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους σε ένα ειδικό κέντρο για  εφήβους, τύπου αναμορφωτηρίου,  χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες. Η Νταϊάν (Αν Ντορβάλ), χήρα και άνεργη, βρίσκεται ένα βήμα πριν την επανένωση με τον ευερέθιστο, επιθετικό αλλά ευαίσθητο 16χρόνο γιό της, τον Στιβ (Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν), με την δυσπροσάρμοστη του συμπεριφορά, (προκάλεσε εγκαύματα πρώτου βαθμού σε εργαζόμενο του ιδρύματος), να αναπτύσσεται  μετά τον θάνατο του πατέρα του.

Η νεαρή μητέρα δεν έχει χρήματα, δεν έχει δουλειά, αντ’αυτού έχει ένα οργισμένο παιδί, που την αγαπάει παθιασμένα, όμως οι υπαρξιακές του ανησυχίες, σε συνδυασμό με τη ψυχολογική του ανισορροπία, θα οδηγήσουν τη συμβίωση τους.. πραγματικά στα άκρα. Στο κινηματογραφικό κάδρο του Ντολάν θα προστεθεί η μούσα του, Σούζαν Κλεμάν, σε ρόλο μιας καταπιεσμένης από τα « κρυφά της θέλω», δασκάλας, της Κάιλα, που διαμένει με τον σύντροφό της απέναντι από την Νταϊάν και η στενή επαφή που θα αναπτύξει με μάνα και  γιο, θα την οδηγήσει στην εξερεύνηση και του δικού της εαυτού.

Ο νεαρός σκηνοθέτης, στην επείγουσα του ανάγκη να προβάλει τα έφηβα αγριεμένα όντα,  επιτυγχάνει  για πρώτη φορά, να ακουμπήσει τις αντιφάσεις, το χάος και την περιπλοκότητα, κατανόησης των πράξεων των παιδιών, στο σύγχρονο- κοινωνικά και οικογενειακά- αποσταθεροποιημένο περιβάλλον που μας περιστοιχίζει. Συνέτεινε σ’ αυτό, ο  ιδανικός τρόπος με τον οποίο κατεύθυνε τον ηθοποιό  Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν, με την  ακατάπαυστη κινητικότητα του, εντός του κάδρου και  σε όλες τις εκφάνσεις της συμπεριφοράς του ( πληγωμένος άρα εδώ υπερευαίσθητος, νευρικός, βίαιος).

Από την άλλη πλευρά, η επιθυμία του να ενσωματώσει μέσα στα –υπερβολικά- 150 κινηματογραφικά λεπτά, την κοινωνική αδιαφορία( για τον Στιβ), την  οικονομική δυσπραγία( της μητέρας του), την ανελευθερία εντός του γάμου(της Κάιλα), τις απωθημένες τραυματικές εμπειρίες από την απώλεια του πατέρα και  το Φροϋδικό “οιδιπόδειο σύμπλεγμα”, αναμειγνύοντάς το  -θα λέγαμε- και με το Λακανικό απόφθεγμα «το ασυνείδητο είναι δομημένο σαν γλώσσα», ο Ντολάν από ένα σημείο και έπειτα σκαλώνει, ανακυκλώνεται, χάνεται, μας μπερδεύει, μας κουράζει, γίνεται υπερφίαλος, υπερσυναισθηματικός, θεατρινίστικος, προσπαθεί μάταια να σοκάρει με τις άσκοπες λεκτικές συγκρούσεις και φωνασκίες των ηρώων του,  είναι απολύτως λογικό να μην μπορεί  να σηκώσει το φορτίο των πολυποίκιλων και δυσεπίλυτων θεμάτων που θέτει,  στην ηλικία των  25 του χρόνων.  Άλλωστε,  το εξαιρετικό κοινωνικό σινεμά των αδερφών Νταρντέν, που δείχνει ο Ντολάν, να παίρνει στοιχεία, έφτασε στην ωρίμανσή του, όταν ήδη το σκηνοθετικό δίδυμο ήταν άνω των 40, με την « Υπόσχεση», του 1996, αλλά ακόμα και ο Αλμοδοβάρ, χρειάστηκε να πειραματιστεί αρκετά για να φτάσει στα 50 του χρόνια,  να σκηνοθετεί το « Όλα για τη Μητέρα μου».

Στο τεχνικό μέρος, ο  πεισματάρης Ντολάν, επέμεινε –σχεδόν- μέχρι τέλους,  στη χρήση της οθόνης σε μέγεθος  tablet 1: 1, δημιουργώντας μια απόσταση μεταξύ των τριών χαρακτήρων και του εξωτερικού περιβάλλοντος. Το έργο αποκτούσε άλλη δυναμική όταν το πλάνο άνοιξε 2-3 φορές, στο κλασσικό 16: 9.

 Ο παθιασμένος Καναδός σκηνοθέτης έχει όλο το μέλλον μπροστά του, η μέχρι τώρα κινηματογραφική του διαδρομή αξίζει της προσοχής μας, και ιδιαίτερα οι δύο ταινίες που επικοινωνούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία,  το « Σκότωσα τη Μητέρα μου» (του 2009) και αυτή εδώ, χρειάζεται όμως, να κατασταλάξουν οι εμμονές του, χρειάζεται σοφία, που αποκτάται μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο.

Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών 2014

“Mommy” από 30/4 στους κινηματογράφους σε διανομή Weirdwave