Νοτιάς

Κοινωνική, Ελλάδα 2015

Του Τάσου Μπουλμέτη

Με τους   Γιάννης Νιάρρος,Θέμης Πάνου, Μαρία Καλλιμάνη, Ταξιάρχης Χάνος, Αργύρης Ξάφης, Ερρίκος Λίτσης, Όμηρος Πουλάκης, Μελισσάνθη Μάχουτ, Xαρά Μάτα Γιαννάτου, Γιώργος Βουρδαμής, Δημήτρης Ήμελλος,  Φοίβος Ταραμπίκος, Zωζώ Σαπουντζάκη

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Πιάνοντας το νήμα από το σημείο που το άφησε το 2003, ο εμπνευστής της «Πολίτικης Κουζίνας», ανασυνθέτει στο «Νοτιά» μέσα από τη δική του ματιά, την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, ξεκινώντας από το μεταίχμιο του οριστικού αποδεκατισμού της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, για να καταλήξει στον αέρα αλλαγής του ’81 ή εμμέσως πλην σαφώς… για τα «λόγια του αέρα» εκείνης της εποχής.  Στο ενδιάμεσο, σαν κινηματογραφικό ενσταντανέ, περνούν οι  μεγάλες προσδοκίες που γέννησε -και στη χώρα μας- το κίνημα του γαλλικού Μάη, μέσα από το φακό μιας οργισμένης νεολαίας που πνίγεται, εξεγέρσεις οραματίζεται και  ψάχνει τον καθοδηγητή της, αλλά μέχρι να τον βρει, επαναστατεί ήπια, εντός των Πανεπιστημίων, αμπελοφιλοσοφεί  στα κουτούκια των Εξαρχείων, χρησιμοποιεί τις άστοχες μεγαλοστομίες των πολιτευτών ακόμα και στον έρωτα, αρχίζει σιγά σιγά να αλλοιώνεται και να διαβρώνεται, όπως και οι γονείς τους. Πρόκειται για την ευλογημένη -και για κάποιους άλλους καταραμένη-γενιά της μεταπολίτευσης.

Όλο αυτό, είναι το απόσταγμα της νέας ταινίας του Τάσου Μπουλμέτη, αντικαθιστώντας το Φάνη της « Πολίτικης Κουζίνας» με τον Σταύρο( Γιάννης Νιάρρος), παιδί μεσοαστικής Αθηναϊκής οικογένειας, που πλάθει ιστορίες αρχαίων μύθων, προβληματίζοντας τους φιλοχουντικούς του δασκάλους, για να αναγκάσει  τη μητέρα του ( Μαρία Καλλιμάνη) να φτάσει μέχρι και σε καφετζούδες. Ο Σταύρος διεγείρεται από τις σοσιαλιστικές ιδέες, προκαλώντας τη πικρία του συντηρητικού του πατέρα ( Ταξιάρχης Χάνος) που διατηρεί μαγαζί με τουριστικά είδη , χρησιμοποιώντας ως marketing plan, μια «γνωριμία» του με τον Αριστοτέλη Ωνάση.

Ο παθιασμένος νέος θα βρεθεί στο Πανεπιστήμιο και παράλληλα εργάζεται στο φωτογραφείο του νονού του( Θέμης Πάνου). Τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα δεν θα αργήσουν να ρθουν, σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου ο άνεμος γέρνει αριστερά.

Τίμια ως προς τις προθέσεις της η νέα δουλειά του Τάσου Μπουλμέτη , αλλά εκ του αποτελέσματος, οι προσδοκίες είναι χαμηλότερες, γιατί δεν επενδύει πάνω σε νέα υλικά, αλλά χρησιμοποιεί την ίδια  κινηματογραφική μαγιά και φόρμα,  δημιουργώντας μια πολιτικοιστορική συνέχεια της προηγούμενης του ταινίας, ουσιαστικά την «Πολίτικη Κουζίνα ΙΙ». Όσοι είναι εξοικειωμένοι με το ελληνικό σινεμά, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90, θα μπορέσουν και στο «Νοτιά» να ανακαλέσουν στη μνήμη τους την  « Πίσω Πόρτα» του Τσεμπερόπουλου, το «Πέπερμιντ» του Καπάκα, το «Πόλαροιντ»του Φραντζή και στο βάθος το «Σινεμά ο Παράδεισος του» Τορνατόρε.

Αυτή η ολίγον ρετρό αισθητική είναι εμφανής και στο στήσιμο των ηθοποιών και στους διαλόγους, πάρα ταύτα πρόκειται για μια ταινία καλοδουλεμένη -με όμορφες μουσικές της Ευανθίας Ρεμπόυτσικα- που καταφέρνει να περάσει τα φανερά  νοήματα της, στηριζόμενη σε ένα καινούριο και ελπιδοφόρο ταλέντο του νέου ελληνικού κινηματογράφου, τον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν  του Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ , τον Γιάννη Νιάρρο.

“Νοτιάς” από 14/1 στους κινηματογράφους σε διανομή Feelgood