01
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 572 Views

Ο Ιρλανδός

the irishmanp

theirishman2

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Η Αμερική ως γνωστόν- ορίζει τον αστικό μύθο που -θεωρητικώς- ευεργετεί την ελευθερία, τη δικαιοσύνη αλλά και το σύνθημα “όλα είναι εφικτά με τη σκληρή δουλειά” .
Ο ( ιταλικής καταγωγής) Μάρτιν Σκορσέζε, από το 1973 εκθέτει συστηματικά τον αστικό μύθο, ιδίως με τρεις οδυνηρές ταινίες, για τη διαφθορά, για τη μοναξιά στις πόλεις και τους ανταγωνισμούς του ( Κακόφημοι Δρόμοι , Ο Ταξιτζής , Οργισμένο Είδωλο).Τρεις ταινίες, μα και τρεις πολύτιμοι θησαυροί. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Σκορσέζε -όταν θα αφήνει πίσω τα εγκόσμια- που κοσμούν το πρώτο ράφι της παγκόσμιας ταινιοθήκης.

Ο Σκορσέζε έχει όμορφες συνήθειες που δεν τις αλλάζει. Αγαπάει τις μεταφορές βιβλίων αντί των κινηματογραφικών σεναρίων, τις αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο, τα μπρος-πίσω στο χρόνο(αναδρομές),τα παγωμένα καρέ, τα soul, pop και blues τραγούδια( από τα 50s μέχρι τα 80s) και δεν αλλάζει αγαπημένους του συνεργάτες.
Η σταθερότητα, ενίοτε απογειώνει τις δημιουργίες του κι άλλοτε τις ανακυκλώνει και τις χαντακώνει.
Η ταινία “Ο Ιρλανδός” γέρνει προς την δεύτερη “επίπτωση” της σταθερότητας.

Τα γκανγκστερικά έργα του ” Τα Καλά Παιδιά” (του 1990) και “Καζίνο”(του 1995), είναι πανταχού παρούσα και στον “Ιρλανδό”.

Δεν τα φρεσκάρει ελαφρώς ( όπως πράττουν οι Νταρντέν ή ο Λόουτς, οι οποίοι δεν ασχολούνται με γκάνγκστερ, αλλά έχουν παρόμοιες συνήθειες) … τα αντιγράφει.

Τα αντιγράφει στο ύφος , στην κινηματογράφηση, στα νοήματα, ακόμα και στη διάρκεια( ξεπερνάει ακόμα και τις 3 ώρες της ταινίας “Καζίνο”) και τοποθετεί στους κορυφαίους ρόλους, δύο φίλους του και πρωταγωνιστές των δύο ταινιών( Ρόμπερτ ντε Νίρο- Τζο Πέσι) . Καλεί επίσης τον Αλ Πατσίνο για να συνεργαστούν, για πρώτη φορά.

Χάνεται η αληθοφάνεια και παγώνει ο ρυθμός, από τον διακαή του πόθο , να ερμηνεύσουν τα ίδια πρόσωπα μέχρι και τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Σαν νέοι, σαν μεσήλικες, σαν ηλικιωμένοι. Ήθελε όλα τα φώτα να πέσουν πάνω στους ηθοποιούς, που πορεύτηκαν για δεκαετίες μαζί του χέρι-χέρι.
Ήταν μια άνιση μάχη με το χρόνο και άδικη επιθυμία του, προς τους καταξιωμένους του ηθοποιούς. Πιθανολογούμε, το έπραξε ως μια προέκταση φιλοσοφική για τα γηρατειά και το τέλος της ζωής, των ζωντανών θρύλων της μεγάλης οθόνης. Κατανοητή, αλλά αδόκιμη η επιθυμία του.

Ο Ντε Νίρο είναι στα 76 του και κλήθηκε από τον Σκορσέζε να υποδυθεί τον Φρανκ Σίραν ακόμα και στη νιότη του( όταν εκτελούσε συμβόλαια θανάτου), όπου τα αντανακλαστικά των νέων είναι αστραπιαία, όχι όμως τα δικά του και είναι λογικό.
Αντιθέτως, ο Τοντ Φίλιπς στην ταινία “Joker”, περιορίζοντας τον Ντε Νίρο χωροχρονικά, τον ώθησε σε μια αξιόπιστη και στιβαρή ερμηνεία. Είναι από τις σπάνιες φορές -για τα δεδομένα ταινιών τέτοιου βεληνεκούς- όπου οι ηθοποιοί φαίνεται να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις πολυσύνθετες απαιτήσεις των ρόλων τους, χωρίς να φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη.
Τον αέρα νοσταλγίας και νωχελικότητας (του Σκορσέζε, του Ντε Νίρο και του Πέσι), ταρακούνησε ελαφρώς ο 79χρόνος Αλ Πατσίνο, σε μια γκεστ αλλά καθοριστική εμφάνιση, γεμάτη ενέργεια, πάθος και ζωντάνια, όμως το έργο βαλτώνει, σε διάφορά του σημεία. Το κρατάει ο Σκορσέζε-κάπως- ζωντανό με το μοντάζ και το σάουντρακ.

Ο Σκορσέζε στο έργο, επαναλαμβάνει την πάγια θέση του περί ηθικής. Δεν είναι η ηθική που ορίζει την ευτυχία, μπορεί να την ορίσει και η ανομία και η ανηθικότητα. Οι άνθρωποι που κλέβουν, πλουτίζουν αθέμιτα και διαπράττουν φόνους, δεν το μετανιώνουν πάντα, ούτε κάποιος άγραφος κανόνας τους αναγκάζει να ζητήσουν συγχώρεση για να “φύγουν” με ήσυχη συνείδησή.
Συν τοις άλλοις, πιστεύει, ότι για όσο χρόνια θα διαθέτουν χρήμα και κύρος, οι σύντροφοι τους στη ζωή θα τους εξυμνούν… όταν τα χάσουν όλα, τότε τους γυρίζουν την πλάτη.
Εν ολίγοις, μην ψάχνετε για τύψεις των ενόχων, ούτε και για δικαιοσύνη, είναι η διαχρονική συμβουλή του 76 χρόνου -και ακμαίου- ιταλοαμερικανού σκηνοθέτη, στο τρίτο πανομοιότυπο μοτίβο, στην τρίτη ταινία, που στήνει ένα πανομοιότυπο σκηνικό.

Λίγα λόγια για την ιστορία για όσες/όσες επιθυμούν να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες

Το βιβλίο φέρει τον τίτλο “I Heard You Paint Houses”, το έγραψε ο Τσαρλς Μπραντ και ο Ιρλανδός δεν λέγεται Χένρι( όπως στα “Καλά Παιδιά”), αλλά Φρανκ.
Ο Φρανκ Σίραν ήταν βετεράνος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και όταν επέστρεψε από το μέτωπο, έκανε “θαύματα”. Η ταινία ξεκινά, όταν βρέθηκε σε γηροκομείο και εκμυστηρεύτηκε τον κρυφό του βίο στον Τσαρλς Μπραντ(μεταξύ 1998-2003).
Του τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι. Επί παραδείγματι, πως δέθηκε με τον αρχηγό μιας τοπικής μαφίας, τον Ράσελ Μπαφαλίνο (Τζο Πέσι) και τον Άντζελο Μπρούνο (Χάρβεϊ Καϊτέλ) και πως, από οδηγός φορτηγού, ξεκίνησε να σκοτώνει αβέρτα-πάντα σε συνεννόηση με τον μέντορά του- .
Ισχυρίστηκε επίσης, πως ούτε η πρώτη του γυναίκα( με την οποία απέκτησε δύο κόρες , ούτε και η δεύτερη (με την οποία έκανε άλλη μία κόρη), είχαν αντιληφθεί τις δραστηριότητές του. Κομβικό σημείο της καμουφλαρισμένης του σταδιοδρομίας ήταν η θέση του ως Επίτροπος Εργατικού Συνδικάτου, στο οποίο κυριαρχούσε ο φιλόρεπουμπλικάνος, Τζίμι Χόφα( Αλ Πατσίνο). Με τον Τζίμι Χόφα έγιναν φίλοι, αλλά ο Χόφα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ο Σίραν ισχυρίστηκε πως ο ίδιος και ο Χόφα είχαν κάποια εμπλοκή και στη δολοφονία Κένεντι.

“Ο Ιρλανδός” από την Πέμπτη 21/11 στους κινηματογράφους και στο Netflix από τις 27/11

RELATED ARTICLES

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top