Οι Δύο Πάπες

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Η ιεροτελεστία του παπικού κονκλάβιου, για την εκλογή Ποντίφικα είναι γνωστή. Συμμετέχουν καμιά εκατοσταριά και βάλε καρδινάλιοι, μετά ρίχνουν τους σφραγισμένους φακέλους στην κάλπη, γευματίζουν, συζητούν, ξαναψηφίζουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ κι όταν φτάσουν στο αμήν και βγει ο λευκός καπνός, τότε στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ακούγεται το Habemus Papam… και τον μαθαίνουμε. Ο Φερνάντο Μεϊρέγιες θα μας παρουσιάσει στην έναρξη εν τάχει και με χιούμορ, την επίμονη διαδικασία εκλογής του 265ου Πάπα ( του Βενέδικτου) επικρατώντας το 2005 του Καρδινάλιου Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, ο οποίος έγινε αργότερα ο 266ος Ποντίφικας( ο Φραγκίσκος).

Μεταξύ τους υπήρχε μια υπόγεια αντιπαλότητα. Ο εκσυγχρονιστής Μπεργκόλιο έβλεπε πως στραβά αρμένιζε ο γιαλός στο Βατικανό και η μη εκλογή του, τον έβαλε σε σκέψεις για να ζητήσει μετάθεση ή παραίτηση. Ο σεναριογράφος Άντονι ΜακΚάρντεν θα φέρει στο προσκήνιο την αντιπαλότητα των δύο ανδρών, με τον Φερνάντο Μεϊρέγιες( Επίμονος Κηπουρός) να αναλαμβάνει την σκηνοθετική καθοδήγηση της ταινίας.

Ο Μεϊρέγιες επιλέγει να προσδώσει στο έργο αντί κινηματογραφική ματιά, καθαρά θεατρική, υπερισχύει η στατικότητα κι ο λόγος. Ως εκ τούτου, οι δύο εκπρόσωποι του καθολικισμού θα συναντηθούν στο εξοχικό του Βενέδικτου, για να τα πουν έξω από τα δόντια , όπως λέμε “ και τώρα οι δύο τους”.

Οι προθέσεις του Μεϊρέγιες είναι θεμιτές και θα μπορούσαν να ήταν και αποτελεσματικές, από την στιγμή που οι δύο του ηθοποιοί (Άντονι Χόπκινς και Τζόναθαν Πράις) φάνηκε να διατηρούνται σε φοβερή φόρμα και το σενάριο θα έδινε την ευχέρεια ενός παιχνιδιού ανάμεσα στις δύο μορφές τέχνης. Η ατολμία των δημιουργών να ανοίξουν τη βεντάλια και να αναμετρηθούν τα δύο πρόσωπα και με την κριτική που ασκείται στον κλήρο και με τις σκοτεινές ιστορίες των κορυφαίων εκπροσώπων του καθολικισμού, πρόδωσε το δημιούργημά τους.
Ο σκηνοθέτης, μετατοπίζοντας την κάμερα πάνω στα δύο πρόσωπα, άφησε να εννοηθεί ότι διέθετε ένα ανατρεπτικό σενάριο, πολλές εκπλήξεις και αποκαλύψεις, είτε για το παρελθόν τους( ο γερμανικής καταγωγής Βενέδικτος ήταν μέλος της νεολαίας των Ναζί, έστω κι αν ήταν όπως λέει μέλος υπό πίεση και ο Αργεντίνος Φραγκίσκος κατηγορήθηκε ότι πρόδωσε κατά την περίοδο του δικτάτορα Βιδέλα δύο αριστερούς ιερείς, που ήταν υπέρμαχοι τοι κινήματος Η Θεολογία της Απελευθέρωσης) είτε να συζητήσουν για τα καυτά θέματα που απασχολούν την καθολική εκκλησία( σεξουαλικά σκάνδαλα στον κλήρο, αμβλώσεις, κ.α ). Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη στο έργο και τα flαshback λειτούργησαν ως ένα είδος βιογραφίας τους και κυρίως καθαρτικού, πρωτίστως για τον τωρινό Ποντίφικα, τον Φραγκίσκο.
Ο πάγος μεταξύ τους θα σπάσει , αναζητώντας τον εκσυγχρονισμό μέσω της μουσικής των Βeatles, Αbba, της γκαζόζας με ανθρακικό και μιας pizza diabolo, άντε κι ενός αγώνα ποδοσφαίρου. Ο Μεϊρέγιες αναζητούσε διαρκώς να μας συγκινήσει, να μας πείσει για τις αγνές προθέσεις των ηρώων του, στην επιφάνεια όμως των πραγμάτων.

“Οι Δύο Πάπες” από την Πέμπτη 12/12 στους κινηματογράφους και από τις 20/12 στο Netflix