“Πάρτι” από εκείνα τα παλιά με καλεσμένα όλα τα κακά παιδιά. Αποτέλεσμα; Γης Μαδιάμ

Ανταπόκριση από Φ. Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης

Η Λονδρέζας Σάλι Πότερ-γνωστή για την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου της Βιρτζίνια Γουλφ » Ορλάντο»- στην 9η της ταινία επιστρατεύει ξανά τη θεατρική της παιδεία, για να παρουσιάσει στο διαγωνιστικό του Φ. Βερολίνου « Το Πάρτι».

Όχι δεν πρόκειται για το γνωστό έργο του Χάρολντ Πίντερ( Πάρτι Γενεθλίων)-όσο κι αν μας το θυμίζει-γυρισμένο και αυτό μέσα σε ένα σαλόνι, ούτε έχει να κάνει με την άλλη έννοια της λέξης, δηλαδή « Το Κόμμα», παρότι η ίδια η σκηνοθέτις, όπου κάτσει και όπου σταθεί, βλέπει την ταινία της και με αυτή τη διάσταση ( την κατάρρευση των πολιτικών αξιών και για τα ασύστολα ψέματα των πολιτικών). Υπάρχουν πρόσωπα στο έργο αναμεμειγμένα με τα κοινά, κάποιοι διάλογοι, θέλουν να το οδηγήσουν το έργο και προς τα εκεί, αυτό δεν επιτυγχάνεται και παραμένει ολοκληρωτικά μια μπουλβάρ θεατρική κωμωδία…της μεγάλης οθόνης.

Φτιαγμένο, ακριβώς όπως αρμόζει στα ρεαλιστικά οικογενειακά δράματα του Broadway, επικρατεί χαρά και ηρεμία πριν την καταιγίδα.

Ένα ζευγάρι της ανωτέρας τάξης, περιμένει την επίσκεψη των φίλων τους, σε ένα γεύμα, που κρύβει βόμβες μεγατόνων.

Την οικοδέσποινα. ερμηνεύει η Κριστίν Σκοτ Τόμας, ο αρκετά μεγαλύτερος σύζυγος της, παίζεται από τον Τίμοθι Σπολ, ενώ το κουδούνι θα το χτυπήσουν οι κολλητοί τους( Πατρίσια Κλάρκσον-Μπρούνο Γκανζ) , όπως επίσης μια λεσβία καθηγήτρια Πανεπιστημίου(Τσέρι Τζόουνς), με την έγκυο φίλη της(Έμιλι Μόρτιμερ), και ένας εθισμένος στην κόκα κουστουμαρισμένος μεσήλικας( Σίλιαν Μέρφι ), με τη γυναίκα του, να βρίσκει μια δικαιολογία για να αποφύγει τη μάζωξη.

Την πρώτη βόμβα θα ρίξει ο Τίμοθι Σπολ, για να ακολουθήσουν και άλλες πολλές ακόμα.

Πρόκειται για κωμωδία καταστάσεων, θυμίζοντας φάρσα…μέχρι και ανέκδοτο. Έργο ιδανικό για το θεατρικό πλατώ, έχοντας ως προμετωπίδα του, τους πρωτοκλασάτους αστέρες του, όλοι χάρμα οφθαλμών, ρίχνοντας απανωτές δηλητηριώδεις ατάκες, έτοιμοι να αλληλοεξοντωθούν.

Η Σάλι Πότερ ξαφνιάζει. Το σενάριό της « δεν κομίζει Γλαύκα εις Αθήνας» και αρκετά κομμάτια του πάζλ, ο θεατής από νωρίς μπορεί να τα συναρμολογήσει. Αυτό το έργο, έχει από την άλλη, φινέτσα, χάρη και γρήγορο ρυθμό, είναι μαζεμένο χρονικά, όπως του αρμόζει.

Δεν διαθέτει τα εχέγγυα για μεγάλες διακρίσεις εδώ στην Μπερλινάλε, αλλά για να επιτύχει στις θεατρικές σκηνές του Λονδίνου ακόμα και της  Αθήνας…αυτό είναι το μόνο σίγουρο.