Το Τραγούδι του Φοίνικα

Ιστορικό δράμα, 98′, Γερμανία 2014

Πρωτότυπος Τίτλος: Phoenix

Γλώσσα: Γερμανικά/Αγγλικά

Του Κρίστιαν Πέτζολντ

Με τους   Νίνα Χος, Ρόναλντ Ζέρφελντ, Νίνα Κούντζεντορφ

Ο γνωστότερος εκπρόσωπος του νέου γερμανικού σινεμά, ο Κρίστιαν Πέτζολντ, επιστρέφει, δύο χρόνια μετά το βραβείο στο Φ. Βερολίνου και τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η ταινία του « Barbara» ακόμα και στην Ελλάδα.

Το νέο του έργο, το « Τραγούδι του Φοίνικα»(Phoenix), που προβλήθηκε και στο τμήμα των «Ανοιχτών Οριζόντων» του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης  2014 κινείται στην ίδια θεματική με όλες τις προηγούμενες του ταινίες, δηλαδή αποκαλύπτει πτυχές και προσωπικά δράματα της γερμανικής ιστορίας, για τους ναζί και για την χρόνια μοιρασμένη του πατρίδα. Πρωταγωνίστρια είναι για μια ακόμα φορά η μούσα του Νίνα Χος.

Ερμηνεύει τη Νέλυ, μια ψυχολογικά καταβεβλημένη  Εβραία τραγουδίστρια, που θα διασωθεί από το ολοκαύτωμα, αλλά το πρόσωπο της είναι πλήρως παραμορφωμένο. Θα μπει στο χειρουργείο, η εμφάνιση της  θα αποκατασταθεί μερικώς και  τότε θα ξεκινήσει έναν αγώνα για να βρει τον πιανίστα σύντροφό της. Θα τον ανακαλύψει στο   μπαρ Phoenix του δυτικού Βερολίνου αλλά ο  Τζόνι  κάνει ότι δεν τη γνωρίζει. Θα της ζητήσει όμως να προσποιηθεί ότι είναι ζευγάρι, για να οικειοποιηθεί μια αποζημίωση. Η Νέλυ ελπίζει πως ο Τζόνι σταδιακά θα ανταποκριθεί στα δικά της παράφορα συναισθήματα έρωτα, αλλά μέρα με τη μέρα ο Τζόνι γίνεται πιο σκληρός και πιο κυνικός.

Ο Κρίστιαν Πέτζολντ αγγίζει το όριο της τελειότητας όσον αφορά τα πλάνα του, τη φωτογραφία του,  η ατμόσφαιρα θυμίζει φιλμ νουάρ της δεκαετίας του ’50 και οι τρομερές ερμηνείες των 2 βασικών  του ηθοποιών -και χρόνια συνεργατών  του- προσθέτουν πόντους στο έργο.

Το γνώριμο αγαπημένο παιχνίδι του σκηνοθέτη « τι είναι ψέμα και τι αλήθεια», παίζεται κι εδώ. Η επιτυχία του παιχνιδιού αυτού σκαλώνει σε ένα κρίσιμο σημείο. Η προσπάθεια του να διεισδύσει και να κρίνει τη γερμανική κοινωνία που έχει  υιοθετήσει τη λήθη για το χιτλερικό της παρελθόν, με τον τρόπο που ξεδιπλώνεται η σεναριακή δομή, δείχνει ότι είναι κενή περιεχομένου, ο θεατής περιμένει την ανατροπή, που τελικά δεν θα έρθει. Αυτό που περνάει ο Πέτζολντ με επιτυχία είναι η άποψη του ότι ο γερμανικός λαός εξακολουθεί να κρατάει αποστάσεις από τους εβραίους, με το διαχωρισμό αυτόν να υφίσταται και μετά το τέλος του β’ παγκόσμιου πολέμου. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει ξεκάθαρα την ανάγκη για  μετασχηματισμό, για αλλαγή, για την επιθυμία των ανθρώπων-εν προκειμένω της Νέλυ- να γευτεί  έναν έρωτα που θα αποδειχθεί φιάσκο εξαιτίας των συνθηκών και του διχασμού, σε μια Γερμανία που στοιχειώνεται ακόμα από το παρελθόν της.

Η επίδραση από το Vertigo του Χίτσκοκ είναι κάτι περισσότερο από εμφανής, στο σημείο που ένας άντρας προσπαθεί να μετατρέψει μια γυναίκα στην εικόνα της νεκρής του συντρόφου,  ένα γεγονός που δεν το αρνείται ούτε ο Πέτζολντ.

“Το Τραγούδι του Φοίνικα” από 19/3 στους κινηματογράφους σε διανομή Seven