“Κι εγένετο φως” στο 60ο ΦΚΘ. Τρεις δυνατές στιγμές πριν το φινάλε

Κριτικές από το 60ο ΦΚΘ Ιάκωβος Γωγάκης

Κοντά στην  Πλατεία Συντριβανίου μεταφέρθηκε για πρώτη φορά ένας μικρός αριθμός ταινιών, στο πλαίσιο του 60ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Για να ακριβολογούμε, οι ταινίες προβλήθηκαν στο σινεμά “Μακεδονικόν”.

Το έργο “Κι εγένετο φως” (let there be lιght)  του Σλοβάκου σκηνοθέτη  Μάρκο Σκοπ,  ήταν το πιο συναρπαστικό – που είδαμε εκεί- κι ένα από τα καλύτερα έργα της διοργάνωσης.
Το θέμα, δεν γεννά το φως, αντιθέτως προκαλεί αισθήματα θυμού, φόβου και έντονου προβληματισμού.

Σε κωμόπολη μακριά από την πρωτεύουσα Μπρατισλάβα, ένας άντρας θα μεταναστεύσει στη Γερμανία, για να εργαστεί. Αφήνει πίσω σύζυγο και τρία παιδιά. Όταν τα Χριστούγεννα θα επιστρέψει, η κατάσταση στην κοινότητα, μυρίζει μπαρούτι. Ο μεγαλύτερος του γιος, αποκαλύπτεται ότι είναι μέλος μιας αίρεσης, ενώ ένας συμμαθητής του νεαρού παιδιού… θα αυτοκτονήσει.

Ο Σκοπ δομεί το θρίλερ   μεθοδικά και αφήνει την αλήθεια να λάμψει στο τέλος.

Το έργο, πραγματεύεται το εφηβικό bullying, την οικογενειακή παραμέληση, την επιβολή των κληρικών  στις μικρές κοινότητες και υπαινίσσεται την -υπαρκτή- άνοδο του εθνικισμού στην Σλοβακία.

Λάρα ( αίθουσα Παύλος Ζάννας)

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Γιαν-Όλε Γκέρστερ  με το “Oh Boy”( Δείτε εδώ) έχει εξίσου εντυπωσιακή συνέχεια. Βάζει τη σφραγίδα του με ιδιότυπο τρόπο, επειδή τοποθετεί και τη νέα του ιστορία εντός ενός 24ώρου, ξανά στο Βερολίνο, ξανά με μουσική, όχι πια με τζαζ, αλλά με κλασική.
Μια ιστορία σκληρή κι αδυσώπητη, για την αέναη μάχη γονέων και παιδιών, εν προκειμένω της μάνας και του γιου της. Η Λάρα θα του εμφυσήσει την αγάπη της για τις τέχνες και πιο συγκεκριμένα για το πιάνο. Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες ο γιος της, θα σταματήσει να της μιλάει, εξαφανίζεται,  κανένα σημείο ζωής στον ορίζοντα. Η μέρα που διαδραματίζεται το έργο, είναι καθοριστική. Από τη μια η Λάρα ήταν έτοιμη να αυτοκτονήσει και από την άλλη ο Βίκτορ θα βρεθεί σε μία από τις περίφημες αίθουσες συναυλιών της πόλης, για το πρώτο του σόλο-πιάνο κοντσέρτο. Η Λάρα έχει αγοράσει αρκετά εισιτήρια για να τον στηρίξει. Είναι μελαγχολική, και πριν από τη συναυλία θα αλληλεπιδράσει με πρόσωπα από το παρόν και το παρελθόν της. Το τι ακριβώς θα συμβεί την ώρα της “συνάντησης” μάνας και γιου, το αφήνουμε σκοπίμως μετέωρο.

Ο Γκέρστερ  (με την ταινία  “ Λάρα”), καταθέτει την  αγάπη στο σινεμά του Μίκαελ Χάνεκε και στο έργο “Elle” του Πολ Βερχόφεν”( η ταινία με πρωταγωνίστρια την Ιζαμπέλ Ιπέρ) .
Αυτονομείται όμως από τους δύο δημιουργούς και παρουσιάζει μια ιστορία με πολλές διακλαδώσεις, όπου η δυστυχία της μάνας μέσα στον διαλυμένο πια  γάμο και μέσα στη δουλειά της, θα μετατραπεί σε μια εμμονική επιθυμία να καθορίσει την πορεία του παιδιού της, από την οπτική των δικών της “θέλω”. Ο Γκέρστερ της δίνει και ελαφρυντικά και προσδίδει μια υπερχειλίζουσα αρχοντιά στο δημιούργημά του, χωρίς όμως το έργο να αφορά ένα στενό κύκλο αριστοκρατών, αντιθέτως,  θέτει για προβληματισμό θέματα διαχρονικά,  για τις οικογενειακές σχέσεις, την ευτυχία και τον ανθρώπινο μαρασμό.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης, επέλεξε μια εξαιρετική  ηθοποιό του γερμανικού θεάτρου και του κινηματογράφου για τον κεντρικό ρόλο, την Κορίνα Χάρφουτς.

Μόνος του Αλεχάντρο Λάντεζ

Η ταινία διεκδικεί με αξιώσεις το μεγάλο βραβείο (Χρυσός Αλέξανδρος), την είδαμε στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Μάθετε για την αξιόλογη ταινία στο βίντεο που ακολουθεί, από το 6.30 λεπτό κι έπειτα.