Σινεμά υψηλού επιπέδου από τον Κουαρόν. Το ” Ρόμα” είναι η ταινία της χρονιάς

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Το νέο και αθόρυβο δημιούργημα του μεξικανού σκηνοθέτη Αλφόνσο Κουαρόν( ο Κουαρόν  είναι  βραβευμένος με το Όσκαρ Σκηνοθεσίας το 2014 για το έργο επιστημονικής φαντασίας “Gravity”), είναι ικανό να φτάσει μέχρι το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, μετά τη δίκαιη βράβευση το καλοκαίρι,  με το Χρυσό Λέοντα της Βενετίας.

Το ” Ρόμα”, ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο μας έχει παρουσιάσει τα προηγούμενα χρόνια, επιστρέφοντας στις ρίζες του, δεκαεπτά έτη μετά την παγκόσμια επιτυχία(που δημιούργησε με τον αδερφό του), το “ Θέλω και τη Μαμά σου”.

Η ιστορία διαδραματίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, σε μια από τις πιο ταραχώδεις περιόδους στην ιστορία της χώρας του, με τον αποκαλούμενο βρόμικο πόλεμο, να βρίσκεται στο απόγειο του και τους φοιτητές να ξεσηκώνονται κατά της αμερικανόφερτης κυβέρνησης.

Την πολιτική αστάθεια τη διατηρεί πάντα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ταινίας, αλλά δεν την μετατρέπει σε κεντρικό θέμα του.

Το έργο ξεκινάει με ένα μονόλεπτο σταθερό πλάνο, μέσα σε μια μπανιέρα, πάνω από ένα βουλωμένο σιφόνι, φέρνοντας αμυδρά στο μυαλό μας, την έναρξη της ταινίας “Beautiful”, του συμπατριώτη του Αλεχάντρο Ινιαρίτου.  Στο έργο, οι διάφορες “μορφές του νερού”,  ξεχωρίζουν και λειτουργούν μεταφορικά.

Βρισκόμαστε στο φτωχικό σπίτι της Κλίο( η οποία είναι οικιακή βοηθός μιας μεσοαστικής οικογένειας και   μένουν στην περιοχή Ρόμα).

Η προσωπική ηρεμία της ηρωίδας, θα διαταραχθεί από μια απρόβλεπτη εγκυμοσύνη, με τον νεαρό αυτουργό, αστραπιαία να εξαφανίζεται. Ταυτόχρονα, η οικογενειακή γαλήνη της εύπορης οικογένειας διαταράσσεται , από τις προστριβές, ανάμεσα στους γονείς.

Ο Αλφόνσο Κουαρόν, αλλάζει τα ονόματα και μερικώς τις καταστάσεις, για να παρουσιάσει το δικό του οικογενειακό γίγνεσθαι.

Τον εαυτό του -ως παιδί- δεν τον αυτοπροβάλλει, παρότι οι αναφορές για την αγάπη του προς την 7η τέχνη είναι κατατοπιστικότατες.

Ενώ παρουσιάζει πολλά πρόσωπα και παράλληλα συμβάντα, θα τα ενώσει με μαεστρία, σε μια ιστορία δύο και πλέον ωρών, με ελάχιστα περιττά σημεία.

Υπάρχουν στιγμές που κλείνει το μάτι στα κινηματογραφικά ρεύματα του παρελθόντος “ Σινεμά Nuovo και Ιταλικός Νεορεαλισμός”, με τον τρόπο που παρουσίασε τους ήρωες του, ενώ η αίσθηση αυτή τροφοδοτείται και από την ασπρόμαυρη εικόνα.

Ο Αλφόνσο Κουαρόν, μας μιλάει για την αδελφοσύνη, την συλλογικότητα και για μια μεξικάνικη κοινωνία, όπου οι κοινωνικές τάξεις είναι ασήμαντες μπροστά στις ανθρώπινες τραγωδίες, οι οποίες είναι ίδιες και για τους φτωχούς  ίδιες και για τους πλούσιους. Στο έργο,τις κοινωνικές τάξεις  τις ξαποστέλνουν οι γυναίκες και τα παιδιά. Αυτό το γεγονός,  κάνει την ταινία ακόμα πιο σημαντική.

Children of Women, παραλλάσσοντας τον τίτλο μιας παλαιότερης του ταινίας, το ” Children of Men”.

Το έργο ανήκει στην ιντερνετική πλατφόρμα ” Netflix” και σε περίπτωση που΄πάρει Όσκαρ,   θα είναι η πρώτη φορά , όπου θα συμβεί κάτι τέτοιο.

“Ρόμα” από τις 13 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους και από τις 14 Δεκεμβρίου στην πλατφόρμα ” Netflix”.