Στους διαδρόμους

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Έργο δωματίου σε τρεις πράξεις ή για να ακριβολογούμε, έργο μέσα σε μια μεγάλη αποθήκη ενός σούπερ μάρκετ στη Γερμανία.Το λιγοστό φυσικό φως από τις εσοχές των παραθύρων, είναι η μοναδική επαφή των εργαζομένων με τον έξω κόσμο.

Ένα από τα πιο γνωστά βαλς του Γιόχαν Στράους, δίνει τον ρομαντικό τόνο στην έναρξη…μα χρειάζεται να περάσουν αρκετά λεπτά, για να πάρει σάρκα και οστά η πρώτη γνωριμία των δύο νεαρών εργαζομένων, του Κρίστιαν( νεοπροσλαμβανόμενος) εργάτης ανυψωτικού μηχανήματος) και της Μάριον, που είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. Υπάρχει και ο Μπρούνο, ο οποίος θέτει τον Κρίστιαν υπό την προστασία του.

Το σενάριο είναι γραμμένο μέσα σε 25 ( μόνο) σελίδες και στα χέρια του Τόμας Στούμπερ, μεταμορφώνεται σε μια “ Σονάτα για δύο ή για τρεις”, όπου ο έρωτας του Κρίστιαν για την Μάριον, είναι η μία όψη της ιστορίας. Υπάρχουν άλλες δύο, μία κοινωνική( το παρελθόν και των τριών ηρώων το οποίο ξετυλίγεται μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους της επιχείρησης ) και μία πολιτική όψη ( το τείχος,  που προ πολλού έπεσε , αλλά οι ελπίδες για έναν καλύτερο  καπιταλισμό, μένουν ελπίδες στα λόγια… στις πράξεις είναι ψευδαισθήσεις).
Ο Στούμπερ αποδεικνύεται συνεπής μαθητής της “ Σχολής του Βερολίνου” και των συνεχιστών της ( όπως είναι οι πολιτικοποιημένοι “εξ’ αριστερών” Κρίστιαν Πέτζολντ,Κρίστοφ Χοχόισλερ , Αντρέα Ντρέζεν, Σεμπάστιαν Σίπερ).
Από τις ταινίες του Πέτζολντ και του Σίπερ επιλέγει τον Φραντ Ρογκόφσκι( για το ρόλο του Κρίστιαν), ενώ η ωραία Σάντρα Χούλερ( την οποία γνωρίσαμε στο εξαιρετικό έργο Τόνι Έρντμαν),  παίζει την Μάριον.
Τον Στράους ακολουθεί Μπαχ, το φλερτ δεν είναι το επίπεδο( της νέας τάξης πραγμάτων), είναι της  “ παλιάς σχολής”. Είναι το φλερτ της  τρυφερής προσέγγισης,όπου η επιθυμία μεταφέρεται και με τον   ντροπαλό λόγο , αλλά και με τη γλώσσα του σώματος.  Είναι η προσέγγιση για τον έρωτα, όπως την ανέδειξε πρώτος ,  ο Κισλόφσκι.

Η αποτύπωση της αγνότητας των τριών  προσώπων απέναντι στο βάρβαρο κόσμο, που θέλει τους ανθρώπους μονάχα μηχανές,  από εμάς επικροτείται. Ο Στούμπερ, φανερώνει μια ανιδιοτέλεια στις προθέσεις του , διατηρώντας ένα προφίλ, που θέλει τον  ίδιο αλλά και το δημιούργημά του, να παραμείνουν  έξω από τα δυνατά φώτα της δημοσιότητας, Όσοι τους ανακαλύψουν, θα είναι σίγουρα τυχεροί.

Στους κινηματογράφους