Ανυπόφοροι Γείτονες(Neighbors)

Κωμωδία, 96’, ΗΠΑ 2014

Του Νίκολας Στόλερ

Με τους Ζακ Έφρον, Ρόουζ Μπερν, Σεθ Ρόγκεν, Ντέιβ Φράνκο

Ο Μακ (Σεθ Ρόγκεν) και η Κέλι (Ρόουζ Μπερν) μόλις έχουν αποκτήσει το πρώτο τους παιδί. Ως νέοι γονείς βλέπουν τα άγχη και τις δυσκολίες του μεγαλώματος ενός παιδιού να τους καταβάλλει αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό που… έρχεται. Φοιτητική αδελφότητα αγοριών που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη, νοικιάζουν το απέναντι σπίτι και επιδίδονται σε πάσης φύσης και ποικιλίας κραιπάλες. Οι γυμνασμένοι κοιλιακοί μύες του προέδρου (ο Ζακ Έφρον είναι απρόβλεπτα καλός ως… κακός) είναι το μικρότερο πρόβλημα για τους νέους γονείς και η μουσική στη διαπασών το μεγαλύτερο, ενώ εμβόλιμα παρεμβάλλονται ανεξέλεγκτα πάρτι με ονοματεπώνυμο («Robert de Niro party»), ποτάμια αλκοόλ, πυροτεχνήματα που κάνουν τη νύχτα μέρα και έντονες σκηνές βγαλμένες από τα πιο ακραία κεφάλαια του τρίπτυχου «sex, drugs and rock’n’roll». Φυσικά το ζευγάρι δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια και γρήγορα ανακαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του. Τα σατανικά, δόλια σχέδια τους θα έκαναν τον Βελζεβούλ να τους χρίσει άξιους προφήτες του στην αμερικανική Γη της Επαγγελίας.

Αναπάντεχα αστείο, διαολεμένα έξυπνο, τρομακτικά καταιγιστικό. Από την εποχή του «Τρελού θηριοτροφείου» και της ανεξέλεγκτης αυτοκαταστροφικής μανίας του μακαρίτη Τζον Μπελούσι μέχρι το πιο πρόσφατο «Project X» όπου το πάρτι 3 σπασίκλων του λυκείου μετατρέπεται σε πρώτη είδηση στο διαδίκτυο, το αμερικανικό σινεμά αγκαλιάζει συνήθως με θέρμη τέτοια… projects, αλλά σπανίως το τελικό αποτέλεσμα αξίζει τα λεφτά του. Στους «Ανυπόφορους γείτονες» όμως γίνεται κάτι θαυμάσιο. Είναι τόσο δυνατό το κωμικό ένστικτο όλων των ηθοποιών ώστε το φτιαγμένο στη σωστή θερμοκρασία σενάριο διαθέτει μερικές επικές στιγμές γέλιου που δεν αφήνουν τίποτα όρθια. Οι συνηθισμένοι θεατές στα καθιερωμένα 2-3 καλά αστεία αντίστοιγων κωμωδιών, θα εκπλαγούν ευχάριστα διαπιστώνοντας ότι το κωμικό κρεσέντο του Ρόγκεν και της παρέας του δεν πατάει φρένο πουθενά. Μπορεί ο ευτραφής ηθοποιός να το παρακάνει κάπως με τη δοκιμασμένη και πετυχημένη μανιέρα του (μην ξεχνάμε ότι ο ηθοποιός των «Με την πρώτη», «50/50» είναι επιπλέον και συνσεναριογράφος του θρυλικού πλέον «Superbad») αλλά τα κάστανα από τη φωτιά βγάζουν οι δύο υπεράνω υποψίας συμπρωταγωνιστές του. Η ντελικάτη Ρόουζ Μπερν δεν έχει πρόβλημα να τσαλακώσει μια και καλή το clean cut ίματζ της, ενώ ο απρόβλεπτος Ζακ Έφρον, μας αναγκάζει να επαναπροσεγγίσουμε την περίπτωση του.

Σε σκηνοθετικό επίπεδο ο Νίκολας Στόλερ προχωράει ένα βήμα παραπάνω από ότι στα επίσης σπαρταριστά και απενοχοποιημένα απολαυστικά δύο προηγούμενα φιλμ του «Forgetting Sarah Marshall» και «Σηκωτός στη συναυλία».  Οπτικά και λεκτικά γκαγκς σε απόλυτο συγχρωτισμό, ατάκες που γράφουν με τη μία, ανατροπές των κλισέ του είδους με τον πλέον ευρηματικό και θεαματικό συνάμα τρόπο. Σε ένα τόσο δύσκολο είδος όπως η κωμωδία οι σκηνές που θα θυμάστε με χαμόγελο από τους «Γείτονες» πιάνουν διψήφιο νούμερο. Εκείνο όμως το στοιχείο που κάνει πραγματικά ξεχωριστή την περίπτωση τους είναι η ουσία τους. Πριν και πάνω από όλα το φιλμ μιλάει για δύο κόσμους. Εκείνον που χάνεται με τον ερχομό ενός παιδιού στη ζωή των γονιών αλλά κι εκείνον που ξεκινά την ίδια ακριβώς στιγμή. Ο πρώτος, η νεότητα που μοιραία θα χαθεί κάποτε, συμβολίζεται με τα ακραία πάρτυ της αδελφότητας. Ο δεύτερος με την πάλη του ζευγαριού να διατηρήσει το νεανικό πνεύμα αμείωτο παρότι έχει άλλες δουλειές πλέον. Δύσκολα συναντιούνται αυτοί οι δύο ξένοι κόσμοι. Κι ακόμη πιο δύσκολα γίνονται καλοί γείτονες.

Οι “ Ανυπόφοροι Γείτονες” από 8/5 στους κινηματογράφους σε διανομή UIP