Βαλς για τη Μόνικα (Monica Z)

Βιογραφικό Μουσικό Δράμα,111′, Σουηδία 2013, Γλώσσα: Σουηδικά

Του Περ Φλι

Με τους Έντα Μάγκνασον, Σβέριρ Γκούντνασον, Σελ Μπερκβιστ, Βέρα Βιτάλ

Άραγε γιατί να χρειάζεται να δούμε στο σινεμά την ιστορία της Σουηδής Μόνικα Ζ, μιας λιγότερο γνωστής στην Ελλάδα και υπέρ-σνομπ τραγουδίστριας της τζαζ, που αρνιόταν πεισματικά να ερμηνεύσει αγγλικό στίχο, ενώ την ίδια στιγμή, μέσα της εκλιπαρούσε για διεθνή αναγνώριση;

Εκτός αυτού παραμελούσε την μικρή της κόρη, μετά από κάθε παράσταση γινόταν «γκολ», δεν μπορούσε ούτε δευτερόλεπτο να μην είναι αυτή το επίκεντρο της προσοχής.

Γιατί πολύ απλά η Μόνικα Ζέτερλούντ ήταν ο ορισμός ενός ανήσυχου και ζωντανού πνεύματος, (όπως ένα σορό καλλιτέχνες της δεκαετίας του 60), με μια φωτεινή πλευρά και με μια σκοτεινή, διχασμένη, που κουβαλούσε τραύματα κι ενοχές από το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα έψαχνε να βρει μόνιμο σύντροφο και την προσωπική της γαλήνη. Μιλάμε επίσης για μια εποχή όπου ο διαχωρισμός φύλου εξακολουθούσε να ήταν  ένα ανυπέρβλητο πολλές φορές εμπόδιο για μια τέτοιου είδους καριέρα, όταν αναφερόμαστε σε γυναίκα που έχει και  παιδί είναι κι εκτός γάμου.

Το έργο αυτό αξίζει, για την εύστοχη προσέγγιση του Δανού σκηνοθέτη Περ Φλι να επιλέξει μόνο ένα έτος (1962-1963) από τη ζωή της Σουηδής ντίβας, αλλά μέσα εκεί τελικά περικλείονται σχεδόν τα πάντα. Η Μόνικα από τηλεφωνήτρια καταξιώνεται στο μουσικό στερέωμα της χώρας της, την ερωτεύεται τρελά ο συνεργάτης της Στουρ Άκερμπεργκ, αλλά τον απορρίπτει , με τη δικαιολογία ότι είναι « το τυπικό είδος άντρα μουσικού», για να πέσει στην αγκαλιά του συγγραφέα Βίλγκοτ Σείλορ, σε μια σχέση που δεν θα κρατήσει πολύ. Αλλάζει διαρκώς ερωτικούς συντρόφους, η συμμετοχή της στη Γιουροβίζιον θα αποδειχθεί φιάσκο, θα γίνει ράκος, τα ΜΜΕ την χλευάζουν, μα θα ανέβει ξανά όταν θα την προσκαλέσει στην Αμερική για μια εμφάνιση, ο Μπιλ Έβανς.

Η φωτογραφία του Έρικ Κρες αναπαριστά πιστά την εποχή εκείνη, η μουσική είναι πανταχού παρούσα( κρατάμε τη μοναδική αγγλική της ερμηνεία στην όμορφη εκτέλεση του «Hit the Road Jack», το ακούμε στην αρχή περίπου της ταινίας), και δίνουμε τα εύσημα στην ηθοποιό Έντα Μάγκνασον, με το ταλέντο της και την ικανότητα της να μεταμορφώνεται στις πολυεπίπεδες απαιτήσεις του ρόλου.  Το έργο το κρατάει κυριολεκτικά πάνω της.

Διαπιστώσαμε και προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο αποτύπωσε ο Περ Φλι τη σχέση της Μόνικα με το ανήλικο παιδί της( την δείχνει εσκεμμένα ως μαμά που δεν αναλάμβανε τις γονικές της υποχρεώσεις), αλλά και μια αδυναμία να αναδειχθεί η μεγάλη εσωτερική σύγκρουση της Μόνικα με τον πατέρα της, από τη στιγμή που ο ίδιος δεν τόλμησε να κάνει το άλμα και να γίνει μουσικός, που ήταν ο διακαής του πόθος.

Το “Βαλς για τη Μόνικα” από 8/5 στους κινηματογράφους σε διανομή Hollywood Entertainment