The Apprentice

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Η ταινία  του Αλί Αμπάσι, επιδιώκει να θέσει διάφορα ερωτήματα,   σχετικά με το ποιος ήταν και ποιος είναι  ο Ντόναλντ Τραμπ, ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’70 και φτάνοντας μέχρι τα τέλη του ’80, όταν ο Τραμπ βρισκόταν υπό την επιρροή του διαβόητου δικηγόρου,  Ρόι Κον. Μέσα από αυτή τη σχέση, αλλά και με την φιγούρα του Ρίτσαρντ Νίξον να βρίσκεται από την αρχή της ταινίας στην περιρρέουσα ατμόσφαιρά της,   η ιστορία προσπαθεί να εξετάσει,   το πώς διαμορφώθηκε η προσωπικότητα του Τραμπ, κατά την άνοδό του  στον επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο,  της Νέας Υόρκης.

Και να πως.

«Επίθεση, επίθεση, επίθεση.

Ποτέ μην υποχωρείς, ποτέ μην παραδέχεσαι τίποτα.

Αυτοί είναι οι κανόνες για να κερδίσεις σε αυτόν τον κόσμο.»

Αυτές οι φράσεις,  που ακούγονται στην ταινία,  ανήκουν στον Ρόι Κον και αποτελούν την πεμπτουσία της αδίστακτης τακτικής του Κον, ενός στυγνού αντικομμουνιστή και αδίστακτου δικηγόρου.

Ο Τραμπ, μαθητεύοντας δίπλα στον Κον, αφομοίωσε τη φιλοσοφία του.

 Επιθετικότητα, άρνηση ευθυνών  και απόλυτη αδιαφορία,  για τις συνέπειες  των οποιονδήποτε πράξεών.

Ωστόσο, βλέπουμε τον  Τραμπ να αδειάζει τον μέντορά του, όταν πια  δεν τον χρειάζεται, αλλά και  να μειώνει και να βιάζει την πρώτη του σύζυγο, την Ιβάνα και να τη χωρίζει, όταν πια, δεν του ήταν αναγκαία.

Ο Τραμπ,  δεν παρουσιάζεται από την αρχή της ταινίας,    ως ένας  «κακός» χαρακτήρας, ούτε αποκαθηλώνεται από την μια στιγμή στην άλλη.

Αντίθετα, ο Αλί  Αμπάσι,  χρησιμοποιεί συγκεκριμένες τεχνικές, για να δημιουργήσει ένα πιο πολυσύνθετο πορτρέτο, ξεκινώντας με μια σχετική συμπάθεια προς τον Τραμπ, είτε με θερμές οπτικές αποχρώσεις είτε με σφιχτά κάδρα , τα οποία σταδιακά εξελίσσονται σε πιο σκοτεινά, όταν οι φιλοδοξίες αρχίζουν να κυριαρχούν,   σε κάθε πτυχή του χαρακτήρα του.

Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε,  ότι επί παραδείγματι, η  οπτική του Μάρτιν Σκορσέζε, ειδικά στις ταινίες του,  όπως το Goodfellas  και ο  « Ο Λύκος της Γουολ Στριτ» , αναδεικνύει πιο ξεκάθαρα,  το ευρύτερο πλαίσιο του καπιταλισμού και της μη ηθικής.

Ο Σκορσέζε, στις ταινίες του, συχνά τοποθετεί τους χαρακτήρες του σε ένα ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, υπογραμμίζοντας, πώς το περιβάλλον της απληστίας, της διαφθοράς και της αχαλίνωτης φιλοδοξίας,  καθορίζει και ενισχύει τη συμπεριφορά των ηρώων.

Αντίθετα, ο Αλί Αμπάσι στο έργο The Apprentice ( Ο Μαθητευόμενος),  επικεντρώνεται στα χαρακτηριστικά του Τραμπ,

δίνοντας έμφαση στην ατομική φιλοδοξία και επιθετικότητα του,  αφήνοντας κατά κάποιο τρόπο,  το σύστημα γύρω του,   να λειτουργεί ως υπόβαθρο, και όχι ως ο κεντρικός άξονας της αφήγησης.

Με άλλα λόγια, εάν ο Ντόναλντ Τραμπ πάψει να βρίσκεται στο επίκεντρο της κοινής γνώμης , πιθανότατα και η ταινία,  να χάσει τη σημασία και την απήχησή της.

Ο Σεμπάστιαν Σταν,  παραδίδει μια εντυπωσιακή ερμηνεία,   ενσωματώνοντας πλήρως τα χαρακτηριστικά του Ντόναλντ Τράμπ, ακόμη και  μέσα από τις λεπτομερείς εκφράσεις του προσώπου αλλά  και τις κινήσεις του σώματός του.

Ο Τζέρεμι Στρονγκ, στον ρόλο του Ρόι Κον, είναι συγκλονιστικός. Η ερμηνεία του μένει χαραγμένη στη μνήμη , για το πώς ένας άνθρωπος, χωρίς αρχές,  που πατάει επί πτωμάτων, μεταμορφώνεται σε έναν άλλο άνθρωπο, ευάλωτο και αμυνόμενο και παραδομένο στις επιπτώσεις,  των επαγγελματικών  και προσωπικών του επιλογών.

Η ερμηνεία της Μαρία Μπακάλοβα στον ρόλο της Ιβάνα Τραμπ, είναι γεμάτη με  λεπτές και συναισθηματικά φορτισμένες μεταβάσεις, οι οποίες αποτυπώνουν τη σταδιακή αλλαγή της Ιβάνα,   από μια ανεξάρτητη και δυναμική γυναίκα και  στήριγμα του Ντόναλντ Τραμπ,   σε μια γυναίκα,   που καταπιέζεται, υποτιμάται και βιάζεται.

The Apprentice από την Πέμπτη 17/10 στους κινηματογράφους