Ιερή Αράχνη

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Ένα ακόμη θρίλερ από τον Σουηδό σκηνοθέτη με ιρανικές καταβολές, τον Αλί Αμπάσι, ο οποίος είναι λάτρης των ταινιών τρόμου. Σκηνοθέτησε τ0 2016 ένα αντισυμβατικό έργο τρόμου , το ” Shelley”, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε ένα Μεγάλο Βραβείο στο Παράλληλο Πρόγραμμα στις Κάννες, με την ταινία « Border».
Η νέα του ταινία γυρίστηκε στην Ιορδανία κα διαδραματίζεται στο Ιράν, το 2000 με 2001, όταν ένας κατά συρροή δολοφόνος με το παρατσούκλι «Αράχνη», σκότωσε 16 ιερόδουλες στην πόλη Μαχάντ, που είναι και η δεύτερη πολυπληθέστερη μετά την Τεχεράνη. Οι στυγερές δολοφονίες, γίνονταν υπό την επίκληση ηθικών-θρησκευτικών κανόνων, που θεωρούσε ο δράστης, ότι με το επάγγελμά τους, τους παραβίαζαν Μια δημοσιογράφος, προσπαθεί να ξεσκεπάσει την υπόθεση, αλλά πέφτει πάνω στις ανδροκρατούμενες αντιλήψεις των τοπικών κοινωνιών που δεν ενδιαφέρονται να βρεθεί ο ένοχος.
Ο Αμπάσι προσφέρει ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ , ωμό, βίαιο και ρεαλιστικό, με τις σκηνές των στραγγαλισμών να επαναλαμβάνονται και να θυμίζει σε όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες, το Seven και την Σιωπή των Αμνών.
Η ρεπόρτερ, στο όριο της εμμονής, ταυτίζεται με τα θύματα και βλέπει ιδίοις όμμασι την πατριαρχία, την αδιαφορία, τις θρησκευτικές αντιλήψεις, που εν τέλει ταυτίζονται με τον θύτη.
Ο Αμπάσι δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στον θύτη παρά στη δημοσιογράφο και δημιουργεί σύγχυση ως προς τις προθέσεις του, αλλά περικυκλώνει το σενάριο του εκτός από τους συμβολισμούς και το ρεαλιστικό στοιχείο των φόνων και με αναφορές στη δύναμη της εξουσίας στο Ιράν , πολιτικής και θρησκευτικής, αλλά και την αδυναμία του Τύπου να ασκήσει τον ρόλο του.