Ο Μαέστρος

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Ο βίος και η πολιτεία του μαέστρου, του συνθέτη, του παιδαγωγού Λέοναρντ Μπερνστάιν , του περιλάλητου Αμερικάνου καλλιτέχνη του 20^ου αιώνα ( 1918-1990), η φήμη του οποίου ξεπέρασε την  άλλη όχθη του Ατλαντικού, σαγηνεύει τον Μπράντλεϊ Κούπερ ( Ένα Αστέρι Γεννιέται), αναλαμβάνοντας και τα σκηνοθετικά ηνία και την ερμηνεία του κεντρικού χαρακτήρα, της ταινίας « Ο Μαέστρος».    Επιλέγει την Κάρεϊ Μάλιγκαν για το ρόλο της Φελίσια ( της  συντρόφου,  της συζύγου  και  μητέρας των τριών παιδιών τους),σε μια ερμηνεία οξυδερκή και εσωτερικά θορυβώδη, αλλά επικαλύφθηκε από την αυτοπροβολή του Κούπερ, ως ένα βαθμό ήταν δικαιολογημένη.

Ο Μπερνστάιν έζησε πολυτάραχα , άρα και εξόχως κινηματογραφικά. Το εγχείρημα όμως  θα ταίριαζε  καλύτερα στη  μικρή οθόνη,  σαν μίνι σειρά.

 Ο Κούπερ  καταπιάστηκε με τη σχέση του ζεύγους, κάπως  μονόπλευρα.

 Τσαλάκωσε υπερβολικά τον Μπερνστάιν, κι από ένα σημείο και μετά,  διερωτάται κανείς, εάν η ταινία  άξιζε να γυριστεί  κάτω από το συγκεκριμένο πρίσμα,  αφήνοντας απ’ έξω  σημαντικές πληροφορίες της καλλιτεχνικής και προσωπικής του ζωής ,

οι οποίες θα δημιουργούσαν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο, ανάμεσα στις αποκλίνουσες-ωφελιμιστικές συμπεριφορές του Μπερνστάιν  και του σημαντικού έργου του.

Ο Μπερνστάιν  άλλαξε από πολύ νωρίς το όνομά του,  επιθυμία της μητέρας του ( δεν το μάθαμε μέσα από την ταινία), αποποιήθηκε τον ιουδαϊσμό για να ασπαστεί τον χριστιανισμό ( ούτε κι αυτό το μάθαμε), ασπάστηκε τον κομμουνισμό, τέθηκε στο περιθώριο, ανοίχτηκε φάκελος στο FBI κι αμέσως ο Μπερνστάιν αποποιήθηκε τον κομμουνισμό, για να ξεκλειδώσει τις μεγάλες του φιλοδοξίες, σε μια πρώτη συμμαχία με τον ορκισμένο αντικομμουνιστή Ελία Καζάν  ( ούτε κι αυτό το μάθαμε). Δήλωσε στήριξη στους « Μαύρους Πάνθηρες» , αλλά οι πράξεις του , εξόργισαν φίλους κι εχθρούς, εξαιτίας ενός πάρτι που διοργάνωσε, μέσα στη χλιδή ( ούτε κι αυτό το μάθαμε).

Αντιθέτως, ο Μπράντλεϊ Κούπερ κοίταξε από την κλειδαρότρυπα, τα νεανικά χρόνια του Μπερνστάιν, που κοιμόταν με άντρες, όπως επί παραδείγματι  με τον συνθέτη Άαρον Κόπλαντ, ή με τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο, τον οποίο διαδέχθηκε στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης.

Μα και στη γνωριμία του με την Φελίσια και την ανάγκη του, να είναι μαζί της, χωρίς να της κρύψει την ομοφυλοφιλία του, σε όλα τα στάδια της κοινής τους ζωής.

Στο έργο τίθενται   διάσπαρτα  κομμάτια της δημιουργικής ευφυΐας του Λέο, όπως ήταν η ευκολία να συνθέτει όπερες, να γράφει μουσική για  μιούζικαλ (West Sιde Story), να διευθύνει με πάθος ορχήστρες και σύνολα, βέβαια,  η ταινία  έκλεινε περισσότερο απ όσο χρειαζόταν στην αποκαθήλωση του ήρωά της.

 Υπάρχει στιγμή στο έργο, όπου ο Λέο λέει σε ένα παιδί

« έχω κοιμηθεί και με τη μητέρα και με τον πατέρα σου».

Αλκοόλ με ναρκωτικά, εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, ψέματα στα ίδια του τα παιδιά, υπόνοια ότι και η Φελίσια αρρώστησε και πέθανε εξαιτίας του. Εν ολίγοις ο Μπράντλεϊ Κούπερ ψυχογραφεί τον Μπερστάιν  σαν  καλλιτέχνη διαόλου κάλτσα,

  αλλά πάνω απ‘ όλα… σαν ένα καθίκι του κερατά.

“Ο Μαέστρος” από την Πέμπτη 7/12 στους κινηματογράφους