Πρεμιέρες… από 11 Ιουνίου

4. Καταδίωξη σε Δυο Ηπείρους

Περιπέτεια, Θρίλερ  96′, Η.Π.Α  2015

Πρωτότυπος Τίτλος: Survivor

Γλώσσα: Αγγλικά

Του  Τζέιμς Μακ Τιγκ

Με τους  Μίλα Γιόβοβιτς, Ντίλαν Μακντέρμοτ, Πιρς Μπρόσναν, Έμα Τόμσον. Τζέιμς Νταρσί, Άντζελα Μπάσετ

ΠΛΟΚΗ

Μία αμερικανίδα ζει στο Λονδίνο ως απεσταλμένη του State Department . Όταν το γραφείο της δέχεται βομβιστική επίθεση αυτή είναι η μόνη επιζήσασα, παράλληλα όμως θεωρείται και ύποπτη για την τρομοκρατική ενέργεια. Ενώ η αστυνομία την αναζητά, η ίδια θα πρέπει να ανακαλύψει τους πραγματικούς ενόχους και να αποδείξει την αθωότητα της.

 5. Διακοπές στην Βενετία(Επανέκδοση)

Ρομαντικό δράμα  100′, Η.Π.Α  1955

Πρωτότυπος Τίτλος: Summertime

Γλώσσα: Αγγλικά

Του  Ντέιβιντ Λην

Με τους  Κάθριν Χέπμπορν, Ροσάνο Μπράτσι

Η Τζέιν Χάτσον (Κάθριν Χέπμπορν), μια κομψή και μεσήλικη γραμματέας από το Άκρον Οχάιο, φτάνει στη Βενετία για να κάνει τις διακοπές που χρόνια ονειρευόταν. Η Τζέιν είναι ανύπαντρη και μοναχική και παρά το γεγονός ότι της αρέσει η ανεξαρτησία της, φτάνοντας στην Ιταλία αισθάνεται τρομερή μοναξιά βλέποντας από μακριά τα ζευγάρια να απολαμβάνουν τις ομορφιές της ζωής κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Έτσι περιπλανιέται μόνη στα βενετσιάνικα σοκάκια έχοντας στο χέρι της μια κάμερα. Κάποια στιγμή συναντάει τυχαία σε μια καφετέρια στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, έναν ιδιοκτήτη μαγαζιού με αντίκες, τον Ρενάτο Ντε Ρόσι (Ροσάνο Μπράτσι) και του τραβάει την προσοχή. Οι δυο τους συναντιούνται ξανά στο μαγαζί του Ρενάτο και μεταξύ τους γεννιέται ο έρωτας. Οι δυο τους γνωρίζονται και η Τζέιν είναι έτοιμη να υποκύψει στο φλερτ του Ρενάτο, αλλά ανακαλύπτει ότι ο άνδρας αυτός είναι παντρεμένος.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Στην σύντομη ιστορία της 7ής τέχνης, δεν είναι και  λίγοι οι σκηνοθέτες παγκοσμίως, που χαρακτηρίστηκαν ως ιδιοφυίες , θρύλοι, χαράσσοντας διαρκώς νέους δρόμους και εισπράττοντας την αναγνώριση από τους θεατές και τους ειδικούς. Ο σερ Ντέιβιντ Λην βρίσκεται μέσα σε αυτό το πλήθος, αλλά και μέσα σε μια πολύ μικρή ομάδα δημιουργών( μεταξύ αυτών οι Μίλος Φόρμαν, Στανλεϊ Κιούμπρικ) , που τους χαρακτηρίζει η απουσία έστω μίας μεγάλης αποτυχίας, μιας εκτροπής, μιας ταινίας κατά πολύ κατώτερης, από την κλάση και την αξία τους.

“Οι  Διακοπές στην Βενετία” είναι η κινηματογραφική μεταφορά  του μυθιστορήματος  “  Η Ώρα του Κούκου” από τον γνωστό συγγραφέα Άρθουρ Λόρεντς.

Παρά το ότι ο Λην αφήνει το μυαλό του θεατή να χαλαρώσει, εξαιτίας πρώτον,  της αύρας που περιβάλλει το βενετσιάνικο τοπίο καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου και δεύτερον, της τυποποιημένης- σε θεωρητικό επίπεδο- ερωτικής περιπέτειας μεταξύ  της μοναχικής αμερικανίδας τουρίστριας Τζέιν και του αντικέρι Ρενάτο, τελικά, διατηρώντας το ίδιο μοτίβο, που κάποιους ίσως τους κουράσει, θα αναδείξει σαν μέγιστο ατού της ταινίας του, τον αυτοσεβασμό και την ανωτερότητα της ερωτευμένης  ηρωίδας του,  να αποδεχθεί ένα ειδύλλιο γεμάτο εμπόδια, που δεν μπορεί να έχει διάρκεια. Ως εκ τούτου, επιτυγχάνει -όχι εξολοκλήρου αλλά εν μέρει-, να αποκαθηλώσει κάποια από τα πολλά  ταμπού της εποχής(1955) για τον κοινωνικό ρόλο των γυναικών,  όπως ήταν βαθιά ριζωμένος και στο Χόλιγουντ. Βέβαια, αυτό το ερωτικό πάθος δεν μπορεί να συγκριθεί με το αντίστοιχο της Λόρα και του Δρ. Χάρβει στο αριστούργημα του Λην,  στην “Σύντομη Συνάντηση”, μια δεκαετία πιο πριν.

Η Κάθριν Χέπμπορν, μεσούσης της θριαμβευτικής της καριέρας, προσφέρει έναν μη θορυβώδη και πομπώδη  ρόλο, αλλά άρτιο σε όλα τα επίπεδα. Την βλέπουμε δυνατή και χαρούμενη , αλλά είναι ανασφαλής εσωτερικά, παγιδευμένη σε αντιφάσεις, μη εξαρτώμενη όμως από την ανδρική κυριαρχία, όσο κι αν τα φτερά του έρωτα,  την έσπρωξαν σε μια περίπλοκη σχέση.

Δύο υποψηφιότητες για τα Όσκαρ του 1956

Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ ΤΟΥ SCREENEYE

6. Ένα τραγούδι για τον Αργύρη ( Επανεκδοση)

 Ντοκιμαντέρ,  105′, Ελβετία/ Ελλάδα 2006

Πρωτότυπος Τίτλος:Ein Lied für Argyris

Γλώσσα: Ελληνικά/Γερμανικά

Του Στέφαν Χάουπτ

Με τους   Αργύρη Σφουντούρη, Χρυσούλα Τζάθα Σφουντούρη, Αστέρω Λιάσκου Σφουντούρη, Κονδυλία Σφουντούρη

ΠΛΟΚΗ

Μια ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου ενός ανθρώπου που σε ηλικία 4 ετών έχασε τους γονείς του στη σφαγή του Διστόμου, η πορεία του στο δρόμο της επιστήμης, αλλά και η συνειδητοποίηση  του ιστορικού χρέους που είχε για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων.

 ΚΡΙΤΙΚΗ

Εννέα χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, η ταινία « Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη» παρουσιάζεται ξανά στους κινηματογράφους, σε μια ευνοϊκή συγκυρία,  όπου επανατοποθετείται  στο πολιτικό προσκήνιο, το ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την χώρα μας,  καθιστώντας το φιλμ, ως ένα βαθμό επίκαιρο.
Οι σαδιστικές θηριωδίες των χιτλερικών στρατευμάτων στον νομό Βοιωτίας, κορυφώθηκαν στις 10 Ιουνίου του 1944, με τη δολοφονία 228 κατοίκων του Διστόμου, ανάμεσα τους 53 παιδία κάτω των 16 ετών, ως αντίποινα για την ενέδρα που τους έστησε ο ΕΛΑΣ.  Στους λιγοστούς επιζήσαντες αυτού του εγκλήματος και ο τετράχρονος τότε Αργύρης Σφουντούρης, που είδε τους Γερμανούς να σφάζουν τους γονείς του, μαζί με 30 συγγενικά του πρόσωπα.
Με το συγκεκριμένο  ντοκιμαντέρ, ο Ελβετός σκηνοθέτης Στέφαν Χάουπτ,  στόχευε αφενός να δημοσιοποιήσει  μια ακόμα σοκαριστική ιστορία-από τις δεκάδες που είδαν το φως της δημοσιότητας-, στις καταπατημένες περιοχές, από τα ένοπλα Ες Ες και αφετέρου να διεθνοποιήσει το αίτημα των θυμάτων των Ναζί και των ελληνικών κυβερνήσεων, για την αναγνώριση εμπράκτως, των εγκλημάτων που διαπράχθησαν  στην Ελλάδα από τους Γερμανούς, μέσα από τις συμφωνημένες, μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, πολεμικές επανορθώσεις, που για την Ελλάδα σήμερα υπολογίζονται σε 11 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο Στέφαν Χάουπτ εστιάζει -σχεδόν εξολοκλήρου- στο πρώτο κομμάτι, ίσως και δικαιολογημένα. Η διαδρομή ζωής  του 75χρόνου πια  Αργύρη Σφουντούρη δεν ήταν στάσιμη εξαιτίας των ψυχολογικών τραυμάτων της  παιδικής του ηλικίας, αντίθετα, ο σκηνοθέτης την δείχνει ως λαμπρή, καθοδηγούμενος από τις μνήμες,  να αναπτύσσει -μέσα στα χρόνια- ακτιβιστική δράση, σε υποβαθμισμένες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, να γράφει ποίηση, να μεταφράζει από τα ελληνικά στα γερμανικά Καβάφη, Ρίτσο και Σεφέρη, να σπουδάζει Αστροφυσική, να βρίσκεται στην  πρώτη γραμμή διεκδίκησης, όχι μόνο μιας γερμανικής συγγνώμης( την οποία βλέπουμε να  εκστομίζει δειλά ο γερμανός πρέσβης), αλλά κι ο ίδιος να διεκδικεί, να δοθούν στην Ελλάδα τα χρήματα που της αναλογούν, ως νομική και ηθική υποχρέωση των Γερμανών.
Από τη στιγμή που το επίκεντρο του έργου, στηρίζεται σε άγνωστα βιογραφικά γεγονότα ενός προσώπου , θα ήταν προτιμότερο να εξελισσόταν η πλοκή με  μια χωροχρονική σειρά, αντ’αυτού, ξεκινάει  από το 2006, έπειτα μας μεταφέρει στο 1944, πάει διαρκώς μπρος και πίσω, μέσα από θεματολογικά ανακατεμένες αφηγήσεις, του  ίδιου του Σφουντούρη, συγγενών του, του Μίκη Θεοδωράκη και μερικών ακόμα προσώπων, από την μακρόχρονη διαμονή του στην Ελβετία.
Ο Στέφαν Χάουπτ αποφεύγει να διεισδύσει στις ψυχικές διαταραχές, που εικάζουμε ότι προκλήθηκαν στον ήρωα μας,   από το συναισθηματικό και βιωματικό σοκ, αντικρίζοντας τις μαχαιριές στην κοιλία των γονέων του, με βγαλμένα έξω τα άντερά τους και με τους υπόλοιπους συγγενείς του να κείτονται νεκροί, μόνο ένα στιγμιαίο πέρασμα στο τέλος, υπονοεί αυτές τις διαταραχές.
Σίγουρα δεν πρόκειται για το φιλμ που θα μας κάνει σοφότερους για το ιστορικό της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, όμως το άγνωστο δράμα του Αργύρη Σφουντούρη είναι γροθιά στο στομάχι και δεν απέχει πολύ από αντίστοιχές ιστορίες μικρών αγοριών, έμμεσα ή άμεσα θύματα του χιτλερισμού, όπως οι εβραίοι  Σάλομον Πέρελ( ταινία «Europa» του  1990) και Λέοπολντ Σόχα( ταινία «Νικώντας το Σκοτάδι» του 2011).

Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ ΤΟΥ SCREENEYE

Κυκλοφορεί επίσης η 10η Μέρα του Βασίλη Μαζωμένου