Γράμμα από το Παρελθόν

Δράμα,Θρίλερ, 94′, Καναδάς 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: Remember

Του Ατόμ Εγκογιάν

Με τους  Κρίστοφερ Πλάμερ, Ντιν Νόρις, Μάρτιν Λαντάου,Γιόργκεν Πρόκνοφ, Μπρούνο Γκανζ, Πίτερ Ντακούνα, Σοφία Γουέλς, Τζέιμς Κέιντ

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Ο Ζεβ είναι Γερμανός που διαμένει στον Καναδά, σε οίκο ευγηρίας μαζί με τη γυναίκα του, τη Ρουθ και το φίλο του τον Μαξ. Η γυναίκα του πεθαίνει, μα ο Ζεβ ούτε που μπορεί να καταλάβει τι έγινε, έχοντας χρόνια άνοια. Τη μέρα της κηδείας, ο Μαξ θα του δώσει ένα γράμμα για να του υπενθυμίσει μια υπόσχεση που έδωσε στη σύζυγό του, το να βρει και να σκοτώσει τον Ρούντι Κουρλάντερ, ο οποίος ξεκλήρισε την οικογένεια του, στο Άουσβιτς. Ο Ζεβ δραπετεύει από το Ίδρυμα και ξεκινάει την αναζήτηση του ναζιστή δολοφόνου.

Στο « Γράμμα από το Παρελθόν», ο εμπνευστής του «Αραράτ» (μιας άλλης ταινίας που μιλάει για γενοκτονία), κάνει εδώ μια αξιοπρόσεκτη δουλειά- ίσως και πιο ισχυρή- η οποία διαθέτει εξαιρετικό θεατρικό mind game σενάριο, με απρόβλεπτη εξέλιξη, ξεκινά ως διδακτικό οικογενειακό έργο για τα γηρατειά και την άνοια, συνεχίζει σαν κωμικό road movie εκδίκησης και καταλήγει να γίνει τραγικό ψυχογράφημα για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, τα αντίποινα, αλλά και για τους δαίμονες, τις ενοχές κάποιων Ναζί.

Αναπάντεχη και ευχάριστη έκπληξη από τον βαλλόμενο πανταχόθεν Καναδοαρμένιο σκηνοθέτη Ατόμ Εγκογιάν( γιατί βαλλόμενος;δείτε το ΑΦΙΕΡΩΜΑ μας).

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς( όπως συνέβη στο διεθνή τύπο), πως ο Ατόμ Εγκογίαν υιοθετεί την υφή του «Memento» του Κρίστοφερ Νόλαν, δηλαδή το σκηνικό με τη μνήμη και τη ρεβάνς. Η αφηγηματική δομή στο « Γράμμα από το Παρελθόν», μπορεί να μοιάζει, μα δεν ταυτίζεται. Το έργο ουσιαστικά χωρίζεται σε τρία μέρη, από το δεύτερο και μετά αυτό που κυριαρχεί είναι η τεχνική του μυστηρίου και του κλιμακούμενου σασπένς,ένα τρικ επιμήκυνσης της χρονικής διάρκειας του έργου, το οποίο ίσως θεωρηθεί κινηματογραφικό τέχνασμα, μας κρατάει όμως κολλημένους στην οθόνη και μας αποζημιώνει με ποικίλα ερεθίσματα, από την φιλευσπλαχνία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του ναζισμού, ακόμα και με σύγχρονα ζητήματα- που απασχολούν τους Αμερικάνους-όπως είναι η οπλοκατοχή.

Ο Κρίστοφερ Πλάμερ( επιλέγεται για δεύτερη φορά από τον Εγκογιάν μετά το «Αραράτ« του 2002) δεν χρειάζεται να μεταμορφωθεί σε υπερήλικα. Κουβαλάει στην πλάτη 86 χρόνια, εδώ, από τη μια κρατάει το μπαστουνάκι και από την άλλη το πιστολάκι… για αρχάριους-αλλά μόνο αρχάριος δεν είναι- κυριευμένος από Αλτσχάιμερ, 60 χρόνια μετά, επιθυμεί διακαώς να “πάρει το αίμα του πίσω”. Θα το πάρει ή θα αυτοκαταστραφεί; Ο Εγκογιάν στοχεύει διάνα. Η μαεστρική παρουσία του οσκαρικού Πλάμερ ( Beginners 2010) επικαλύπτει τα παιδιαρίσματα και κάποιες σκηνές που είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά ( όπως επί παραδείγματι οι τόσες πολλές αναζητήσεις και συμπτώσεις Γερμανών με την ίδια ηλικία και το ίδιο ονοματεπώνυμο , που ζουν στις Η.Π.Α), ο ευσταλής και κομψός πρωταγωνιστής, είναι αρχικά γλυκός, ευσυγκίνητος, αργότερα παθιασμένος και επίμονος, είναι λογικό που η κάμερα δεν τον αφήνει ούτε στιγμή εκτός πλάνου και το γεγονός αυτό συμβάλει τα μέγιστα στην επιτυχία αυτής της ταινίας.

« Γράμμα από το Παρελθόν» από 12 Μαΐου στους κινηματογράφους σε διανομή Σπέντζος/Seven