Η Κουζίνα
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης,
Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του σπουδαίου συγγραφέα Άρνολντ Γουέσκερ, η ταινία «Η Κουζίνα» του Μεξικανού σκηνοθέτη Αλόνσο Ρουιζπαλασίος- η οποία διαγωνίστηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βερολίνου- διαθέτει ταχύτητα, φαντεζί σκηνοθεσία, γνώριμα αλλά επίκαιρα μηνύματα, μα και έντονο το στοιχείο της υπερβολής.
Ο Ρουιζπαλασίος επιλέγει να αναδείξει τα γνωστά, αλλά διαχρονικά ζητήματα του έργου, με έναν ιδιαίτερα δυναμικό και φανταχτερό τρόπο.
Η σκηνοθεσία του, χαρακτηρίζεται από τα μακρόσυρτα μονοπλάνα και τις γκροτέσκες καταστάσεις, που προκαλούν τόσο το γέλιο όσο και τη δυσφορία.
Ο ρυθμός της ταινίας είναι φρενήρης, με τις σκηνές να εξελίσσονται γρήγορα, σχεδόν αποπνικτικά, αντικατοπτρίζοντας την ατμόσφαιρα του υπόγειου εστιατορίου, όπου εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου η δράση.
Οι μοναδικές στιγμές που αναβλύζουν, η εσωτερική γαλήνη και το υποκριτικό βάθος, εμφανίζονται μέσα από την παρουσία της Ρούνι Μάρα. Η βραβευμένη ηθοποιός, δίνει μια υποδειγματική ερμηνεία στον ρόλο της Τζούλια, της νεαρής σεφ που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας προσωπικής κρίσης. Αντίθετα, οι υπόλοιπες ερμηνείες ακροβατούν στα όρια της υπερβολής, κάτι που φαίνεται να είναι σκηνοθετική επιλογή, καθώς υπογραμμίζουν τη θεατρική προέλευση του έργου.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες- όπως ο Πέδρο( Ραούλ Μπριόνες), ένας Μεξικανός μετανάστης χωρίς χαρτιά- ενσαρκώνουν το συλλογικό άγχος και τις προσδοκίες των μεταναστών, που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, αλλά συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Η ερωτική σχέση του Πέδρο με την Τζούλια και η εγκυμοσύνη που προκύπτει από αυτήν, δίνει στο φιλμ, μια πιο προσωπική και ανθρώπινη διάσταση.
Το έργο διαδραματίζεται στο υπόγειο ενός εστιατορίου της Νέας Υόρκης. Οι εργαζόμενοι ως επί το πλείστον είναι Μεξικανοί, που προσλαμβάνονται χωρίς άδεια παραμονής. Οι άντρες μαγειρεύουν και οι γυναίκες σερβίρουν. Ο Πέδρο ανήκει στην ομάδα των Μεξικανών που δεν έχουν τα απαραίτητα χαρτιά διαμονής και η Τζούλια είναι Αμερικανίδα, νεαρή σεφ.
Ο Πέδρο την έχει βάλει στο μάτι και την κοιτάει επίμονα για καιρό. Η Τζούλια θα ενδώσει στο φλερτ και γρήγορα από τον Πέδρο μένει έγκυος. Την απασχολεί, το εάν θα κρατήσει το παιδί ή θα προχωρήσει σε έκτρωση. Την ίδια περίοδο, ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ισχυρίζεται ότι έχουν κάνει φτερά αρκετά χρήματα και ζητάει να γίνει έρευνα.
Η ταινία εγείρει καίρια ζητήματα, όπως η εκμετάλλευση του φθηνού εργατικού δυναμικού, ο ρατσισμός και οι ταξικές ανισότητες. Παράλληλα, εξετάζει τη θέση των μεταναστών στις σύγχρονες κοινωνίες, την ευαλωτότητα των γυναικών και τη σύγκρουση ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό.
Ωστόσο, ενώ τα θέματα είναι σημαντικά, η μέθοδος του Ρουιζπαλασίος, υπερκαλύπτει το περιεχόμενό. Η υπερβολή – στις καταστάσεις, στη σκηνοθεσία, ακόμα και στους ίδιους τους χαρακτήρες – υπονομεύει εν μέρει τη σοβαρότητα των ζητημάτων, μετατρέποντας τα, σε φανταχτερή, σχεδόν χαοτική επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας.
Είναι ένα φιλμ που θα διχάσει. Άλλοι θα το δουν ως αριστοτεχνικό έργο τέχνης
και άλλοι – όπως εμείς- ως ένα υπερβολικό στην προσέγγισή του κινηματογραφικό έργο, που ενώ είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει η επίκαιρη θεματολογία του ,
κατέστη πρωταγωνιστής, ο ίδιος ο σκηνοθέτης του.
Η Κουζίνα από την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους