La La Land
Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης
Ανάμεσα στις τρομπέτες, στα σαξόφωνα, στα κοντραμπάσα, στα τρομπόνια, στις ακροάσεις, στους μονολόγους, στις κριτικές επιτροπές, ο ντραμίστας και σκηνοθέτης Ντάμιεν Σαζέλ ( θυμηθείτε το Whiplash), επινοεί μια απλή μονοσέλιδη ρομαντική ιστορία, μιας αβάν- γκαρντ νοσταλγικής αισθητικής, γυρίζει την ταινία όπως τόν παλιο καλό καιρό, με φιλμ και τη διαμορφώνει σε μιούζικαλ συναρπαστικό , πάνω στα αμέτρητα διαμαντάκια του καλλιτεχνικού στερεώματος.
Ένας ιδεολόγος πιανίστας της τζαζ και μια εκκολαπτόμενη, γεμάτη αισιοδοξία ηθοποιός- άγνωστοι μεταξύ αγνώστων-, έρχονται κοντά και γίνονται η έμπνευσή του. Εξερευνά τα όνειρά τους, τον ιδεαλισμό τους, τους συμβιβασμούς τους, τα όρια τους, εν τέλει την κατάληξη του έρωτά τους, σε ένα σύμπαν ανελέητα ανταγωνιστικό και αδιέξοδο, λόγω της έλλειψης ευκαιριών. Που αλλού, στη γη των ονείρων, στο Λος Άντζελες, εξ ου και ο παιχνιδιάρικος τίτλος.
Ο Σαζέλ σφυρηλατεί το κινηματογραφικό του κάδρο με δυναμική χορογραφία και με μια επιτυχημένη πανδαισία χρωμάτων, γήινων και παστέλ αποχρώσεων ,χρωματίζει μέχρι τον ουρανό και τα αστέρια, ζωγραφίζει ακόμα και τα σκηνικά, όπως τότε, στο σινεμά του ’50. Είναι ένας ακόμη κομψός τρόπος να τιμήσει τα σπουδαία μιούζικαλ του παρελθόντος, όπως επί παραδείγματι, το «Singin’ in the Rain» και το «West Side Story». Υπάρχουν στιγμές, που οι Ράιαν Γκόσλινγκ-Έμμα Στόουν, μας θυμίζουν τον Σινάτρα, τον Μπέιμέρ, την Νάταλι Γουντ, την Ολίβια Νιούτον. Το σάουντρακ είναι ο ακρογωνιαίας του λίθος, ενίοτε δυναμικό, ενίοτε υποτονικό, ουκ ολίγες φορές επενδύει σε αυτό, ακόμα και για να καλύψει τις σεναριακές αδυναμίες της ταινίας. Ένας συνδυασμός τραγουδιού και πρόζας, τον οποίο προβάλλει κάπως παρατραβηγμένα, στο μέρος εκείνο, με τους πρωταγωνιστές να παρασύρονται -μεταφορικά και κυριολεκτικά- από τα «φτερά του έρωτα».
Ας μην αναφερθούμε στη φορτισμένη τελευταία σκηνή, μα σε μια υπέροχη άλλη, με τον Σεμπάστιαν (Γκόσλινγκ)να αρπάζει μια ηλικιωμένη γυναίκα και να χορεύουν μαζί, το «City of Stars», κάτω από τα αγριεμένα μάτια του άντρα της.
Το έργο χωρίζεται στις τέσσερις εποχές, ξεκινάει χειμώνα, ολοκληρώνεται χειμώνα, στον ίδιο χώρο σε διαφορετικό χρόνο.
Η έναρξη της ταινίας, δηλαδή τα πρώτα πέντε της λεπτά( φόρος τιμής στις ταινίες Grease και Weekend), μα και αργότερα, όταν οι παράλληλοι δρόμοι των δύο ηρώων, θα γίνουν ένας, αποτελεί μάθημα, σε σχολή σκηνοθεσίας. Ο Ντάμιεν Σαζέλ μεταφέρει τη μαγιά των δασκάλων του και προσθέτει και τη δική του φαντασία, σε ένα αποτέλεσμα, προπομπός για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Αντιμετωπίζει τα δύο πρόσωπα, ως ίσος προς ίσον, αποφεύγει την παγίδα μιας μετατόπισης του ενδιαφέροντος, σε έναν από τους δύο, όπως έχουμε δει να συμβαίνει συχνά . Υποθετικά μιλώντας, αν τους δύο ρόλους, τους έδινε σε πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι ικανοποιητικό. Εδώ όμως οι ερμηνείες είναι μεγάλης κλάσης, από τους δύο γνωστούς αστέρες. Ιδίως η Στόουν, μεταμορφώνεται από ένα ονειροπόλο κορίτσι με έλλειψη αυτοπεποίθησης, σε μια γυναίκα χωρίς ψευδαισθήσεις και ο φακός του, αποτυπώνει ξεκάθαρα την αλλαγή αυτή…θα την δούμε να γίνεται και πάλι παιδί, όταν το βλέμμα της μαγνητίζεται και η καρδιά της ξέφρενα θα χτυπά, από το σκίρτημα του έρωτα.
Προσθέτουμε το έργο αυτό, ανάμεσα στις πιο φωτεινές στιγμές του ρομαντικού σινεμά και του μιούζικαλ.
“La La Land” από 22 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους σε διανομή Odeon
RELATED ARTICLES
-
-
Perfect Days
21/02/2024, 18:08 -
-
Οι Τελευταίες Αναρτήσεις
-
28/02/2024, 23:31 Άκουσέ με
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να επικοινωνήσω
Διαβάστε Περισσότερα... -
21/02/2024, 18:08 Perfect Days
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Ποιητή των δρόμων» τον αποκαλούσαν οι
Διαβάστε Περισσότερα... -
20/02/2024, 15:04 O ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι ζητάει modus vivendi στη Μέση Ανατολή. «Η Άντρεα Παίρνει Διαζύγιο» ξεχωρίζει στο Πανόραμα
Ανταπόκριση-κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Το κινηματογραφικό
Διαβάστε Περισσότερα... -
18/02/2024, 03:55 74 Μπερλινάλε: Στο προσκήνιο η τραγική ιστορία της Χίλντε Κόπι, η μεταφυσική Arcadia και η Παλαιστίνη
Ανταπόκριση και κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 15:34 « Το Αγαπημένο μου Κέικ». Το ιρανικό σινεμά εξακολουθεί και στην Μπερλινάλε να συγκλονίζει
Κριτική από Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Έξοχη αναπαράσταση των ανθρώπινων
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 03:37 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου: « All the Long Nights» & «Η Κουζίνα»
Κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Η ιαπωνική
Διαβάστε Περισσότερα...