01
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 174 Views

Τραγούδι Χωρίς Όνομα

Cancion-Sin-Nombre_site

tragoudixwrisonoma

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές,  ήταν στη Λατινική Αμερική το εμπόριο νεογνών και μικρών παιδιών. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι εξακολουθεί να  είναι μάστιγα στον Τρίτο Κόσμο αλλά φαίνεται να  είναι  και του ανεπτυγμένου ευρωπαϊκού κόσμου. Κάποτε δρούσε σχεδόν φανερά, ενώ στις μέρες μας υπόγεια. Το  εμπόριο παιδιών ήταν και είναι μία επιχείρηση τεραστίων διαστάσεων.

Μας το υπενθύμισε η εξαιρετική ταινία “ Ράμματα”, έργο που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ της Αθήνας, “Νύχτες Πρεμιέρας”, για το τι συνέβαινε στη Σερβία  για πολλά χρόνια .

Η Περουβιανή σκηνοθέτις Μελίνα Λεόν, άκουσε  από τον πατέρα της ζοφερές ιστορίες,  από την έρευνα που ο ίδιος είχε διεξάγει ως δημοσιογράφος στη Λίμα, για τα κυκλώματα γιατρών, νοσηλευτών και δημόσιων λειτουργών, που δρούσαν ανενόχλητα τη δεκαετία του ‘80, καθιστώντας το Περού, την πρώτη χώρα παγκοσμίως, στο baby-trafficking. Τα κυκλώματα, εκμεταλλεύονταν τις γυναίκες που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, γυναίκες άπορες,  από τις πολυάριθμες φυλές ιθαγενών του Περού. Το δέλεαρ, ήταν οι δωρεάν τοκετοί. Μία τακτική που ακολουθούσαν και ιδιωτικές κλινικές. Το κύκλωμα,  μετά τη γέννα, αστραπιαία απομάκρυνε τα βρέφη από το μαιευτήριο , για να καταλήξουν  σε ζευγάρια Αμερικανών και Ευρωπαίων , έναντι αδράς αμοιβής. Το 1990, μέσω παράνομων διαδικασιών , περίπου 500 ζευγάρια από τις Η.Π.Α υιοθέτησαν παιδιά.

1988: Η εγκυμονούσα Χεορχίνα -η οποία κατάγεται από μια φυλή μιγάδων- ζει σε έναν οικισμό κοντά στην πρωτεύουσα(Λίμα).  Θα πάει μόνη της στην κλινική-παγίδα κι εκεί, ξεκινάει ο εφιάλτης. Το κλάμα της  για την κόρη της που οι ιθύνοντες της κλινικής θα  απάγουν  , λυγίζει πέτρες.
Η μόνη της ελπίδα είναι ο δημοσιογράφος Πέδρο Κάμπο, ο οποίος θα προσπαθήσει να διαλευκάνει την υπόθεση.

Η Περουβιανή σκηνοθέτις Μελίνα Λεόν, πέραν της πατρικής αφήγησης, υιοθετεί τεχνικά τη φόρμα του Πάβελ Παβλικόφσκι από την ταινία του “ Ida”.
Τουτέστιν, παραδοσιακή αναλογία διαστάσεων 4:3 και ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Η πρωταγωνίστριά της δε, η Πάμελα Μεντόζα, είναι κλώνος της ηθοποιού Γιαλίτσα Απαρίσιο από την ταινία “Ρόμα” . Όλα θυμίζουν ” Ρόμα”.
Μα και η στιγμή της γέννας, έχει παραπλήσιες ομοιότητες,  με  ανάλογη σκηνή από την   καταπληκτική ταινία του Μεξικανού Αλφόνσο Κουαρόν.
Όπως και στο Μεξικό έτσι και στου Περού, ένας  βρόμικος πόλεμος βρίσκεται εν εξελίξει τη δεκαετία του ‘80, με τη δεξιά κυβέρνηση του Γκαρσία να “εξαφανίζει” εκατοντάδες μέλη της αντάρτικής οργάνωσης “ Φωτεινό Μονοπάτι” , σε έναν αμυδρό -αλλά ξεκάθαρα εύστοχο- παραλληλισμό της Λεόν για τις δολοφονικές ενέδρες των ανταρτών από τη μια, τις  εξαφανίσεις αντιφρονούντων και βρεφών  από την άλλη.
Η  Περουβιανή μουσική παράδοση είναι ανεξάντλητη. Στο έργο,  οι ήχοι από  φλάουτα,  σαξόφωνα αλλά κι από κάθε λογής παραδοσιακό όργανο,δημιουργούν ονειρικές συνθέσεις και ο τίτλος  αποκτά την αξία που του αρμόζει.
Ίσως, το ομόφυλο ειδύλλιο ανάμεσα στον δημοσιογράφο και σε έναν νεαρό θεατράνθρωπο, να ήταν η σεναριακή υπερβολή της ταινίας, η οποία  απέσπασε βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2019.

RELATED ARTICLES

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top