Bones and All

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Αποτελεί « γεγονός», κάθε νέα ταινία του ιταλού σκηνοθέτη Λούκα Γκουαντανίνο.

Αποκτά δημοσιότητα, συζητείται και τελικά,

είτε  επιβεβαιώνει πανηγυρικά τις προσδοκίες είτε  απογοητεύει και τις διαψεύδει.

Η κινηματογραφική του σταδιοδρομία, από το ξεκίνημά της, έχει ακραία σκαμπανεβάσματα.

Στο Φεστιβάλ Βενετίας  του 1999, η αριστοτεχνική  εξερεύνηση ενός εγκλήματος  στο ημί-ντοκιμαντέρ « The Protagonists», με την Τίλντα Σουίντον  να μαγεύει στον κεντρικό ρόλο,  κατατάχθηκε από εμάς  τους κριτικούς , ως μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και ο σκηνοθέτης της,  ένα από  τα μεγαλύτερα  ταλέντα του παγκόσμιου σινεμά.  Δικαίως.

 Έξι χρόνια αργότερα, όταν ο Γκουαντανίνο  σκηνοθετεί το εφηβικό ερωτικό δράμα  « Melissa P», οι ίδιοι που τον επαινούσαμε, τον ρίχνουμε στην πυρά. Δικαίως.

Επανερχόμαστε  θριαμβευτικά το 2009 , όταν καθοδηγεί το εξαιρετικό  δράμα εποχής « Είμαι ο Έρωτας», τον επαινούμε και   το 2018 για το « Call me by your name» και στο μεσοδιάστημα, οι υπόλοιπές του δημιουργίες, σχεδόν όλες, είναι είτε άνισες (Suspiria), είτε αδιάφορες ( Κάτω από τον Ήλιο).

Το «Bones and All», στηρίζεται πάνω στο ομώνυμο  βιβλίο της Camille DeAngelis.

Κουβαλάει πολλά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του «Suspiria», ως προς τα εμβόλιμα κομμάτια  σουρεαλισμού του, αλλά η φόρμα του «Bones and All»

παραμένει ρεαλιστική  και  τα διάσπαρτα μέρη   σαρκοβόρας  αισθητικής , τροφοδοτούν τις αντιαισθητικές-ακραίες  σκηνές, χωρίς να προσδίδουν κάποια εξήγηση.

Βλέπουμε τους  ανθρωποφάγους ήρωες του έργου,  να είναι γεμάτοι  αίματα στα χείλη, άξαφνα να   κατασπαράσσουν και να τρώνε από ένα δάχτυλο, μέχρι  να σκύβουν πάνω  στην ζωντανή ή νεκρή ανθρώπινη σάρκα  και να επιδίδονται σε ό,τι το ένστικτο και η επιθυμία τους επιτάσσει.

Δεν είναι όμως και  μια  ταινία τρόμου, από την αρχή μέχρι το τέλος,  ούτε  το μοτίβο είναι σχεδόν προκαθορισμένο.

Είναι και ταινία τρόμου , που  δεν της αξίζει να είναι,

είναι ταινία δρόμου,  που της αξίζει και με το παραπάνω να είναι.

Θυμίζει  στην αρτιότητα της  φωτογραφίας της ,  της μουσική της επένδυσης , των ερμηνειών και της ατμόσφαιρας,

το Παρίσι-Τέξας του Βέντερς,  χωρίς να το αντιγράφει.

 Και πως θα μπορούσε να το αντιγράψει,

όταν η υπόθεση στην ταινία του Γκουαντανίνο, στηρίζεται σε πρόσωπα που οσφραίνονται τους όμοιους τους   αιμοβόρους αμερικανούς πολίτες.

Βέβαια, υπάρχει και μια γυναικεία παρουσία, απομονωμένη, μακριά από το παιδί της, όπως και στην ταινία Παρίσι- Τέξας.

Το « Bones and All «, είναι  και μια απλοϊκή ρομαντική ταινία,  για τους έρωτες στην εφηβεία.

Ο Γκουαντανίνο , προκαλεί σύγχυση ως προς  το νόημα της ταινίας, από τη στιγμή που το βασικό χαρακτηριστικό των ηρώων του, είναι  η ανθρωποφαγία τους.

Την ανθρωποφαγία με τη σκηνοθετική του ματιά δεν την κατακρίνει. Αντιθέτως, ακόμα και με το καταπληκτικό και προσεγμένο του σάουντρακ , δημιουργεί πρωτίστως  για τους δύο βασικούς του ήρωες , την  Μάρεν .και τον Λι,    αισθήματα συμπάθειας.

 Τη θεωρεί ίσως και φυσιολογική, στη λογική κάποιων ,  που ισχυρίζονται επί παραδείγματι  για την παιδεραστία , ότι οι παιδεραστές είναι άρρωστοι,  άρα κι εν δυνάμει αθώοι. Ο Γκουαντανίνο βλέπει τους ήρωες  του, μέσα από έναν παρόμοιο φακό, ο οποίος ,

από εμάς είναι καταδικαστέος.

Διερωτόμαστε,  εάν το δέλεαρ της πρόκλησης, είναι τόσο ισχυρό, ούτως ώστε  να οδηγήσει το δημιουργό, να ασχοληθεί μονάχα με την πρόκληση, χωρίς οποιοδήποτε άλλο φιλοσοφικό, κοινωνικό ή πολιτικό υπόβαθρο να σιγοβράζει.

Και να επιθυμούσε να σιγοβράζει, δεν τον επιτυγχάνει.

 Βρισκόμαστε στην Αμερική του ’80, της νέας δεξιάς, της προώθησης με κάθε τρόπο, της ευτυχίας  διαμέσου του χρήματος και του κοινωνικού στάτους.

Εάν,  ο Γκουατανίνο, άφηνε κατά μέρος την ρεαλιστική βαμπιρίστικη λογική και προσέφερε ρεαλισμό με αλληγορία,

τότε το έργο θα το αντικρίζαμε θετικά, από τη στιγμή που τα επί μέρους του κομμάτια, είναι άρτια δουλεμένα.

Ο Τιμοτέ Σαλαμέ, αποδεικνύει, ότι με τον Γκουαντανίνο σκηνοθέτη ,

μπορεί να απελευθερώσει την  ευρεία γκάμα των δυνατοτήτων του. Η αφροαμερικανίδα  νεαρή ηθοποιός Τέιλορ Ράσελ . στάθηκε πλάι στον Σαλαμέ, ισάξια, όμως τις εντυπώσεις, απόλυτα κέρδισε η γκεστ εμφάνιση του Μαρκ Ράιλανς  στο ρόλο  του ανθρωποφάγου  Σάλι.

Στην ταινία,  ρόλο έχει και ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν.

“Bones and All “από την Πέμπτη 24/11 στους κινηματογράφους