Ο Δικαστής

Δράμα, 141′, Η.Π.Α 2014

Πρωτότυπος Τίτλος: The Judge

Του Ντέιβιντ Ντόμπκιν

Με τους  Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Βέρα Φαρμίγκα, Βίνσεντ Ντ’Ονόφριο, Τζέρεμι Στρόνγκ, Μπίλι Μπόμπ Θόρντον

Ο Χανκ Πάλμερ (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ) είναι δικηγόρος, είναι επιτυχημένος, είναι πλούσιος. Οι επαγγελματικές του φιλοδοξίες και η εργασιομανία του διαταράσσουν την προσωπική του ζωή, παραμελώντας  γυναίκα και κόρη . Ενώ έχει να διαχειριστεί την «εκδίκηση» της συζύγου του , πληροφορείται για τον θάνατο της μητέρας του. Τα αφήνει όλα πίσω και σπεύδει για την κηδεία, από τη Νέα Υόρκη στην μακρινή Ιντιάνα, στον τόπο καταγωγής του.

Η συνάντηση με τα δυο του αδέλφια δεν κρύβει -προς το παρόν- κάποια έκπληξη, ο θεατής όμως θα αντιληφθεί μια ανεξήγητη ψυχρότητα μεταξύ  πατέρα και γιου. Ο πατέρας ονόματι Τζόζεφ Πάλμερ (Ρόμπερτ Ντιβάλ), δικαστής για πάνω από 40 χρόνια, αντιμετωπίζει τον Χανκ σαν να είναι ξένος. Ενώ το μυστήριο για αυτή την απόσταση πλανάται στην ατμόσφαιρα ,ο νεαρός δικηγόρος  βρίσκεται μπροστά σε ένα αναπάντεχο γεγονός, στις κατηγορίες που προσάπτουν οι αρχές για την εμπλοκή του πατέρα του σε  αυτοκινητιστικό ατύχημα ,που στοίχισε τη ζωή σε πρώην κατάδικο, υπόθεση που κάποτε χειρίστηκε ο ίδιος ο  Τζόζεφ Πάλμερ. Ο πεισματάρης πατέρας αρχικά αρνείται να αναθέσει στον γιο του την υπεράσπιση του , τελικά θα ενδώσει ,  και το κουβάρι του σκοτεινού οικογενειακού παρελθόντος θα ξετυλιχθεί πλήρως,  ενίοτε συμβατικά αλλά και με ενδιαφέρουσες σεναριακές και σκηνοθετικές ανατροπές.

Ο  Ντέιβιντ Ντόμπκιν φαίνεται να παίζει στα δάχτυλα τις δικαστικές ταινίες, που σημάδεψαν το αμερικανικό σινεμά. Ο « Δικαστής»  θα μας  τις επαναφέρει στην μνήμη, με τρόπο που να  μην μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο σκηνοθέτης τις αντιγράφει. Από την « Ετυμηγορία» του 1982 μέχρι τους « Ενόρκους» του 2004, ο Ντόμπκιν αναπλάθει τις ιστορίες,  τους γνώριμους χαρακτήρες, και τους στερεοτυπικούς κώδικες του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους, κουβαλώντας και τη δική του ταυτότητα. Το σενάριο παρότι  κινείται μέσα στα αγαπημένα μονοπάτια των Αμερικανών, δηλαδή είναι ένα ρεαλιστικό οικογενειακό δράμα, παιδικών τραυμάτων, γονικής αποξένωσης και κρυμμένων μυστικών, όλα αυτά φωτίζονται σε γενικές γραμμές επιτυχημένα, με  σταδιακή κορύφωση της ηθικής πάλης των δύο κεντρικών ηρώων, οδηγούμενοι στην λύτρωση, χωρίς τις υπερβολές και την ανούσια υστερία της ταινίας « Αύγουστος», που είδαμε πρόσφατα. Παράλληλα, η πλοκή δεν επικαλύπτεται από την αρένα της δικαστικής αίθουσας -που τόσο πολύ λατρεύουν οι σκηνοθέτες- ούτε από τις ερμηνείες των κινηματογραφικών αστέρων, που  πρωταγωνιστούν. Βέβαια με την καταλυτική τους παρουσία, περιορίζουν τις γκρίνιες και τις μεμψιμοιρίες, ότι… “από κάπου  το έργο το έχουμε ξαναδεί”. Οσκαρική ερμηνεία από τον ζωντανό θρύλο, τον 83χρόνο Ρόμπερτ Ντιβάλ( Ο Νονός, Αποκάλυψη Τώρα) , σε έναν αρμονικά συνθεμένο ρόλο, που διαρκώς προκαλεί στο κοινό αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα για το πρόσωπο του -και αντιπάθειας και  συμπάθειας- όπως ακριβώς έπλασε τον ρόλο του ο Τζακ Νίκολσον στο «Ζήτημα Τιμής».

Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ με τόσα πολλά μπλογκμπάστερς στην πλάτη του (Σέρλοκ Χόλς, Iron Man) διατηρεί κι εδώ μια παρόμοια χαλαρότητα, πάρα ταύτα στις κρίσιμες στιγμές του έργου(ιδίως στις τελευταίες σκηνές) μεταμορφώνεται, δείχνοντας την πλούσια υποκριτική του γκάμα, που τον οδήγησε κατά το παρελθόν σε σημαντικές διακρίσεις.

Αχρείαστο και δεν συμβάλει στην εξέλιξη της υπόθεσης το εμβόλιμο-κλισέ love story του Χανκ   με τον παλιό του έρωτα, την Σαμάνθα( Βέρα Φαρμίγκα), όπως και η πασπαρτού -στο τέλος- μουσική του τραγουδιού Scientist από τους Coldplay.

Αισθητή και παιχνιδιάρικη -αν και μικρής διάρκειας, με περιορισμένες ατάκες- η παρουσία του Μπιλι Μπομπ Θόρντον, ως ο δικηγόρος υπεράσπισης της οικογένειας του θύματος, που διαρκώς τσιγκλάει τον νεαρό μας ήρωα, θυμίζοντας  τον αντίστοιχο ρόλο του Κέβιν Σπέισι στο «A time to kill» του 1996.

“Ο Δικαστής” από 23/10 στους κινηματογράφους σε διανομή Village