Η Πριγκίπισσα της Αιγύπτου

Δράμα, 90′ Φιλανδία 2013, Γλώσσα: Φιλανδικά

του

Γιαν Φόρστρομ

Ο φόβος για τον « ξένο» τον αλλόθρησκο, τον «διαφορετικό»,  αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ότι αγγίζει και τους λαούς με παράδοση στην ελευθερία της σκέψης, της ανοχής και του θρησκευτικού πλουραλισμού. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Φιλανδός σκηνοθέτης Γιαν Φόρστρομ ξεσκεπάζει τις ξενοφοβικές αντιλήψεις που επικρατούν στη χώρα του, προσδίδοντας μια ανεπανάληπτη κινηματογραφική διάσταση, σε ένα πραγματικό περιστατικό που έτυχε να μάθει καθώς ξεφύλλιζε μια τοπική εφημερίδα.

Ο  Φόρστρομ με το έργο αυτό θα κερδίσει την παγκόσμια προσοχή καθώς θα αποκαλύψει πλήρως ένα κομμάτι των ανθρώπινων εγωιστικών πεποιθήσεων μέσα από ένα  πολυεπίπεδο οικογενειακό δράμα ,μιας ανύπαντρης μητέρας,  σε ένα τετ α τετ με τον Ιρανό πατέρα του παιδιού της.

Η ταινία ανοίγει με τη σκηνή που απεικονίζει την μητέρα με τρυφερότητα να κοιτάζει  το νεογέννητο παιδί  της. Η αίσθηση της ασφάλειας που συνδέεται με αυτή τη μοναδική εικόνα σύντομα μετατρέπεται για την ηρωίδα σε αγχωτική κατάσταση.

Ο σκηνοθέτης θα μας παρασύρει (όπως ο Μίχαελ Χάνεκε με τον « Κρυμμένο») σε μια ατμόσφαιρα εσωτερικού τρόμου, με το κοινό αρχικά  να αδυνατεί να αντιληφθεί από πού πηγάζει αυτή η αόρατη απειλή. Το σπίτι της Μάρτζα είναι βρώμικο κι ακατάστατο, είναι όμως το μέρος της  ψυχικής της γαλήνης, αλλά  έξω από αυτό φαίνεται το τοπίο να είναι εχθρικό κι απρόβλεπτο. Ο κίνδυνος προέρχεται θεωρητικά από τον μουσουλμάνο πρώην σύντροφος της, ο οποίος ψάχνει ένα σημείο επαφής  με την κόρη του (στην ηλικία των 7 πια),  αλλά για την 25χρονη γυναίκα  είναι ανεπιθύμητος και ταυτόχρονα μια εν δυνάμει απειλεί για την ηθική διαπαιδαγώγηση του παιδιού της. Η Μάρτζα θα πει ψέματα στη κόρη της για την τύχη του πατέρα της σε ένα λογοπαίγνιο που εξηγεί και τον τίτλο της ταινίας. Η νεαρή πρωταγωνίστρια βυθισμένη στις εμμονές και στην παράνοια της θα  χάσει την αυτοκυριαρχία της και θα οδηγηθεί εκτός ελέγχου.

Το φιλμ από ένα σημείο και μετά θυμίζει θρίλερ, αλλά η ουσία δεν βρίσκεται ακριβώς σ’αυτό.

Ο  Φόρστρομ το βλέπει σκωπτικά-αλληγορικά. Προβάλλει περίτεχνα ένα κομμάτι της γονικής συμπεριφοράς στη χώρα του, με τα παιδικά ερεθίσματα να φιλτράρονται με τον δεσποτικό τρόπο που η οικογένεια επιθυμεί αλλά και με ότι επιτάσσουν οι κοινωνικές νόρμες. Από την άλλη, ενώ η  ηρωίδα του είναι επιθετική και  δείχνει να στροβιλίζεται από συναισθήματα μίσους και προκατάληψης, ο σκηνοθέτης έξυπνα την απενοχοποιεί. Η Μάρτζα είναι ένα πρόσωπο υπερβολικά ευάλωτο και καλοπροαίρετο, χωρίς όμως να  μπορεί να βρει ισορροπημένες απαντήσεις στα προσωπικά της αδιέξοδα. Για να τα αντιμετωπίσει  καταφεύγει να πει ψέματα  στο παιδί της, στον πρώην σύντροφο της  και στους συναδέλφους της. Στηρίζεται  πάνω σε σπασμωδικές κινήσεις που δείχνουν άγνοια, υιοθετώντας τις στρεβλές και παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις στην Φιλανδία, (θα λέγαμε και στην Ελλάδα βεβαίως) που είναι έντονα μισαλλόδοξες και ετεροφοβικές. Ο τρόπος που γυρίζεται το έργο είναι πέρα για πέρα εντυπωσιακός, αφήνοντας τον θεατή να σχηματίσει τις δικές του απόψεις σχετικά με την πορεία των γεγονότων και να κατανοήσει όλες τις ακραίες αντιδράσεις.

Συμμετοχήστο Helsinki IFF – Love & Anarchy Film Festival 2013

Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο 2013 η ταινία θα προβληθεί στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Κίεβο στην Μπρατισλάβα , και στο Βίλνιους