Τα καλά κρυμμένα μυστικά της ΕΡΤ προς ελεύθερη θέαση. “Όταν ήμουν στο Λύκειο ήμουν ερωτευμένος με την Άννα”

Γράφει η Πέννυ Σουμελίδου

Ο Λουκάς ( Χάρης Φραγκούλης) είναι ένας ταλαίπωρος νεκροθάφτης. Κάνει την πιο σοβαρή δουλειά του κόσμου κι όμως η ίδια η ζωή μοιάζει να μην τον παίρνει στα σοβαρά. Ο Λουκάς ερωτεύεται συχνά και με αφέλεια, ελπίζοντας να βρει πραγματική επικοινωνία, ελπίζοντας να βρει κάποια που θα τον αγαπήσει γι’ αυτό που είναι. Ή δεν είναι, τέλος πάντων.

Η σχεδόν 11λέπτη ταινία  της Ελένης Μητροπούλου κινείται έξυπνα ανάμεσα σε δύο πτυχές της ζωής του πρωταγωνιστή, σε αυτή της δουλειάς του και σε αυτή της (καταπονημένης) ερωτικής του ζωής. Στην πρώτη μαθαίνουμε, μέσα από δική του αφήγηση, τις κρυφές του σκέψεις και βαθιές του επιθυμίες. Καταλαβαίνουμε πόσο μόνος νιώθει, ένα συναίσθημα που γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν αντιπαραβάλλεται με το φόντο του νεκροταφείου. Κι εκεί η όλη μελαγχολική εικόνα που έχει χτίσει ο Λουκάς με το μονόλογό του αντικαθίσταται από την πεζή, τραγελαφική πραγματικότητα της ερωτικής του ζωής. Από την πρώτη του επαφή με την κοπέλα του τίτλου προσγειωνόμαστε απότομα, παρακολουθώντας έναν αμήχανο Λουκά να τα χάνει μπροστά στη θέα της Άννας. Τη συναντάει σε ένα ξέφρενο πάρτι, στο οποίο βρίσκεται με τους φίλους του σαν ψάρι έξω από το νερό, όμως ούτε εκείνη, ούτε οι φίλοι του τον βοηθούν ιδιαίτερα να ξεμπλοκάρει, με την ερωτική απογοήτευση να μοιάζει αναπόφευκτη. Σταδιακά, αντιλαμβανόμαστε τον κυνισμό που διακατέχει τις προσωπικές σχέσεις μέσα από τις διαδοχικές αποτυχίες του Λουκά και παρατηρούμε πώς και γιατί κατέληξε με πληγωμένη καρδιά. Ο ρομαντισμός ωχριά μπροστά στη σαρκική απόλαυση και η ψυχική επικοινωνία χάνεται, καθώς μπαίνει σε προτεραιότητα η «βιαστική» (ακόμα και εδώ φαίνεται η ειρωνική διάθεση του σεναρίου) ικανοποίηση του κορμιού, αφήνοντας τον πρωταγωνιστή έρμαιο των επιθυμιών του και ανίκανο να τις διαχειριστεί. Κι ίσως τελικά, το μόνο που του μένει να κάνει είναι να τις θάψει, κάτι που ξέρει πολύ καλά να κάνει.

Οι συμβολισμοί είναι διάχυτοι καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας και διευκολύνουν το θεατή να αντιληφθεί το καυστικό ύφος και την ελαφρώς επικριτική στάση της σκηνοθέτιδος απέναντι στις μοντέρνες σχέσεις. Η Ελένη Μητροπούλου, έχοντας πρόσφατα αποφοιτήσει από το τμήμα Digital Filmaking της SAE Athens, κάνει εδώ το σκηνοθετικό της ντεμπούτο και με τη βοήθεια του σπιρτόζου σεναρίου ενώνει την ελαφριά κωμωδία με βαριά θεματολογία. Η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα χάρη στο κοφτό μοντάζ, στη φωτογραφία με τις νέον αποχρώσεις να κάνουν αντίθεση με το μουντό σκηνικό του νεκροταφείου και κυρίως χάρη στους ηθοποιούς, με τον Χάρη Φραγκούλη ως Λουκά να χρησιμοποιεί κάθε μυ του προσώπου του για να αποδώσει μία πληθώρα συναισθημάτων, κι όλο το επιτελείο να απολαμβάνει την εμπειρία. Το ίδιο, άλλωστε, θα νιώσει και ο θεατής.

Πέννυ Σουμελίδου

Διαθέσιμη έως 23/2/2020

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ