The Cakemaker

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Κοινωνική δραμεντί φτιαγμένη με μεράκι, από έναν πρωτοεμφανιζόμενο Ισραηλινό σκηνοθέτη, τον Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ, διερευνώντας αθόρυβα και με ένα ύφος το οποίο εξουδετερώνει τις εξωτερικές εντάσεις, την επιθυμία ενός Βερολινέζου αρτοποιού για να ταξιδέψει μέχρι την Ιερουσαλήμ και να γνωρίσει τη σύζυγο και το παιδί, του πρόσφατα αποθανόντα εραστή του( ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από τροχαίο ατύχημα), διατηρώντας κρυφή την ερωτική τους σχέση.

Ο Τόμας θα επιτύχει να διεισδύσει μέσα στην εβραϊκή οικογένεια του Όρεν, όταν θα προσληφθεί από τη -χήρα -γυναίκα του, την Ανάτ, πλάθοντας στο μαγαζί της, αξεπέραστης ποιότητας γλυκά, όπως είναι το πεντανόστιμο-όπως το βλέπουμε και το λαχταρούμε – μπλακ φόρεστ, παραβιάζοντας όμως τους γαστρονομικούς νόμους της ορθόδοξης εβραϊκής παράδοσης , χρησιμοποιώντας συστατικά και προϊόντα που δεν ήταν Κασσέρ, εξοργίζοντας τον αδερφό του Όρεν, ο οποίος έδειξε εξαρχής μια αντιπάθεια για τον νεαρό αρτοποιό
Η Ανάτ θα νιώσει έλξη για τον Τόμας και η ιστορία αρχίζει να μπερδεύεται…γλυκά.

Η ιδέα  του συγκεκριμένου σεναρίου από τον 37 χρόνο Γκράιτσερ, διόλου τυχαία δεν ήταν. Κατοικεί στο Βερολίνο, έχει εβραϊκές ρίζες (από τον πατέρα) και η ζαχαροπλαστική αποτέλεσε για τον ίδιο, χόμπι κι επάγγελμα.
“Σβήνει” τα περιττά λόγια κι αφήνει, τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των ηρώων να μιλήσουν, ενώ διατηρεί για ώρα ένα πέπλο μυστηρίου για τα βασικά πρόσωπα του έργου( πρωτίστως για το τι θα πράξει ο Τόμας), ενώ σοφά δομεί τα πάντα γύρω από τον νεκρό Όρεν, σαν να είναι ωσεί παρών.
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης με έμμεσο αλλά καυστικό τρόπο παρουσιάζει τους δογματικούς κανόνες του εβραϊκού κράτους, όπως επί παραδείγματι είναι οι μεσαιωνικοί διατροφικοί νόμοι, ενώ για το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας, φανερώνεται στο έργο, ένα διαφορετικό Ισραήλ από αυτό που διακηρύττουν οι πολιτικοί του και οι φιλελεύθεροι νόμοι του…όπου για τη διαφορετικότητα δεν μιλάει κανείς για αυτήν.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών δεν περνούν απαρατήρητες, παρατηρήσαμε όμως δύο σημαντικά προβλήματα. Το πρώτο, είναι ορατό ακόμα κι από ένα μάτι μη μυημένο στα βαθιά νερά του σινεμά. Είναι ο αργόσυρτος ρυθμός, ο οποίος φανερώνει -στην προκειμένη περίπτωση- έλλειψη σεναριακού υπόβαθρου για να στηρίξει μια ταινία 105 λεπτών. Το δεύτερο( αφορά λίγους), είναι οι μεγάλες σεναριακές ομοιότητες με την ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Οζόν που είδαμε στην Ελλάδα προ διετίας, με τίτλο Frantz( διαβάστε εδώ).

Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι

“The Cakemaker” από την Πέμπτη 21 Ιουνίου στους κινηματογράφους σε διανομή Seven