Η Χαρά και η Θλίψη του Σώματος

Κοινωνική δραματική, 149’, Ελλάδα – Κύπρος – Βουλγαρία 2013

Του Ανδρέα Πάντζη

Με τους Χάρη Αμπράζη, Γιώργο Χωραφά, Σίλβια Πέτκοβα, Κώστα Δημητρίου, Αντρέας Καρράς

Ο Ευαγόρας (Χάρης Αμπράζης) βγαίνει από τη «στενή» ύστερα από 5 χρόνια. Είχε συλληφθεί και καταδικαστεί ως παραχαράκτης δολαρίων όταν ήταν τριάντα χρονών κι ενώ μπροστά του διαγραφόταν ένα λαμπρό μέλλον. Η αφοσίωση του όμως στη φιλία και η επιλογή του να μην προδώσει τον κολλητό του Μιλέν (για τρίτη φορά συνεργάζονται ο σκηνοθέτης με τον Γιώργο Χωραφά), είχε ως αποτέλεσμα τη θυσία της δικής του ζωής. Η σχέση με τη φιλενάδα του τερματίστηκε άδοξα και κάτω από βαριές σκιές -η μητέρα του ισχυρίζεται πως εκείνη τον κατέδωσε-, δουλειά της προκοπής δεν μπορεί πλέον να βρει και μένει μόνο η οικονομική  (κι όχι μόνο) ενίσχυση από ένα θείο του (Κώστας Δημητρίου), ιδιοκτήτη καμπαρέ με ρωσίδες κυρίως χορεύτριες στη Λευκωσία, για να ξεδίνει που και που.

Ο Ευαγόρας (έτσι αποκαλούνται όλοι οι πρωταγωνιστές στις ταινίες του Πάντζη) θα ξαναβρεί το χαμένο νόημα στη ζωή του μόνο όταν λύσει τους γρίφους του παρελθόντος που τον οδήγησαν στο σημερινό τέλμα. Η συνάντηση όμως που θα σηματοδοτήσει την αποκάλυψη όλων των μυστικών αργεί χαρακτηριστικά. Ο Ευαγόρας περιμένει κάποιο σημείο ζωής από τον Μιλέν αλλά εκείνος έχει χαθεί από προσώπου γης. Αποφασίζει τότε να τον αναζητήσει στη Βουλγαρία, όπου γνωρίζει και ερωτεύεται την Ντίτα (Σίλβια Πέτκοβα) αγνοώντας ότι στο ταξίδι του τον «συνοδεύει» η Interpol…

Από τους σημαντικότερους σύγχρονους κινηματογραφιστές της Κύπρου, ο Ανδρέας Πάντζης («Ο βιασμός της Αφροδίτης», «Η σφαγή του κόκορα», «Το τάμα» κ.α.) επέλεξε ένα σύγχρονο κοινωνικό δράμα για να θίξει διαχρονικά ζητήματα και αξίες. Η αντρική φιλία, η προδοσία, ο αληθινός έρωτας, η μοναξιά, η διαφθορά, το έγκλημα, ένα ερωτικό τρίγωνο σε νουάρ αποχρώσεις, είναι μερικά μόνο από τα θέματα του φιλμ, με το οποίο ασχολήθηκε 8 χρόνια ο Πάντζης. Το πρότζεκτ έχει φιλόδοξο χαρακτήρα. Για 2μιση ώρες παρακολουθούμε μια σύγχρονη οδύσσεια με σαφείς πολιτικές αναγωγές (ο Ευαγόρας είναι πρόσφυγας από την Γιαλούσα με πατέρα αγνοούμενο) και εύθραυστες ψυχολογικές ισορροπίες που κρέμονται από μια κλωστή.

Το αρνητικό με την ταινία είναι πως ο Πάντζης την παραφορτώνει με χαρακτήρες (κάποιοι είναι μονοδιάστατοι) και αρχετυπικές συμπεριφορές που στην πλειοψηφία τους δείχνουν προβλέψιμες, όπως η ελάχιστα πειστική ιστορία του αστυνομικού της Ιντερπόλ με την Ντίτα. Ύστερα από το πρώτο μισό που κυλάει σχετικά γρήγορα, αβίαστα (με πολλά πάντως σημεία της πλοκής να είναι αχρείαστα) και με ελάχιστο μαύρο χιούμορ, το φιλμ μοιάζει να χάνει σταδιακά το ενδιαφέρον του. Ο πρωτοεμφανιζόμενος έλληνας ηθοποιός Χάρης Αμπράζης που μιλάει μια χαρά τα κυπριακά, διαθέτει την άνεση και τη φυσικότητα που απαιτεί ο ρόλος του. Τις εντυπώσεις κερδίζει και η Σίλβια Πέτκοβα (το πρόσωπο που ξεχωρίζει από το καστ) στο ρόλο της μοιραίας Ντίτα.

Αντίθετα ο Γιώργος Χωραφάς βρίσκεται εκτός φόρμας με μια ερμηνεία που κρίνεται υπερβολική και αδέξια. Στις τεχνικές της λεπτομέρειες η ταινία που γυρίστηκε στην Κύπρο και την Βουλγαρία, σε φιλμ 16mm, αποζημιώνει την τελειομανία του Πάντζη, ο οποίος μάλιστα κάνει cameo εμφάνιση σε μια σκηνή που ο Ευαγόρας επιχειρεί να επικοινωνήσει με τον Μιλέν!

“Η Χαρά και η Θλίψη του Σώματος” από 6/2 στους κινηματογράφους